Een federale rechter heeft zich tot het uiterste ingespannen om duidelijk te maken dat Trump E. Jean Carroll – Moeder Jones, echt heeft verkracht

Districtsrechter Lewis Kaplan heeft het meerdere keren gezegd: Donald Trump verkrachtte E. Jean Carroll in 1996. Kaplan schreef het in mei 2023, toen hij een van de processen tegen Trump voorzat. En hij herinnerde de juryleden aan de verkrachting deze week, tijdens de laatste procedure in de meerlaagse, kronkelend verkrachtings- en lasterzaken die door Carroll tegen Trump zijn aangespannen.

Afgelopen voorjaar schreef auteur en journalist Carroll aangeklaagd Trump, die getuigde dat hij haar tientallen jaren geleden had verkracht en haar sindsdien in diskrediet had gebracht door de beschuldigingen te ontkennen. Carroll won die reeks. De jury achtte Trump aansprakelijk voor aanranding en zei dat hij vijf miljoen dollar moest betalen – maar ze kwamen er niet in om te zeggen dat hij haar had verkracht vanwege de juridische reikwijdte van het wetboek van strafrecht van de staat New York.

In New York kan iemand alleen veroordeeld worden voor verkrachting als hij vaginale penetratie met een penis kan bewijzen. In de getuigenis van Carroll, die een afspiegeling was van wat ze decennialang privé en in het openbaar had beschreven Voor de eerste keer in 2019 zei ze dat Trump zowel zijn vingers als zijn penis gebruikte bij de aanval. Maar tijdens het proces had de jury alleen maar geconcludeerd dat Trump “opzettelijk en met geweld met zijn vingers de vagina van mevrouw Carroll was binnengedrongen, wat onmiddellijke pijn en langdurige emotionele en psychologische schade had veroorzaakt”, luidt het besluit van Kaplan van vorig jaar.

Dat de juryleden niet vonden dat Carroll verkrachting had bewezen, zo legde Kaplan uit, “betekent niet dat ze er niet in slaagde te bewijzen dat de heer Trump haar heeft ‘verkracht’, zoals veel mensen gewoonlijk het woord ‘verkrachting’ opvatten.” “Inderdaad”, vervolgde hij. , “zoals het hieronder beschreven bewijsmateriaal tijdens het proces duidelijk maakt, oordeelde de jury dat de heer Trump in feite precies dat deed.”

Federaal gesproken is verkrachting dat wel bepaald als “penetratie, hoe klein ook, van de vagina of anus met welk lichaamsdeel of voorwerp dan ook, of orale penetratie door een geslachtsorgaan van een andere persoon, zonder de toestemming van het slachtoffer.” Deze bredere verklaring, hoewel nog steeds afhankelijk van penetratie, zou ook aanvallen met vingers omvatten.

Hoewel de zaak van Carroll in de nationale schijnwerpers heeft gestaan, bestaat deze binnen de grenzen van het burgerlijk recht. De reden dat Donald Trump E. Jean Carroll niet heeft verkracht, heeft minder te maken met de gebeurtenissen die in haar verhaal worden beschreven, maar meer met de kleine lettertjes van de wettelijke code van de staat. Dankzij de details van de wet van New York kunnen de voormalige president, zijn aanhangers en cynici op het gebied van seksueel geweld de zaak aanprijzen als bewijs dat Trump geen verkrachter is (ondanks de tientallen andere beschuldigingen van seksueel wangedrag tegen hem). Na Carrolls eerste getuigenis deden de Republikeinse senatoren precies dat. “De hele zaak is een grap”, zei senator Marco Rubio (R-Fla.). “Het zorgt ervoor dat ik twee keer op hem wil stemmen”, vertelde senator Tommy Tuberville (R-Ala.) HuffPost.

Als deze zaak buiten New York had plaatsgevonden, had het vonnis echter anders kunnen zijn.

In het hele land lopen de strafrechtelijke en civielrechtelijke rechtssystemen van staten nogal uiteen in de manier waarop zij verkrachting en andere beschuldigingen van seksueel geweld definiëren. Sommige, zoals Idahoeisen expliciet dat penispenetratie aanwezig is voor een aanklacht wegens verkrachting, terwijl anderen dat wel leuk vinden Maine En Maryland hebben een ruimere definitie van seksueel geweld, die ook niet-penetrerende handelingen omvat. Verschillende staten hebben helemaal geen aanklacht wegens “verkrachting”, maar kiezen voor taal als “criminele seksuele aanranding” of “seksuele batterij.” Op dezelfde manier krijgt de uitdrukking ‘geslachtsgemeenschap’ verschillende betekenissen, afhankelijk van de juridische tekst.

Kortom, dezelfde persoon kan precies dezelfde misdaad begaan en van geheel andere zaken worden beschuldigd op basis van het adres van de rechtszaal. Deze dissonantie verdiept de complexiteiten van proberen verkrijgen gerechtigheid voor overlevenden. En, zoals Moeder Jones heeft eerder gemeld dat meer vrouwen die hun ervaringen met mishandeling naar voren brengen, worden geconfronteerd met claims wegens smaad – gevallen die, zoals Carrolls zaak heeft aangetoond, sterk afhankelijk zijn van de taal die de staat gebruikt om seksueel geweld te beschrijven.

In de rechtszaal dinsdag, Carroll uitgelegd de angst die ze de afgelopen jaren heeft doorstaan, daarbij verwijzend naar het feit dat ze nu met een pistool naast haar bed slaapt. “Ik werd aangevallen. Ik werd aangevallen op Twitter. Ik werd aangevallen op Facebook, ik werd aangevallen op nieuwsblogs”, zei ze. “Ik werd brutaal aangevallen.” Deze bedreigingen houden onder meer in dat ze verkracht zou moeten worden.