Wie spreekt er op dit moment namens mensen met een geweten? De wereld kijkt met afschuw en verdriet toe hoe de Israëlische regering, met de financiering en goedkeuring van de onze, duizenden Palestijnse kinderen afslacht. Uit peilingen blijkt dat tweederde van de Amerikanen een staakt-het-vuren wil; De steun is eveneens hoog in de internationale gemeenschap. Toch heeft slechts een handvol Democratische politici deze eis onderschreven.
Gezien de peilingen is dat niet omdat een staakt-het-vuren niet populair is. Het gebrek aan moed van de mainstream-democratische leiders in het licht van wijdverbreide mensenrechtenschendingen en de dood van meer dan tienduizend mensen op het moment van schrijven heeft een moreel vacuüm achtergelaten waarin vrede wordt geëist – waarin Democratische Socialisten van Amerika (DSA), samen met vele Arabische en Joodse organisaties, is een stap verder gegaan.
DSA (waarvan ik, eerlijk gezegd, lid ben) eist een einde aan de Amerikaanse financiering voor de Israëlische bezetting van Palestina en roept op tot een onmiddellijk staakt-het-vuren. De groep en haar coalitiepartners hebben te veel acties georganiseerd om op te noemen, vaak meerdere op één dag. Het is de moeite waard om slechts een paar van die acties te noemen om de rol te begrijpen die de groep op dit moment heeft gespeeld bij het eisen van vrede in Gaza – wat ook de reden is dat DSA een doelwit op de rug is gelegd door de krachten die zich tegen dergelijke vrede verzetten.
Vorige week sloot de groep zich bijvoorbeeld aan bij acties die samen met Jewish Voice for Peace (JVP), Desis Rising Up and Moving en anderen waren georganiseerd in de New Yorkse kantoren van Yvette Clarke, Gregory Meeks en Grace Meng, waarbij werd geëist dat deze vertegenwoordigers van het Democratische Congres zouden ondertekenen op een staakt-het-vuren-resolutie die aanvankelijk werd gesteund door door de DSA gesteunde en aangesloten politici als Alexandria Ocasio-Cortez, Cori Bush, Rashida Tlaib en Jamaal Bowman, maar die nu tweeëntwintig leden van het Huis van Afgevaardigden omvat en, in de Senaat (onvoorspelbaar) Dick Durbin.
Hoewel het altijd moeilijk is om de impact van publieke druk op de beslissingen van politici nauwkeurig te meten, lijdt het geen twijfel dat de organisatie van de DSA samen met andere groepen een rol speelt bij het opbouwen van groeiende steun voor een staakt-het-vuren op Capitol Hill. Vorige week protesteerden 150 DSA-leden uit Mid-Hudson Valley bij de kantoren van het democratische congreslid Pat Ryan, die zijn zetel waarschijnlijk te danken heeft aan de stijging van de opkomst vorig jaar door de campagne van de door de DSA gesteunde parlementariër Sarahana Shrestha (hun districten overlappen elkaar en Ryan kreeg te maken met een krappe race tegen een Republikein). DSA heeft ook geprotesteerd bij de thuiskantoren van onder meer Chellie Pingree (Maine) en Hakeem Jeffries (Brooklyn), en de groep heeft een aantal gekozen functionarissen achtervolgd om hen onder druk te zetten – een tactiek die volgens activisten heeft gewerkt aan sommige progressieve Democraten, zoals congreslid Nydia Velázquez uit Brooklyn, die de eis tot staakt-het-vuren ondertekende.
De telefoonbanken van de groep zijn de grootste uit haar geschiedenis. Tot nu toe zeggen DSA-leden dat de groep meer dan tweehonderdduizend oproepen heeft gedaan naar leden van het Congres, waarin zij een staakt-het-vuren eisten. De telefoonbanken, die ook politieke voorlichtingssessies over de kwestie hebben verzorgd, hebben zich gericht op gekozen functionarissen in New York, Chicago, Atlanta, het noorden van New Jersey, Los Angeles, East Bay, San Antonio, St. Louis, Austin, Boston, Rhode Island, Cape Cod, Worcester en elders.
