Gaza is duizend Port Arthurs

De bewering van oppositieleider Peter Dutton dat een pro-Palestijnse demonstratie in het Sydney Opera House op 9 oktober “verwant was aan een Port Arthur-moment” (verwijzend naar een schietpartij in 1996 in het toeristenstadje Port Arthur waarbij 35 mensen omkwamen) bereikt een nieuw hoogtepunt. niveau van absurditeit. De bewering kwam in een recente toespraak in het Sydney Opera House, waarin het vermeende ‘geweld’ en ‘antisemitisme’ van Palestijnse aanhangers werd veroordeeld en migranten met deportatie werden bedreigd.

Wat er werkelijk gebeurde op 9 oktober was dat duizend aanhangers van Palestina zich vreedzaam verzamelden, onder de slogan ‘Geen oorlog tegen Gaza’, om zich te verzetten tegen wat we allemaal wisten dat zou komen: een bloedbad. We marcheerden van het stadhuis naar het Opera House, net zoals demonstranten hebben gedaan bij tientallen andere demonstraties over een reeks verschillende kwesties, waar we zongen en toespraken hoorden en vervolgens naar huis gingen.

Mensen woonden de betoging bij omdat ze wisten dat “Israëls recht om zichzelf te verdedigen”, zo vaak aangehaald in die begindagen door degenen die nu de oorlog steunen, een eufemisme is voor het vermoorden van Palestijnen, een eufemisme dat is gebruikt om slachting na slachting te rechtvaardigen sinds de staat van Israël werd in 1948 opgericht.

Er is iets maagkrampends aan het beschuldigd worden van geweld omdat je deel uitmaakt van een vreedzaam protest tegen een oorlog die brutaler is geweest dan de meeste demonstranten hadden kunnen verwachten. Israël heeft tot nu toe een wrede, berekende en nauwkeurig geleide moord op meer dan 35.000 Palestijnen gepleegd. Het heeft honderdduizenden inwoners van Gaza hongersnood opgelegd en degenen vermoord die proberen de hongerigen te helpen voeden. Meer dan 1,6 miljoen mensen zijn ontheemd geraakt, van wie er momenteel een miljoen in Rafah wegkwijnen, onder dreiging van een Israëlische invasie.

Als Dutton een Port Arthur-vergelijking wil: Gaza is duizend Port Arthurs.

En sinds het begin van de genocide zijn er geen opruiende toespraken meer geweest over de daden van geweld en intimidatie door de zionisten in Australië. Er was meer media-aandacht over het feit dat het cabinepersoneel van Qantas, god verhoede, Palestijnse vlaggen op hun uniformen had gedragen dan er was over een Palestijnse supporter in de buitenwijk Botany in Sydney die een geïmproviseerd explosief op zijn auto had geplaatst omdat hij een Palestijn had opgehangen. vlag buiten zijn huis.

Het politieke establishment maakt zich niet echt zorgen over geweld. Het wil iedereen die zijn bondgenoot Israël bekritiseert, intimideren, marginaliseren en in diskrediet brengen. Beschuldigingen van ‘antisemitisme’ – ironisch genoeg van de leider van het racistische ‘Nee’ tegen de campagne voor inheemse rechten – vormen hier een belangrijk onderdeel van. Dutton en de Israëlische staat lazen voor uit hetzelfde handboek over dubbelspraak.

Het maakt deze nieuw opgerichte “antiracisten” niet uit dat de vlag van de groep Joden tegen de Bezetting die avond trots wapperde, zoals vaak gebeurt bij bijeenkomsten voor Palestina in Sydney. Ook niet dat leden van het joodse antizionistische collectief Tzedek op 9 oktober marcheerden en sindsdien week in, week uit deel uitmaken van de campagne.

Ook maakt het hen niet uit dat de beschuldiging die centraal staat in deze beschuldiging van antisemitisme, dat een kleine minderheid van de deelnemers aan de bijeenkomst zogenaamd “gas de Joden” had gezongen, een verzinsel bleek te zijn. Op 2 februari werd dit gemeld door de abc dat een onafhankelijk onderzoek in opdracht van de politie van NSW “geen bewijs” vond dat deze woorden werden gezongen. In feite was de bewering gedaan door een zionistische organisatie om de protesten te besmeuren.

Toen we op 9 oktober besloten te marcheren, was het niet alleen Dutton die ons probeerde te belasteren. Labour-premier Anthony Albanese riep ons ook op om ermee op te houden. Zionistische organisaties zoals de Executive Council for Australian Jewry probeerden angst aan te wakkeren door Joodse mensen te vertellen het CBD niet binnen te gaan. Dit was geen reactie op een daadwerkelijke dreiging, maar een poging om de mars als een gewelddadige menigte af te schilderen. In de daaropvolgende dagen probeerde NSW Labour-premier Chris Minns toekomstige marsen te verbieden.

Het was terecht om te marcheren. De afgelopen zes maanden hebben dit op gruwelijke wijze aangetoond. Maar zelfs op de avond van de bijeenkomst had Israël bijna 700 Palestijnen vermoord. Israël heeft sinds 7 oktober meer dan twee keer zoveel Palestijnen gedood als tijdens de Nakba van 1948. Sydney heeft 27 opeenvolgende weekenden van demonstraties ter ondersteuning van Palestina gezien, met daartussen nog honderden protesten.