Radu Jude
Onlangs las ik een interview met een Roemeense filmmaker die ouder is dan ik. Er werd hem gevraagd: ‘Welk advies zou je geven aan een jongere die wil beginnen met filmmaken?’ En hij zei: “Ik zou hen aanraden het niet te doen.” Toen hem werd gevraagd waarom, zei hij: ‘omdat de magie verdwenen is. Nu kan iedereen een film maken met zijn telefoon of zijn kleine camera. Veertig jaar geleden leek het alsof een filmploeg op straat halfgoden zag. Nu is een filmmaker gelijk aan een kind uit de zesde klas.”
Ik respecteer zijn standpunt, maar ik vind dit eerder opwindend dan deprimerend. Als beeldcreatie precies hetzelfde wordt als tekenen of schrijven, vind ik dat geen gemis. Wat gebeurt er met [these images]Hoe goed ze zijn, hoe origineel ze zijn – als dat nog relevant is – is iets anders. Natuurlijk heeft het hebben van pen en papier niet iedereen ertoe aangezet [William] Faulkner of James Joyce. Maar de mogelijkheid is er. Ik zie TikTok of Instagram – ondanks de problemen die deze platforms veroorzaken; Ik wil ze niet idealiseren – als een soort lokale cinema. Vaak is het niet interessant. Maar soms, niet altijd, kom je dingen tegen die je niet in de bioscoop ziet.
Bron: jacobin.com
