Toen Humza Yousaf deze week de nieuwe leider van Schotland werd, ging de wereld van de Britse politiek een nieuw tijdperk van diversiteit in.
Met de van oorsprong Pakistaanse Yousaf aan het hoofd in Holyrood en Rishi Sunak, wiens voorouders uit India komen, aan de leiding in Westminster, zou je kunnen zeggen dat het Verenigd Koninkrijk een nieuwe weg inslaat in de postkoloniale geschiedenis.
“Het imperium slaat terug”, twitterde Jelina Berlow-Rahman, een mensenrechtenadvocaat in Glasgow, na de overwinning van Yousaf.
Berlow-Rahman, de dochter van Bengaalse immigranten, beschouwt het moment als een moment van triomf dat haar trots aanwakkerde op haar eigen ouders, die hard werkten om hun kinderen een betere start in het leven te geven.
“Het is moeilijker voor mensen uit een etnisch divers land om zichzelf te bewijzen en te integreren, vooral als ze tot een zichtbare minderheid behoren”, vertelde ze aan Al Jazeera.
Opgegroeid in Londen, verhuisde mensenrechtenadvocaat Berlow-Rahman naar Schotland om te studeren.
Maar in tegenstelling tot Yousaf, die de Schotse onafhankelijkheid steunt, wil ze niet dat het Verenigd Koninkrijk uiteenvalt, dus het is onwaarschijnlijk dat ze zijn Scottish National Party zal steunen.
Ze is ook geen fan van de rechtse conservatieve regering van Sunak, die controversiële wetgeving doordrukt om asielzoekers die het Kanaal oversteken, hard aan te pakken.
Ze vraagt zich af of Sunak en minister van Binnenlandse Zaken Suella Braverman, wier ouders van Indiase afkomst uit Kenia en Mauritius komen, vinden dat ze zich als minderheden moeten bewijzen tegenover hun partij.
‘Het is hun manier om het te doen,’ zei ze. “Soms kunnen de taal en manier worden afgezwakt.”
Van over de politieke scheidslijn zei Foysol Choudhury, het in Bangladesh geboren Labour-lid van het Schotse parlement, dat de opkomst van Yousaf aan de macht een trots moment is voor de Zuid-Aziatische gemeenschap.
“Ik weet hoe moeilijk het is om een minderheid te zijn en de politiek in te gaan”, zei hij. “Het is iets dat gevierd moet worden. Ik ben echt trots op hem.”
Om een verschil te maken, moet Yousaf voor zijn eigen ideeën opkomen, zei hij.
Maar ook al zullen die ideeën onvermijdelijk verschillen van de zijne, hij zal altijd in zijn voor een chai met zijn oude vriend.
Vaak krijgen ze gezelschap van Anas Sarwar, de Schotse Labour-leider geboren uit Pakistaanse moslims.
‘Vaak gaan we na de debatten samen naar buiten om over andere dingen te praten’, zei hij.
“Het laat zien dat we allemaal mensen zijn.”
Voor Qasim Hanif, de in Glasgow gevestigde organisator van Scots Asians for Independence, is het vooruitzicht van een Schots-Pakistaan en een Brits-Indiër die onderhandelen over de opdeling van het VK te dwingend om te negeren.
“In 1947 zou het Britse rijk dit niet hebben voorzien”, zei hij. “Sommige van die kolonialisten zouden zich omdraaien in hun graf.”
Yousaf zegt dat hij een “aanhoudende meerderheid” wil overtuigen voordat hij het startschot geeft voor “indyref2” – het tweede referendum dat door de Schotse regering wordt voorgesteld over afscheiding.
Bij de laatste stemming, in 2014, stemden de meeste Schotten voor blijven.
Het referendum over het lidmaatschap van de Europese Unie in 2016 deed de mening echter wankelen.
