Al bijna tien jaar wordt er gefluisterd over een geheime groep in de Franse politiek die de ‘Horaces’ wordt genoemd. In de verwachting dat Marine Le Pen op een dag president zal worden, heeft deze kring van invloedrijke hoge regeringsfunctionarissen en bedrijfsleiders zich ijverig voorbereid op haar eerste honderd dagen aan de macht.
Volgens een rapport van PuntIn 2016 telden ze ongeveer tachtig mensen, waaronder rechters en leraren, leden van de militaire bureaucratie, advocaten en CEO’s, maar ook functionarissen op ministeries en in het hoger onderwijs. In 2017 verscheen een rapport in Marianne zetten hun aantal op 155, hoewel een onderzoek uit 2024 plaatsvond Uitgave verkleinde de cirkel weer tot een efficiënte achtentwintig. Deze mannen zouden met Le Pen dineren, haar programma en toespraken opstellen, en haar campagne-initiatieven en ommekeer schrijven (het was deze groep, volgens een rapport van Agence France-Presse, die er bij Le Pen op aandrong afstand te nemen van de aspecten van haar programma’s die soms een verdediging van het Franse socialezekerheidsstelsel hebben geveinsd).
Ze hebben ook aanvallen beraamd op de tegenstanders van Le Pen, zoals Jean-Luc Mélenchon, en in 2017 berichten opgesteld voor het geval de linkse presidentskandidaat een tweede ronde zou forceren tussen hemzelf en Le Pen in plaats van Emmanuel Macron.
Nu, na de verpletterende prestaties van het Rassemblement National (RN) bij de Europese verkiezingen en de politieke bliksemschicht van Macrons aankondiging van vervroegde verkiezingen, is Le Pen werkelijk dichter bij de macht dan ooit. Dit is niet zomaar een campagneslogan, maar een algemeen aanvaarde realiteit. Éric Ciotti, de leider van de mainstream-rechtse partij Les Républicains, kondigde dinsdagmiddag aan dat hij bereid was een alliantie met Le Pen te smeden, waarmee hij de dunne film tussen het respectabele gaullisme en extreem-rechts zou doorbreken (in werkelijkheid is deze film poreus voor het jaar). Les Républicains vielen snel uiteen en het politieke bureau van de partij stemde ervoor om Ciotti het presidentschap te ontnemen. Toch werd Ciotti gesteund door de leider van de jongerenafdeling van Les Républicains, en volgens een opiniepeiling steunt meer dan 50 procent van hun kiezers een dergelijke rechtse alliantie met Le Pen.
De schokgolf van de ontbinding van het parlement door Macron en de politieke kansen die dit heeft geboden, hebben figuren als Ciotti ertoe aangezet openlijk te verkondigen wat zij werkelijk denken – en het plan voor een Nationale Rassemblement-regering naar voren geschoven die nu vrijwel onvermijdelijk lijkt. Het is tien minuten voor middernacht voor wie Le Pen wil tegenhouden. Maar zelfs vóór deze politieke aardbeving, lang geleden in de inmiddels verre campagne voor de Europese verkiezingen van zondag, stapten hoge functionarissen met profielen die overeenkwamen met de mistige contouren van de Horatiussen uit de schaduw om openlijk om de macht te strijden. Met de dominante prestaties van Le Pen dit weekend zijn sommige van deze hoge ambtenaren nu lid van het Europees Parlement (EP-leden), belast met het maken van beleid op een veel directere manier dan ooit tevoren.
Er was het voormalige hoofd van het EU-grensagentschap Fabrice Leggeri, nummer drie op de Nationale Rassemblement-lijst, en Thierry Mariani, al jarenlang lid van de mainstream rechtse partij Les Républicains, minister van Transport van 2010 tot 2012, en nummer negen op de lijst. lijst. Ze waren allebei gemakkelijk gekozen. Er is ook een strafrechtelijke magistraat, Pascale Piera, een hooggeplaatste vertegenwoordiger van het Franse rechtssysteem en gekozen vanuit positie nummer tien. De vijfentwintigste op de lijst – maar nog steeds comfortabel gekozen – is Pierre Pimpie, adjunct-directeur van de instantie die belast is met het beveiligen van de nationale spoorwegen.
Tijdens een debat in de aanloop naar de verkiezingen probeerde de jonge premier van Macron, Gabriel Attal, Le Pens Rassemblement National af te schilderen als een slecht voorbereide, wispelturige groep onder leiding van politici die bereid zijn alles te zeggen en elke mening te veranderen om de macht te krijgen. Maar afgezien van loze politiek onderschat Attal hoe bereid deze partij is om te regeren, hoe lang zij zich voorbereidt om de macht over te nemen, en wie er klaar is om zich bij haar aan te sluiten op haar weg naar de top.
