Het brute effect van de uitspraak van het Hooggerechtshof van Alabama over IVF-patiënten – Moeder Jones

In Alabama, het Hooggerechtshof van de staat oordeelde deze week dat ingevroren embryo’s nu volgens de staatswet als kinderen kunnen worden beschouwd. De volledig republikeinse rechtbank deed een beroep op de anti-abortustaal in de grondwet van Alabama, citeerde Bijbelse geschriften ter ondersteuning, en beriep zich op een staatswet uit 1872 die ouders het recht geeft om een ​​rechtszaak aan te spannen wegens de dood van een minderjarige gezegde het “is van toepassing op alle ongeboren kinderen.”

Zoals we eerder hebben gemeld, kan het verankeren van de foetale persoonlijkheid drastische gevolgen hebben. En het effect in Alabama was onmiddellijk. Sinds de beslissing, meervoudige in-vitrofertilisatie, of IVF, hebben klinieken hun diensten opgeschort, waardoor patiënten en zorgverleners in een juridisch niemandsland terechtkomen. zoeken naar antwoorden over wat te doen met reeds bestaande embryo’s en reeds geplande terugwinningen.

IVF wordt gebruikt als behandeling voor mensen die moeite hebben om zwanger te worden. Ongeveer 2 procent van de geboorten in de Verenigde Staten is het gevolg van deze technologie. Het is een duur proces – een enkele IVF-cyclus kan meer dan $ 30.000 kosten – en vaak een ingewikkeld proces. Tegen de leeftijd van 40 jaar hebben vrouwen een slagingspercentage van minder dan 10 procent. IVF is ook een unieke kans voor queerparen om beide partners te laten deelnemen aan het embryocreatieproces.

De uitspraak van de rechtbank laat de toekomst van IVF en andere vruchtbaarheidsbehandelingen in Alabama onzeker. Naar aanleiding van de uitspraak, Democratische wetgevers in de staat gearchiveerd een wetsvoorstel dat tot doel heeft het proces te beschermen.

Om de impact te bespreken, sprak ik met Katie, die vroeg om haar voornaam te noemen, een voormalig medewerker van de IVF-kliniek Alabama Fertility en iemand die tijdens het proces met succes een dochter kreeg. We spraken over haar ervaringen met IVF, wat deze uitspraak betekent voor patiënten en haar angst voor de toekomst.

Wat was uw eerste reactie toen u het nieuws deze week hoorde?

Het brak mijn hart. Vanaf [Thursday]Alabama Fertility, de kliniek waar ik werkte, heeft alle nieuwe IVF-behandelingscycli onderbroken. Mijn functie was eigenlijk de financieel adviseur IVF. Dus sprak ik met al onze IVF-patiënten die via het kantoor kwamen. Ik ben degene die tegen hen zei: ‘Het kost $20.000 om de baby te krijgen die je zo graag wilt’, waarmee ik het financiële nieuws bracht dat niemand wil horen. Dit is een moeilijke weg voor mensen.

U noemde de kosten als een groot deel hiervan. Volgens de uitspraak moeten mensen in Alabama nu mogelijk de staat verlaten om IVF te krijgen. Welke invloed zouden de kosten van het moeten reizen hebben op het soort patiënten met wie u sprak?

Het gaat zeker impact maken. Als deze patiënten voorlopig de staat moeten verlaten om dit te doen, moeten ze het doen met reiskosten, mogelijk hotels, vluchten, maaltijden. Het zijn duizenden dollars extra voor deze patiënten die al tienduizenden dollars uitgeven aan het kind krijgen dat ze willen.

Kunt u mij vertellen over uw IVF-traject?

Ik was bij mijn nu ex-vrouw en in eerste instantie hadden we een “bekende donor” – zoals veel stellen [we did that first] om te helpen met de kosten. Omdat vruchtbaarheid uiteraard een zeer dure reis is om te beginnen. Dat hebben we iets meer dan een jaar gedaan. In januari 2018 kregen we onze eerste positieve zwangerschapstest. Helaas eindigde dat twee weken later in een miskraam.

Daarna hadden we zoiets van: we bijten door en gaan vruchtbaarheidsbehandelingen doen. Mijn verloskundige voerde intra-uteriene inseminaties uit in zijn kliniek en dus deden we daar twee IUI’s en hadden we bij één een chemische zwangerschap. We probeerden het opnieuw en hadden daarmee weer een verlies van zes of zeven weken. Mijn arts vertelde me nadat ik mijn tweede verlies had gehad dat het net was alsof ik twee keer door de bliksem werd getroffen: het gebeurt niet echt. Nou, toen gebeurde het een derde keer en ik dacht: er is duidelijk iets aan de hand.