Massale bijeenkomsten en burgerlijke ongehoorzaamheid vormen doorgaans slechts een klein onderdeel van het activisme van DSA, maar op dit punt zeggen leden dat het organiseren van zichtbare publieke opinie bijzonder belangrijk is. Cihan Tekay Liu is organisator bij het Palestine Solidarity Committee van de New York City DSA (NYC-DSA). Ze is moslim en komt oorspronkelijk uit Turkije, waar ze naar eigen zeggen op de zwarte lijst van de publieke sector staat vanwege anti-oorlogsactivisme en vanwege haar verzet tegen de behandeling van de Koerdische minderheid door dat land. Liu, die in de Bronx woont, legt uit dat DSA ‘trots en luid publiekelijk een standpunt wilde innemen in New York City, in de openbare ruimte in zo’n belangrijk centrum van dit land en van de wereld.’
De bijeenkomsten in Washington, DC, die samen met groepen als JVP en IfNotNow werden georganiseerd, hebben tienduizenden mensen getrokken, de grootste in de geschiedenis van de groep. DSA heeft ook protesten georganiseerd in kleinere steden zoals Portland, Maine. Leden zijn gearresteerd als onderdeel van massale burgerlijke ongehoorzaamheid, onder meer op Grand Central Station tijdens een actie die voornamelijk werd georganiseerd door JVP en waarbij op 27 oktober meer dan driehonderd mensen werden gearresteerd.
De eigen gekozen functionarissen van DSA hebben ook actie ondernomen. In New York City zijn ze gearresteerd in meerdere afzonderlijke burgerlijke ongehoorzaamheidsacties. In Chicago introduceerde gemeenteraadslid Rossana Rodriguez-Sanchez een raadsresolutie waarin hij president Biden opriep om te werken aan een staakt-het-vuren. In Philadelphia deelden staatsenator Nikil Saval en vertegenwoordiger van het Pennsylvania House, Rick Krajewski, een megafoon tijdens een grootschalig protest op 30th Street Station.
De Palestijnse acties bouwen de organisatie op: deelnemers hebben de organisatoren verteld dat ze telefoonbanken hebben gevonden door te googlen op “wapenstilstand-telefoonbank” en een door de DSA georganiseerde actie te vinden. Als gevolg hiervan hebben mensen zich bij de organisatie aangesloten, en sommigen zijn met door de DSA georganiseerde bussen naar de protesten in Washington DC gereden. “Toen ik massale sms’jes stuurde,” zegt Liu, “antwoordden mensen mij en uitten ze hun dankbaarheid of aarzeling, maar ze wilden hoe dan ook meer gesprekken voeren en hun verdriet delen.”
Door te werken aan het redden van Palestijnse levens draagt DSA ook bij aan de wederopbouw van de Amerikaanse anti-oorlogsbeweging, die stil ligt sinds 2003, de laatste keer dat Amerikanen massaal in actie kwamen tegen de rol van hun eigen land in bloedvergieten en imperium.
Liu legt uit waarom ze zo bij dit werk betrokken is en spreekt in het idioom van Bernie 2020. “Ik ben anti-oorlog in Turkije en anti-oorlog in de VS”, zegt Liu. “Voor mij is het heel simpel, want socialisme is zorgen voor iemand die je niet kent.”
Het actieniveau en de intensiteit van de DSA op dit gebied zijn geëscaleerd, ondanks de enorme McCarthy-reactie en pogingen tot intimidatie door de politieke elites. Nadat NYC-DSA een oproep voor een noodbijeenkomst voor Palestina in Midtown Manhattan had geretweet, maar deze niet onderschreef, met retoriek die alom werd bespot als ongevoelig voor Israëlisch verdriet, beschuldigde de Democratische burgemeester Eric Adams NYC-DSA valselijk van ‘het dragen van swastika’s en het oproepen tot de uitroeiing van het Joodse volk.” De New York Post beweerde ten onrechte dat de socialistische groepering de moord op en ontvoering van Israëliërs toejuichte. Hudson Valley Republikeins congreslid Mike Lawler introduceerde een resolutie van het Huis waarin DSA werd veroordeeld en erop werd aangedrongen dat “NYC-DSA een bijeenkomst hield ter ere van de moorddadige razernij van Hamas-terroristen in heel Israël.”
Dit verhaal was duidelijk een leugen, zoals Ted Hamm heeft uitgelegd in de Onafhankelijken politiek gemotiveerd. Hoewel de meeste NYC-DSA-leden het er waarschijnlijk over eens zijn dat het retweeten van de bijeenkomst zo kort na de Hamas-aanvallen een vergissing was, werd het ook al snel duidelijk dat de laster tegen DSA eigenlijk niet over die fout ging – het was een poging van al lang bestaande vijanden van links om de beweging te vernietigen, waarbij de vermeende zorg voor Israël en het antisemitisme als een handige knuppel worden gehanteerd.
