Na berichten in de reguliere media over ‘botsingen’ en ‘schermutselingen’ tussen politie en demonstranten tijdens de mars van de Free Palestine Coalition in het centrum van Londen op 6 januari, rs21-leden die het demonstratierapport bijwoonde over wat er feitelijk gebeurde. Met foto’s van Steve Eason.
Zaterdag 6 januari markeerde de eerste actie van 2024 door de Free Palestine Coalition, een reeks groepen waaronder Sisters Uncut, BLMUK, London for a Free Palestine, rs21 en vele anderen die zich organiseerden voor een staakt-het-vuren, het beëindigen van de wapenverkoop aan Israël en een einde aan de Israëlische bezetting van Palestina.
Enkele honderden mensen verzamelden zich rond het middaguur bij de drinkfontein van St James’ Park. Al snel begonnen er toespraken van verschillende groepen voor de groeiende menigte, waaronder interventies van Health Workers for a Free Palestine, die zich in de gezondheidszorg organiseren in solidariteit met hun collega’s die te maken krijgen met de genocidale aanval in Gaza. Sprekers van de Palestijnse Jeugdbeweging brachten de Palestijnse strijd in verband met de mondiale revolutionaire strijd voor vrijheid.
De politie was vroeg gearriveerd in een poging de aanwezige activisten te intimideren. Op een gegeven moment eiste hij dat de geluidsinstallatie uit het park zou worden verplaatst. Zodra de eerste toespraken waren afgelopen en de menigte zich achter de spandoeken had opgesteld om te beginnen met marcheren, sloeg de politie toe. Ongeveer twintig agenten in blokformatie probeerden door de menigte te stormen om de luidsprekers te arresteren en de geluidsinstallatie te verstoren. Ze baanden zich een weg door de menigte in een poging het protest te voorkomen.
Dit werkte al snel averechts, omdat deze politieagenten zich omringden door de grotere menigte, tegenover hen stonden en ‘Schaamte’ scandeerden. De agenten werden gedwongen zich terug te trekken en een politielijn te vormen, nadat ze helaas een aantal van hun gerichte arrestaties hadden veiliggesteld.
Vanaf dit punt begon de mars, zoals bedoeld, in de tegenovergestelde richting van de nieuw opgerichte politielijn. De menigte begon langs het St James’ Park te lopen, geleid door activisten in ‘Ceasefire Now’-T-shirts, die de armen met elkaar verbonden. Vanuit St James’ Park liep de mars, die nu slechts enkele duizenden telt, richting Parliament Square en langs Downing Street.
Het was op dit punt dat de Met Police opnieuw besloot de menigte aan te vallen. Terwijl activisten langs het Parlement richting Westminster Bridge marcheerden, hadden ze plotseling vlaagjes gele slabbetjes in hun gezichtsveld. Aan weerszijden van de menigte probeerden rijen politie voorbij te rennen en een rij te vormen, waardoor het pad van de mars richting Westminster Bridge werd geblokkeerd.
Waarom precies een dergelijke manoeuvre werd geprobeerd, is onduidelijk, misschien als een woedeaanval van de politie over de weigering van de coalitie om het pad van de mars te delen. Er waren simpelweg te veel demonstranten om deze politielijn te laten functioneren. Demonstranten bleven door de politielinie dringen en slaagden erin kortstondig een gat te creëren voor een paar honderd mensen om dichter bij de brug te komen.
Deze paar honderd werden vervolgens onmiddellijk geconfronteerd met de aanblik van verschillende politiebusjes die snel over de Westminster Bridge parkeerden, terwijl agenten naar buiten stormden om een nieuwe blokkeerlijn te vormen. Dit zorgde voor een impasse tussen de Met Police, die aandrong op een excuus om gewelddadig te zijn tegen demonstranten, en de demonstranten.
Westminster Bridge werd volledig geblokkeerd door verschillende busjes en een rij politieagenten, voor hen stonden enkele honderden demonstranten. Achter hen, dichter bij Westminster Station, bevond zich een tweede, versterkte politielinie, en daarachter de meerderheid van de demonstranten. Hierdoor werd Westminster Bridge, het bredere wegennet van het Parlement, effectief afgesloten en het was pijnlijk duidelijk dat de politie opereerde zonder een plan dat verder ging dan een verlangen naar confrontatie.