Uiteindelijk reisden we twee en een half uur naar Alabama Fertility in Birmingham. We hebben daar nog een IUI gedaan en nog een verlies. Toen was het de zomer van 2018 en op dat moment was ik er bijna klaar mee.

Toen we aan onze reis begonnen, dachten we allebei dat we nooit aan IVF zouden doen; we hadden er gewoon het geld niet voor. Mijn moeder kwam naar ons toe, ik was nog ongeveer 24, en ze zei dat haar verzekering een vruchtbaarheidsdekking had. Dus uiteindelijk hebben we in oktober 2018 één IVF-cyclus doorlopen bij Alabama Fertility en heb ik 16 eieren laten ophalen. Tegen de tijd dat we op dag zes kwamen, had ik nog drie embryo’s over. En op dat moment, na zoveel verliezen te hebben geleden, besloten we genetische tests op de embryo’s uit te voeren. Na de langste wachttijd van twee weken van mijn leven kregen we onze resultaten terug en hadden we twee genetisch normale embryo’s die we konden gebruiken. In december 2018 hebben we één embryo teruggeplaatst en dat besloot feitelijk te blijven hangen, en nu heb ik dus een kind van vier en een half jaar oud.

Dit IVF-proces heeft u uw dochter opgeleverd. Als dit door de rechtbank was besloten terwijl u dit proces probeerde uit te voeren, weet God wat er zou zijn gebeurd.

Het is verdomd rot, eerlijk gezegd. Het is mentaal, fysiek en emotioneel uitputtend als je één miskraam hebt, maar daarbovenop nog meerdere miskramen. Het is moeilijk voor te stellen wat er had kunnen gebeuren als dit vier of vijf jaar geleden zou zijn gebeurd toen we IVF deden.

U gebruikte IVF ook in een relatie van hetzelfde geslacht. Welke unieke impact kan deze uitspraak hebben op mensen in queerparen zoals jij?

Queerparen moeten al beslissen wiens eieren ze gaan gebruiken, wat voor hen een moeilijke beslissing kan zijn. We wisten het vanaf het begin: we doen dit een keer. Dit is de enige kans die we hebben. We gaan de mijne gebruiken. Maar aan de paren die allebei hun eigen kinderen willen dragen, vragen ze zich af: “Gaan we al dit geld uitgeven om dit te doorstaan ​​en uiteindelijk veertig embryo’s te bewaren? We gaan geen veertig kinderen krijgen.” Maar als deze uitspraak standhoudt en niet wordt teruggedraaid, is dat voor veel mensen een realiteit. Omdat het ophalen van 20 eieren voor sommige mensen een normale cyclus is. Ik heb maar liefst 45 eieren zien rapen.

Dit gebeurt allemaal in de context van het abortusverbod in Alabama. Wat vindt u van abortus en beperkingen in de staat?

Ik ben absoluut vóór keuze. De situatie van iedereen is anders.

Wat vindt u ervan dat wetgevers en rechters in heel Alabama de IVF-beperkingen en de beperkingen op abortus op één hoop gooien?

Ze zijn compleet anders. De meeste embryo’s die in een vruchtbaarheidskliniek worden weggegooid, zouden geen baby opleveren, het zijn embryo’s die niet voldoen aan de criteria om te worden ingevroren. Zijn er embryo’s die genetisch volkomen normaal zijn en die patiënten weggooien omdat ze klaar zijn met hun familie? Ja. Ik begrijp het, die embryo’s kunnen mogelijk een baby worden. En er zijn mogelijkheden om te doneren aan mensen die aan embryo-adoptie willen doen of om aan de wetenschap te doneren voor onderzoek. Dat is de keuze van de ouders – die hebben geholpen bij het creëren van die embryo’s – en niet van de overheid die alleen maar achter een bureau zit.

Ik vraag me af hoe je dit allemaal aan je dochter zou uitleggen?

Ik zal haar vertellen dat het haar lichaam is en haar keuze om daarmee te doen wat ze wil. Maar er zijn mannen op deze wereld die dat van haar willen afnemen. Ze moet zich tegen hen verzetten en hen laten weten dat het niet hun keuze is wat ze met haar lichaam, haar embryo’s en haar toekomstige baby’s doet.

Dit interview is aangepast voor lengte en duidelijkheid.