Toen Hossam Boutros Messiha vanuit Egypte naar Frankrijk kwam, was hij acht jaar oud en sprak geen woord Frans. Als zoon van een Egyptische diplomaat werd hij op zijn twintigste een genaturaliseerd staatsburger van Frankrijk en veranderde zijn naam in Jean. “Ik ben geassimileerd”, zei Messiha tegen de krant Uitgave in 2017. “Arabisch van buiten, Frans van binnen.”
Messiha volgde een opleiding aan de prestigieuze École nationale d’administration (ENA) en werd in 2005 projectmanager voor de stafchef van het leger. Zijn carrière trok niet veel publieke aandacht, maar hij klom gestaag op in de ambtelijke gelederen van het Ministerie van Defensie.
In 2014 stuurde hij, volgens Messiha’s verslag, een e-mail naar het Rassemblement National en ontmoette hij Le Pen in hetzelfde jaar. Ze waren in hem geïnteresseerd en noemden hem later, met zijn onberispelijke opleidingsachtergrond en carrière als functionaris, als prijs.
In een interview met het reactionaire tijdschrift Huidige waarden Eerder dit jaar beweerde Messiha dat zijn toetreding tot de partij van Le Pen in 2015 hem zijn ambtelijke carrière kostte. Maar in hetzelfde jaar dat hij Le Pen ontmoette, werd hij ook assistent van de adjunct-directeur bedrijfsvoering van het ministerie. Hij bleef in die positie zo vertrouwd dat de minister van Defensie hem in 2016 de formele bevoegdheid gaf om alle “wetten, bevelen en besluiten” in naam van de minister voor de divisie te ondertekenen, volgens een aankondiging in de staatscourant.
En dat blijkt uit onderzoek van Mediadeel vorig jaar eindigde Messiha’s ambtelijke carrière helemaal niet toen hij bij RN kwam. Het eindigde ook niet toen hij die partij in 2018 verliet en in 2022 zijn steun betuigde aan de extreemrechtse expert en presidentskandidaat Éric Zemmour als zijn woordvoerder.
In zijn samenwerking met Le Pen verdiende Messiha naar verluidt vijf cijfers per maand aan betalingen, waarna hij voor de campagne van Zemmour nog eens € 32.700 binnenhaalde voor een verscheidenheid aan diensten, waaronder televisieoptredens en het organiseren van bijeenkomsten. Gedurende bijna die hele tijd, van 2017 tot 2023, volgens documenten beoordeeld door MediadeelMessiha ontving ook een salaris van het Ministerie van Strijdkrachten van naar schatting € 6.000 per maand.
Wat deed hij voor het ministerie tussen de televisieoptredens door waarin hij waarschuwde voor de islamisering van het land en de gedwongen vervanging van de blanke, christelijke etnische groep in het land?
Niemand kon het met zekerheid zeggen, hoewel hij nog steeds vermeld stond in de interne personeelslijst van het ministerie en een officieel e-mailadres van de overheid had. Messiha ontkende Mediadeel‘s hele rapport en klaagde hen aan wegens smaad. In november vindt in Parijs een proces plaats.
Nu beschouwt Messiha de Reconquête van Zemmour als de toekomst van Frans rechts. Maar het dramatische verraad van Zemmour de afgelopen dagen – onder leiding van Le Pens nichtje Marion Maréchal – maakt dat nu minder waarschijnlijk, nu alle leden van het EP teruglopen naar Rassemblement National. Zemmour schopte ze uit de partij en zei dat hij “walgde en gekwetst was door het verraad” – maar hield nog steeds de deur open voor allianties met de partij van Le Pen, Les Républicains, en “alle andere partijen van goede trouw die Macron willen verslaan en de islamo-linkse mensen.” Hij wees ook met de vinger naar het gedrag van de ‘clan’ rond Maréchal als onderdeel van de reden voor de ophef, waarbij hij Marion ‘Maréchal Le Pen’ noemde.
De Rassemblement National kondigde Fabrice Leggeri al vroeg in de EU-verkiezingscampagne aan als kandidaat, als blijk van haar kracht. Nu, na een gemakkelijke verkiezing, zal Leggeri een van de officiële woordvoerders van de partij zijn voor de parlementsverkiezingen eind juni.
Leggeri heeft de zijne eigen lang en een succesvolle carrière bij het Franse ambtenarenapparaat, en dat traject bereikte zijn hoogtepunt in de zeven jaar dat hij directeur was van het grenscontrolebureau Frontex van de Europese Unie. Frontex is de eerste geüniformeerde tak van de EU, met ruim tweeduizend medewerkers en een budget van iets minder dan een miljard euro per jaar. Het is het grootste agentschap van de EU, en de eerste vuurwapens te dragen.
Leggeri kwam bij Frontex terecht met tientallen jaren ervaring in het afdwingen van grenscontroles voor de Franse regering. Bij het Franse Ministerie van Binnenlandse Zaken leidde hij alles digitaliseren van paspoorten om “irreguliere migratie” aan te pakken door het bestrijden van fraude en het organiseren van deportaties.