Terwijl de meerderheid in Engeland stemde om het blok te verlaten, hadden de meeste Schotten in de EU willen blijven – een schisma waardoor de Schotse onafhankelijkheidsbeweging weer in een stroomversnelling kwam.
Hanif gelooft dat Yousaf gelijk had toen hij de plannen van zijn voorganger Nicola Sturgeon om van de volgende algemene verkiezingen in het VK een de facto referendum te maken, terzijde schoof.
“Hij weet hoe hij politiek moet spelen. Als hij een de facto referendum uitschrijft, staat hij al op de tweede plaats”, zei hij. “Het Britse establishment zal je jarenlang in juridische strijd binden.”
Maar hij hoopt dat Yousaf direct de strijd aangaat door zijn juridische uitdaging aan te gaan bij het vetorecht van de Britse regering in Sectie 35 over de controversiële genderhervormingen in Schotland, die het voor mensen gemakkelijker zullen maken om hun erkende geslacht te veranderen.
“Ze moeten de wil van het Schotse parlement respecteren”, zei hij.
Als openingszet is het een risicovolle zet.
Sommigen, niet in de laatste plaats binnen Yousafs eigen partij, twijfelen aan de wijsheid van het verdubbelen van een dossier dat de laatste weken van Sturgeon in het gedrang bracht.
Yousaf is bespot als continuïteitsleider van een partij die na 16 jaar aan de macht zelfgenoegzaam is geworden.
Maar zijn scherpe verdediging van de progressieve waarden van de partij heeft het manifest van de SNP opnieuw bevestigd, waardoor de groeiende kloof tussen Schotland en Engeland scherper in beeld komt.
Als Frans staatsburger die na de Brexit in Schotland aankwam, is Assa Samaké-Roman zich terdege bewust van de uiteenlopende wegen van de twee naties op het gebied van immigratie.
“Wat de Tories in de regering doen, is hondenfluiten naar uiterst rechts”, zei de journalist. ‘In Schotland hebben ze dat niet.
“Dit is het punt van de Schotse onafhankelijkheid. De SNP voert campagne om te ontsnappen aan het wrede sociale en immigratiebeleid waar Schotland niet eens voor heeft gestemd’, zei ze.
Volgens haar vertegenwoordigen de Tories van Sunak in Westminster een “giftig merk van Britsheid”.
Daarentegen omarmt Schotland burgerlijk nationalisme.
“Dat betekent dat zelfs als ik hier maar een paar jaar ben, ik net zo legitiem een Schot ben als ieder ander”, zei Samaké-Roman.
De eerste moslimleider van Schotland
Als de eerste moslim die een westerse democratische natie leidde, vond Yousafs overwinning ook buiten het Verenigd Koninkrijk weerklank.
“Als Frans staatsburger denk ik: ‘wow, dit is waar Schotland is’,” zei ze. “Ik kan me niet eens voorstellen een moslimpresident in Frankrijk te hebben, omdat er zoveel islamofobie is.”
Maar Yousaf zal het niet gemakkelijk hebben.
Net als de rest van het VK is Schotland gekneusd uit een dubbele klap van COVID en Brexit gekomen.
Hij zal zijn ambt betreden in brandbestrijdingsmodus en de aanhoudende gevolgen aanpakken van een fiasco voor de aanschaf van veerboten – nu vijf jaar te laat en 240 miljoen pond ($ 300 miljoen) boven budget – recordwachtlijsten in ziekenhuizen en druk op de kosten van levensonderhoud.
Hij erft ook een partij in crisis.
Tijdens de leiderschapswedstrijd werd onthuld dat de top van de SNP de pers had misleid over een daling van het aantal leden met 30.000 leden, een schandaal dat leidde tot het aftreden van CEO Peter Murrell, de echtgenoot van Sturgeon.
En de politie onderzoekt momenteel het verlies van 600.000 pond ($ 740.000) aan fondsen uit de partijkas.
Bron: www.aljazeera.com
