Dit verhaal verscheen oorspronkelijk in Common Dreams op 21 februari 2024. Het wordt hier met toestemming gedeeld onder een Creative Commons-licentie (CC BY-NC-ND 3.0).
Hoewel federale gegevens die woensdag zijn vrijgegeven, aantonen dat vorig jaar bijna een half miljoen werknemers deelnamen aan 33 grote werkonderbrekingen – het hoogste aantal sinds de eeuwwisseling – benadrukten arbeidsdeskundigen nog steeds de noodzaak van meer beleid ter bescherming van het stakingsrecht.
Het Bureau of Labor Statistics merkte op dat er de afgelopen twintig jaar gemiddeld 16,7 werkonderbrekingen in de VS zijn geweest met meer dan 1.000 stakers, wat betekent dat het aantal van vorig jaar bijna het dubbele was van de norm. BLS zei ook dat 458.900 werknemers zich bij de stakingen van 2023 hebben aangesloten, en bijna 87% van hen werkt in dienstverlenende sectoren, waaronder 188.900 met banen in het onderwijs en de gezondheidszorg.
In hun analyse van de gegevens, die ook woensdag werden gepubliceerd, wezen Margaret Poydock en Jennifer Sherer van het Economic Policy Institute (EPI) erop dat “dit een stijging is van ruim 280% ten opzichte van het aantal werknemers dat betrokken was bij grote arbeidsonderbrekingen in 2022, wat bedroeg 120.600. Bovendien ligt het op één lijn met de stijging van de niveaus van vóór de pandemie in 2018 en 2019.”
Poydock, een senior beleidsanalist bij de denktank, zei in een verklaring dat “een golf van werknemers in 2023 in staking ging om terug te vechten tegen recordbedrijfswinsten, stratosferische CEO-beloningen en decennia van stagnerende lonen. Van de United Auto Workers tot verpleegsters in het hele land: deze stakingen vormden een cruciale hefboom voor de arbeiders om betere lonen en arbeidsomstandigheden veilig te stellen.”
Andere opmerkelijke acties zijn onder meer de acteurs- en schrijversstakingen die samen de televisie- en filmproductie maandenlang feitelijk stillegden. Een rapport dat vorige week werd vrijgegeven door onderzoekers van Cornell University en de University of Illinois – die, in tegenstelling tot de BLS, ook kleinere Amerikaanse acties volgden – telde 466 stakingen en vier uitsluitingen waarbij in totaal 539.000 arbeiders betrokken waren.
“Het is een historisch moment voor de arbeidersbeweging”, verklaarde Robert Reich, een voormalige Amerikaanse minister van Arbeid, die nu hoogleraar is aan de University of California, Berkeley. “Werknemers zijn er klaar mee om miljardairs en bedrijven alle rijkdom en macht te laten oppotten.”
Zoals Poydock en Sherer, directeur van het State Worker Power Initiative van EPI, in hun rapport schreven:
Het hoeft geen verrassing te zijn dat werknemers collectieve actie ondernemen om hun loon- en arbeidsomstandigheden te verbeteren – maar we zouden ons moeten afvragen waarom dit nu gebeurt. De Amerikaanse economie heeft de afgelopen decennia te maken gehad met ongelijke inkomensgroei en stagnerende lonen. Uit onderzoek blijkt dat vakbonden en collectieve onderhandelingen sleutelinstrumenten zijn bij het bestrijden van inkomensongelijkheid en het verbeteren van de lonen, voordelen en arbeidsomstandigheden voor zowel vakbonds- als niet-vakbondswerkers. Het is echter niet waarschijnlijk dat de aanhoudende toename van collectieve actie de vakbondsorganisatie substantieel zal doen toenemen, tenzij er een betekenisvolle beleidsverandering wordt doorgevoerd die ervoor zorgt dat alle werknemers het recht hebben om vakbonden te vormen, collectief te onderhandelen en te staken.
De BLS zei vorige maand dat “het lidmaatschapspercentage van een vakbond – het percentage loonarbeiders dat lid was van
vakbonden – was 10% in 2023, weinig veranderd ten opzichte van het jaar daarvoor.”
“In de publieke sector zijn zowel het vakbondslidmaatschap als het vakbondslidmaatschap (32,5%) in de loop van het jaar weinig veranderd”, voegde het bureau eraan toe. “Het aantal vakbondswerkers in de particuliere sector is in 2023 met 191.000 gestegen tot 7,4 miljoen, terwijl het percentage vakbondsleden onveranderd bleef op 6%.”
Sherer benadrukte dat “de toename van de grote stakingsactiviteit in 2023 plaatsvond ondanks het feit dat onze zwakke en verouderde arbeidswetgeving er niet in slaagde het recht van werknemers om te staken te beschermen,” betoogde Sherer dat “federale en staatsactie nodig is om het stakingsrecht te waarborgen.”
Op federaal niveau ondersteunt EPI verschillende voorstellen. Zoals Poydock en Sherer uiteenzetten:
- De Richard L. Trumka Protecting the Right to Organize (PRO) Act omvat cruciale hervormingen die het stakingsrecht van werknemers uit de particuliere sector zouden versterken. De PRO-wet zou de mogelijkheden voor stakingen vergroten door het verbod op secundaire stakingen af te schaffen en het gebruik van intermitterende stakingen toe te staan. Het zou ook het vermogen van werknemers om te staken versterken door werkgevers te verbieden stakende werknemers permanent te vervangen.
- De Striking and Locked Out Workers Healthcare Protection Act zou werkgevers ervan weerhouden de gezondheidszorgdekking van werknemers en familieleden af te sluiten als vergelding tegen stakende werknemers.
- De Food Secure Strikers Act zou stakende werknemers in staat stellen in aanmerking te komen voor voordelen uit het Supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP).
- Het Congres zou ook beleid moeten nastreven dat een volledig beschermd stakingsrecht uitbreidt naar spoorweg-, luchtvaart-, publieke sector-, landbouw- en huishoudelijk personeel. Geen van deze werknemers heeft volgens de huidige federale wetgeving het fundamentele recht om te staken.
“Op dit moment verlenen slechts een tiental staten beperkte rechten om te staken aan werknemers in de publieke sector”, benadrukte het tweetal ook. “Staten moeten zich ook aansluiten bij New York en New Jersey om stakende werknemers in aanmerking te laten komen voor werkloosheidsuitkeringen.”
Meer verhalen…
Publiceer onze artikelen gratis opnieuw, online of in gedrukte vorm, onder een Creative Commons-licentie.
Bron: therealnews.com