Leggeri deed begin jaren 2000 ook ervaring op op het niveau van de Europese Commissie, toen hij van 2000 tot 2003 nationaal deskundige voor de commissie was. Daar droeg hij bij aan een document waarin de oprichting van een Europees grenscontrolebureau werd aanbevolen. De aanbevelingen van dat document werden door de commissie overgenomen en heeft geleid tot oprichting van Frontex.
Leggeri verliet het bureau in 2022 onder een wolk van controverse na berichten van De spiegel En Vuurtorenrapporten onthulde dat de dienst medeplichtig was aan het illegaal terugdrijven van migranten naar de Middellandse Zee. Deze beschuldigingen hebben geleid tot een onderzoek door het Europees Bureau voor Fraudebestrijding, welke gevonden dat Frontex medefinanciering verleende aan de Griekse kustwacht die verantwoordelijk is voor het terugdrijven van migranten naar de Egeïsche Zee, vaak in opblaasbare vlotten met motoren, dat Frontex op de hoogte was van de tegenslagen, dat het uitvoerend management van het agentschap gevallen voor zijn eigen functionarissen verborgen hield om te voorkomen dat zij onderzoek zouden doen , en dat Frontex zelfs het luchttoezicht introk, zodat de operaties niet konden worden gedocumenteerd.
Het verslag ook gevonden dat Leggeri zich ‘actief verzette’ tegen het inhuren van veertig mensenrechtenagenten, terwijl de Europese regelgeving dit agentschap verplichtte (allemaal terwijl je duwt om het personeelsbestand van het agentschap tegen 2027 uit te breiden tot tienduizend man).
Nadat Leggeri in juni 2022 ontslag nam bij het bureau, ging hij terug naar het ministerie van Binnenlandse Zaken, waar hij een vage functie bekleedde als ‘uitvoerend projectmanager’ voordat hij ‘onbetaald verlof nam van de Franse staatsadministratie’, aldus zijn LinkedIn-pagina.
De locatie die Leggeri voor dat verlof had opgegeven, gaf enige aanwijzingen over zijn toekomstplannen: het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. En vlak nadat hij Frontex verliet, hij werd gezien in het Europees Parlement in Straatsburg met afgevaardigden van zowel Les Républicains als het Rassemblement National.
Omdat de gaullistische centrumrechtse peilingen veel lager waren dan die van het ‘nationale’ kamp, was de partij van Le Pen een veel veiligere keuze voor Leggeri om hem een zetel te garanderen.
“We moeten strijden tegen de verdrinking door migratie, een uitdaging die de Europese Commissie en de eurocraten bagatelliseren”, zei Leggeri toen hij in februari zijn kandidatuur aankondigde. “Mijn ervaring bij Frontex bevestigt deze realiteit.” Muziek in de oren van Le Pen.
“Het is heel interessant om iemand van binnenuit te hebben. . . wie is het bewijs van wat we al heel lang zeggen”, zei Le Pen in reactie op de aankondiging van Leggeri.
Leggeri’s opmerkingen ondersteunden een gemeenschappelijke zorg onder de Horatiussen, die geloven dat de strijd tegen immigratie een strijd is in een beschavingsoorlog die Europa dreigt te overweldigen.
“Voor degenen die we misschien tegenkomen en aarzelen: laten we niet vergeten hen eraan te herinneren dat er ongeveer tien miljoen mensen zijn in een aanvalsbasis aan de andere kant van de Middellandse Zee”, aldus de maker van de groep André Rougé. vertelde hen in 2017.
Als Rassemblement National-kandidaat nam Leggeri dezelfde retoriek over: beweren dat de Europese Commissie “migrerende onderdompeling” niet als een bedreiging beschouwt, “maar meer als een project.”
“Daar kan ik van getuigen”, zei hij, en hij beweerde dat de partij van Le Pen daarentegen “vastbesloten is om het complot van de commissie te bestrijden”, dat volgens hen wordt bevorderd door de plannen van vorige maand. adoptie van het Pact inzake Migratie en Asiel.
“Als hoge ambtenaar heb ik de staat met eer gediend, maar ik heb ook de grenzen gezien van politieke beslissingen, die tot mislukking leiden”, zegt Leggeri. zei binnen Februari. “Geconfronteerd met dit, kies ik ervoor om politiek betrokken te raken om het publieke belang en dat van Frankrijk te verdedigen.”
Leggeri en al degenen die er al lang naar verlangden dat Le Pen aan de macht zou komen, zien plotseling hun diepste wensen in vervulling gaan. Macron, de prins van de chaos, heeft Frankrijk halsoverkop in de volgende fase van zijn geschiedenis gebracht.
Voor de Horatiussen des te beter.
Bron: jacobin.com
