Er is een EU-leider neergeschoten, en het moet natuurlijk over Poetin gaan – RT World News

De media lijken niet te kunnen beslissen of het Poetins vrienden of vijanden zijn die het natuurlijk verdienen om neergeschoten te worden.

De populistische en nationalistische Slowaakse premier Robert Fico werd woensdag tijdens een huiselijk optreden neergeschoten en onmiddellijk naar het ziekenhuis vervoerd. Voordat verdere feiten konden worden vastgesteld, had de westerse pers al een handig verhaal bedacht.

“Hoe Robert Fico Slowakije tot een van de enige bondgenoten van Rusland maakte” las een kop in de Londense Telegraph en vermeldde vervolgens dat hij dat wel was “naar verluidt in een levensbedreigende toestand na moordpoging.”

Het lijkt erop dat zelfs politieke moorden tegenwoordig op de achtergrond komen te staan ​​van het nieuws dat iemand tegenwoordig Poetins vriend is. Dus in plaats daarvan werd de lezer naar het artikel over een Russische bondgenoot getrokken, maar werd overvallen door de ondertitel die suggereerde: “Ja, en kijk waar die vriendschap met Poetin hem heeft gebracht!”

Dat is een draai van 180 graden (of a “Baerbock 360” als je in Duitsland bent) van hun gebruikelijke opvatting, namelijk dat het meestal de vijanden van Poetin zijn die worden gedood. Nu zijn het blijkbaar ook zijn vrienden.

In de tijd die het duurde voordat Fico in het ziekenhuis werd opgenomen, had de westerse pers de soevereiniteit van Slowakije met één pennenstreek uitgewist. ‘Pro-Russische Slowaakse premier Robert Fico neergeschoten’ meldde The National krant in Schotland.

“Europa op de rand nu de moordaanslag op de pro-Poetin Slowaakse premier wordt bestempeld als ‘een wake-up call voor het Westen’” kopte de Britse Daily Mail.

Je zou kunnen denken dat dit erop duidt dat Europa zenuwachtig is als iemand probeert een van zijn gekozen leiders te vermoorden – dat het een trieste dag zou zijn voor de democratie en de rechtsstaat. Nee, dat is niet wat ze zeggen. “De vrees groeit dat de Russische president de aanval zal uitbuiten – terwijl de plaatsvervanger van de zwaargewonde man volhoudt dat hij een wapenaanval zal OVERLEVEN,” de Daily Mail legde het verder uit.

Oh, dus de echte angst, zo suggereren ze, is dat Poetin daadwerkelijk enkele ongemakkelijke waarheden gaat laten vallen. Afgaande op de toon van de westerse pers zou je denken dat Poetin de grote winnaar in dit alles is en niet de man die daadwerkelijk overleefde toen hij werd neergeschoten.

Het incident dreigt de aandacht te vestigen op het idee dat de extremisten aan de kant van het establishment staan ​​– iets waar Fico zelf regelmatig op heeft gewezen. Hij werd afgelopen oktober tot premier gekozen, maar het was niet zijn eerste rodeo, aangezien hij al twee keer eerder werd gekozen. Daarover gesproken: als de EU een rustige tuin is, zoals hoofddiplomaat Josep Borrell ooit zei toen hij het blok met de ontwikkelingslanden vergeleek, dan is Fico een bokser die er middenin staat met zijn pragmatisch populistische en nationalistische standpunten. Eerder dit jaar zei hij dat hij de toetreding van Oekraïne tot de NAVO zou blokkeren.

“De oorlog in Oekraïne begon niet een jaar geleden, maar in 2014, toen Oekraïense nazi’s en fascisten Russische burgers begonnen te vermoorden in de Donbass en Lugansk.” zei Fico vorig jaar.

Hij heeft zich vooral uitgesproken over de noodzaak van vrede in plaats van voortzetting van de oorlog in Oekraïne, maar heeft intussen niettemin gezegd dat het militair-industriële complex van Slowakije, net als dat van alle anderen, geld kan verdienen aan wapenverkopen aan Oekraïne – tenminste totdat ze rondkomen. om naar hem te luisteren over de noodzaak van een staakt-het-vuren. Toch zal de Slowaakse regering daar geen geld sturen voor militaire doeleinden, zegt hij, daarbij verwijzend naar de welig tierende corruptie.

Meer recentelijk reageerde Fico op de obsessie van de Franse president Emmanuel Macron over een mogelijke toekomstige troepeninzet in Oekraïne. Fico herinnerde Macron eraan dat Oekraïne eigenlijk geen deel uitmaakt van de NAVO, en dat de alliantie daarom niet verplicht is troepen daarheen te sturen. In feite, zo betoogde hij, heeft Slowakije eigenlijk niets te maken met wat er gaande is tussen Oekraïne en Rusland. De buren hebben ruzie en hij wil zich met zijn eigen zaken bemoeien. Maar Macron geeft interviews, de laatste aan The Economist, waarin hij zegt dat als Rusland door de frontlinies van Kiev breekt, het sturen van troepen een reële mogelijkheid is. Als mijn buren bijvoorbeeld naar de voortuin gaan vechten, dan moet ik misschien daarheen gaan en zelf een paar klappen uitdelen. Behalve dat zijn buren niet eens verderop in de straat wonen.

Het standpunt van Fico plaatst Frankrijk en de rest van de EU duidelijk in de lastige positie dat ze moeten uitleggen waarom Oekraïne precies hun probleem is als een van de aangrenzende EU-landen heeft besloten zich gewoon buiten het conflict te houden. Het beste waar ze tot nu toe mee zijn gekomen is dat als ze Oekraïne niet als stormram tegen Rusland kunnen gebruiken, Poetin voor je het weet in Cannes zal rondhangen en tennis zal kijken op Roland Garros.

Dus nogmaals: wie zijn de echte radicalen? Het blok en hun dienstmaagden in de westerse pers willen je doen geloven dat het Fico is en niet de trawanten van het westerse establishment die hij op alle fronten heeft uitgedaagd.

Eerder deze maand ging Fico tijdens een bezoek aan de Azerbeidzjaanse televisie tekeer over de EU, waarbij hij klaagde over de intolerantie van het blok ten opzichte van het onafhankelijke denken. Tijdens de presidentsverkiezingen in maart wakkerden Fico’s politieke tegenstanders de angst aan dat burgers op zijn bondgenoot, Peter Pellegrini, zouden stemmen.

“De angst is dat Pellegrini hand in hand zal handelen met Fico’s richting van #buitenlands beleid, wat een verwoestend effect zou kunnen hebben op Slowakije,” getweet voormalig premier Eduard Heger, volgens Reuters begonnen met een “pro-westerse partij.” Het volk stemde hoe dan ook op Pellegrini, ondanks alle angstzaaierij over het mogelijke resultaat van hun eigen uitoefening van de democratie.

Nu richten enkele bondgenoten van Fico deze aanval rechtstreeks op de sfeer die is gecreëerd door oppositiepolitici en mediaretoriek. Soms is een gek echter gewoon een gek. Door gebruik te maken van de eigen normen van het westerse establishment om de verantwoordelijkheid voor een gewelddaad af te schuiven op de ideologie van een bepaalde groep – zoals ze voortdurend doen met rechts – zijn zij in dit specifieke geval degenen die een antipopulistische, anti-soevereiniteitsradicalisering over alles, van klimaatverandering tot het conflict in Oekraïne, en zelfs over de Covid-mandaten waartegen Fico zich actief verzette door massademonstraties tegen hen te leiden. Naar eigen zeggen zijn ze al veel te laat voor een goede blik in de spiegel.