De politie probeerde het verkeer op de stoep in goede banen te leiden, de twee groepen demonstranten gescheiden te houden, maar ook toeristen en anderen door te laten lopen. De resultaten waren een opvallende vertoning van racisme en vrouwenhaat bij de politie. Tenzij mensen een keffiyeh droegen of Palestijns protestmateriaal bij zich hadden, kon de politie op geen enkele manier onderscheid maken tussen een demonstrant en een toerist. Dus zouden ze eenvoudigweg veel niet-blanke en niet-mannelijke voetgangers lastigvallen, tegenhouden en in het gezicht komen, en eisen dat ze uitlegden wat ze aan het doen waren – het racistisch filteren van de menigte door de politie, met blote gezichten.
Na een periode van gezang trok de politielijn nabij het station van Westminster zich terug aan de kant van de weg, waardoor de menigte herenigd kon worden. Mensen omhelsden elkaar en zongen: ‘Het volk, verenigd, zal nooit verslagen worden!’ De menigte hield een die-in, lag terwijl ze zong voor een vrij Palestina, en riep op tot het beëindigen van de wapenlevering en het initiëren van sancties tegen Israël. Nadat Westminster Bridge met succes was afgesloten en de ruimte een paar uur bezet was geweest, begon de menigte zich veilig in groepen te verspreiden.
Wat moeten de belangrijkste conclusies uit deze actie zijn? Ten eerste blijft de Palestijnse solidariteitsbeweging, ondanks de hoop van politiek rechts en de Britse staat, in 2024 mobiliseren. De ontmoetingslocatie werd geheim gehouden in afwachting van de intimidatie door de politie en werd pas om 10.00 uur onthuld, maar toch kwamen er duizenden naar de demonstratie. , naast enkele duizenden die deelnamen aan lokale demonstraties en andere acties in Londen en het hele land. Massa’s mensen blijven zich mobiliseren uit solidariteit met Palestina en tegen het kolonialisme van de kolonisten.
Ten tweede wordt de Met Police aangemoedigd in hun antidemocratische, racistische en vrouwonvriendelijke optreden. Bij elke stap van het protest probeerden Met-agenten overwegend raciale activisten aan te vallen en begonnen ze fysieke confrontaties met de menigte. Of dit nu deel uitmaakt van het bredere optreden tegen het protest door de Britse staat, was een reactie op het feit dat ze niet ‘verteld’ kregen waar het protest zou marcheren; hun gedrag onthulde hun ware aard.
Dit weekend kwamen berichten naar voren dat John Woodcock, het in ongenade gevallen voormalig parlementslid dat ontslag nam uit de Labour Party te midden van beschuldigingen van seksuele intimidatie en pas tot Lord werd benoemd nadat hij de verkiezing van Boris Johnson had gesteund, de regering aanbeveelt demonstranten aan te rekenen voor de kosten van hun politieoptreden. . Dit maakt duidelijk dat de politie er belang bij heeft de spanningen rond demonstraties te laten escaleren om hun aanwezigheid te rechtvaardigen en financiële discipline op te leggen aan protestorganisatoren.
De strijd voor bevrijding, van Palestina tot Groot-Brittannië, is onlosmakelijk verbonden met de strijd tegen de politie. Van het lastigvallen van Palestijnse solidariteitsactivisten tot de dagelijkse racistische en vrouwonvriendelijke daden die zij begaan tegen de arbeidersklasse: de Met heeft geen legitimiteit en fungeert in Londen als een antidemocratische kracht. Dit werd vandaag de dag steeds duidelijker gemaakt voor de demonstranten.
Ten slotte behelsden de coalitie-eisen niet alleen een staakt-het-vuren, maar ook een einde aan de Britse wapens aan Israël. Deze eis, evenals de wijdverbreide roep om sancties tegen Israël, spreekt van een oriëntatie op de langere termijn die in de Palestijnse solidariteitsbeweging naar voren komt. Deze beweging ontwikkelt zich niet alleen om aan te dringen op een dringend noodzakelijk staakt-het-vuren, maar ook op het beëindigen van de imperialistische banden tussen Groot-Brittannië en Israël. Als deze banden ongedaan kunnen worden gemaakt, kan het racistische zionistische kolonisten-koloniale project dat ook doen – dat is de hoop en de uitdaging. Als u betrokken wilt raken bij toekomstige acties van de Vrije Palestina Coalitie, kunt u zich hier aanmelden.
- Woon het Protect the Right to Boycott – Rally for Palestine-evenement bij het Parlement op woensdag 10 januari om 17.00 uur.
- Sluit je NU aan bij de Nationale Mars voor Palestina – Wapenstilstand! demonstratie op zaterdag 13 januari. Verzamelt om 12.00 uur op het bankknooppunt, centraal Londen.
Bron: www.rs21.org.uk