Ashik Siddique, lid van het Nationale Politieke Comité van de DSA, zegt dat figuren als burgemeester Adams proberen “de beweging in brede zin van de massa te scheiden, en haar binnenin te verdelen tussen moslims en joden, straten en staatsgebouwen. Hoe meer je erover nadenkt, hoe gruwelijker het is: aanhangers van de machtigste regering op aarde die proberen ons onze eigen moraliteit te laten verdedigen, terwijl zij degenen zijn die een genocide financieren.”
Een Democratische pro-Israëlische groep heeft advertenties geplaatst waarin de door de DSA gesteunde Rashida Tlaib, de enige Palestijns-Amerikaanse in het Congres, aan de kaak wordt gesteld vanwege haar steun aan het staakt-het-vuren. Het Republikeinse congreslid Marjorie Taylor Greene, een rechtse diehard van 6 januari, probeerde Tlaib in het Congres af te keuren omdat hij naar verluidt een ‘pro-Hamas-opstand in het Capitoolcomplex’ had geleid – wat eigenlijk gewoon een protest was dat opriep tot een staakt-het-vuren . (Dat was zelfs voor sommige leden van Greene’s eigen partij te veel, en werd door drieëntwintig Republikeinen weggestemd.) Andere aanhangers van het staakt-het-vuren, waaronder Jamaal Bowman uit New York en Summer Lee uit Pennsylvania, krijgen te maken met primaire tegenstand van de Democraten. gesteund door pro-Israëlische belangen, en veel lokale door de DSA gesteunde kandidaten zullen waarschijnlijk met soortgelijke politieke gevolgen voor hun activisme te maken krijgen.
De meeste Amerikaanse linksen zijn historisch gezien bezweken onder druk van het soort waarmee DSA – en alle Palestijnse aanhangers – de afgelopen weken te maken hebben gehad. Sommigen lijken nostalgisch naar dat verleden. Een paar prominente, zelfbenoemde socialisten stapten vorige maand dramatisch en publiekelijk uit DSA, waarbij ze het rechtse verhaal over de organisatie verspreidden en uiteindelijk, voorspelbaar, onder de aandacht van Fox News kwamen. Het zou de meeste waarnemers van buitenaf, zowel rechts als links, niet hebben verbaasd als de DSA zich had teruggetrokken na de stortvloed aan laster – vooral gezien het McCarthy-achtige klimaat in de Verenigde Staten op dit moment als het om Palestina gaat, waarbij sommige aanhangers van Palestina hun positie verloren. banen, Palestijnse en andere Arabische culturele evenementen worden afgelast, en het etiket ‘antisemitisch’ wordt naar bijna iedereen geworpen die bezwaar maakt tegen de brutaliteit van Israël.
Dat zou een grote vergissing zijn geweest. Door zich terug te trekken, zegt Siddique, zou “de heersende klasse Palestina hebben gebruikt als een wig om de verkiezingsorganisatie af te remmen, de wetgevende organisatie te bedreigen en de arbeidsorganisatie te onderdrukken – om ze zelfs tegen elkaar op te zetten. In plaats daarvan hebben we door jaren van strijd geleerd hoe we ze kunnen gebruiken om sterker te worden.”
Deze keer hebben DSA en Palestina een meerderheid aan hun kant. Sinds de eeuwige oorlogen van 9/11, zegt Siddique, is de politieke situatie dramatisch veranderd. Na 11 september was er in het Congres één stem tegen oorlog: Barbara Lee. Tegenwoordig, zo benadrukt Siddique, zijn er nog veel meer, “onder leiding van DSA- en DSA-vriendelijke congresleden die zich organiseren voor een staakt-het-vuren” – iets dat “minder dan tien jaar geleden in wezen ondenkbaar was.”
In een sombere tijd voor dit land en voor de wereld suggereren socialisten de mogelijkheid van een betere toekomst, niet alleen tot stand gebracht door binnenlandse herverdeling, maar ook door een einde aan oorlog en imperium. Ze ondernemen actie in een politiek landschap dat depressieve passiviteit aanmoedigt.
“Ik kan met trots zeggen dat de DSA-leden de meest verenigde zijn die ik ons ooit heb gezien”, zegt Siddique. “Onze tienduizenden leden komen uit het hele land samen om alles te doen wat we kunnen om terug te vechten tegen de door de VS gefinancierde genocidecampagne in Palestina.”
Bron: jacobin.com
