Het ontmaskeren van de extreemrechtse complottheoretici

Sinds de Covid-pandemie is er sprake van een toename van complottheorieën die zijn overgeslagen naar extreemrechts. Pat Stapel schrijft over een dergelijk voorbeeld, The Licht krant, evenals een gemeenschapscampagne om de invloed ervan tegen te gaan.

De groei van extreemrechts heeft een aantal verschillende vormen aangenomen en komt voort uit soms onwaarschijnlijke wortels.

In Ierland leek er bijvoorbeeld sprake te zijn van een afwezigheid van extreemrechtse activiteiten, maar de laatste paar maanden is er sprake van een toename van anti-vluchtelingenprotesten en gewelddaden tegen vluchtelingen, en van een merkwaardig maar bedreigend protest buiten de grenzen van het land. Dáil (het Ierse parlement) heeft aangetoond dat er nu sprake is van een dergelijke aanwezigheid. Het kan relatief klein zijn, maar het is reëel en gevaarlijk.

Sprekend met antifascistische activisten in Ierland lijkt het erop dat wat een klein extreemrechts was, gehoor begon te krijgen tijdens de protesten tegen de Covid-maatregelen van de regering: anti-lockdown, anti-vaccinatie enzovoort.

Dit neveneffect van de Covid-ervaring, een neiging tot samenzweerderige obsessies over overheidscomplotten en vaccingevaren, samen met weerstand tegen het dragen van maskers, lijkt tot heel wat rechtse website-activiteit te hebben geleid, die in Ierland in ieder geval is doorgegaan. een bedreigende straatbeweging creëren.

In Groot-Brittannië wordt extreemrechts nog steeds gedomineerd door meer traditionele organisaties, maar er zijn ook vreemde en zorgwekkende ontwikkelingen aan de rand.

Dit wordt misschien het best gepersonifieerd door het complottheoreticusartikel The Licht.

Ik moet toegeven dat ik grotendeels niet op de hoogte was van het bestaan ​​van de krant totdat ik contact opnam met een vriend uit mijn studententijd, die in Stroud in Gloucestershire woont, en zei dat de krant regelmatig in de stad werd verspreid, dat de inhoud ervan zeer reactionair was en leek gehoor te krijgen.

Zij en andere activisten in de stad waren een campagne aan het opzetten om de krant tegen te gaan en te voorkomen dat deze onbetwist zou worden uitgedeeld. Ze vroeg of ik wilde helpen met een bijdrage aan een missieverklaring en folders, waar ik mee instemde.

Daarom probeerde ik meer over het papier te weten te komen.

Het eerste wat mij opviel waren de ongebruikelijke distributiedoelstellingen. Het ging niet naar de gebruikelijke geografische locaties voor distributie. Over het algemeen heeft het weinig impact gehad in de grote steden. In plaats daarvan richtte het zich vooral op plaatsen als Stroud, Totnes in Devon en Barrow-in-Furness in Cumbria. Tijdens een bezoek aan een vriend in het dorpje Chagford in Devon ontdekte ik dat het daar door de deur van mijn vriend was geduwd, en ik hoorde mensen erover praten in de dorpscafé.

Ook ongebruikelijk was de doelgroep, die een generatie new age-reizigers leek te zijn die al lang geleden uit liefde voor regerings- en staatsinstellingen was gevallen en van oudsher werd gezien als aan de liberale linkerkant van de zaak.

De Licht verkocht zichzelf aanvankelijk aan deze markt met een anti-overheidsbemoeienis ten aanzien van Covid, samen met vijandigheid jegens de medische beroepsgroep, wetenschappers enzovoort. Het vulde deze artikelen aan met stukken over de waarde van hennep en kristallen en dergelijke, en begon duidelijk aanhang te krijgen.

Eén anti-Licht activist in Totness vertelde een BBC-verslaggever dat toen de Licht begon in de stad te verschijnen, vertelde een grote bijeenkomst van de lokale bevolking aan het kleine aantal Licht distributeurs dat ze niet welkom waren, maar dat toen de twee elkaar enige tijd later opnieuw confronteerden, hoewel nog steeds in de minderheid, het opviel dat onder de Lichten aanhangers waren mensen die eerder tegen hen hadden gedemonstreerd.

Gedeeltelijk zou het een publiek kunnen winnen door te beweren noch links noch rechts te zijn, en alleen maar tegen alle samenzweerderige dingen te zijn die regeringen, instellingen en de officiële samenleving doen. Het is begrijpelijk dat hiervoor een publiek bestaat, want regeringen doen natuurlijk allerlei vreselijke dingen. Geleidelijk aan verdween het hennep- en kristalgedoe echter naar de achtergrond, afgezien van de betaalde reclame, en werd het steeds meer vervangen door flagrante rechtse propaganda en bijdragers die ronduit rechtse vooroordelen verdedigden.

Onder de bijdragers waren:

• Anne-Marie Waters, die meerdere malen voor hen heeft geschreven. Tot voor kort was ze leider van de politieke partij ‘For Britain’. In 2017 was ze medeoprichter en sleutelfiguur van Pegida UK. Pegida was een Europese, anti-islamitische straatbeweging. Haar opvattingen zijn zo extreem dat zelfs Nigel Farage haar en haar aanhangers ‘nazi’s en racisten’ noemde.
• De door en door fascist Tommy Robinson, die onlangs rechtse anti-moslim bendes aanvoerde om ‘de cenotaaf te beschermen’, terwijl honderdduizenden in solidariteit met Palestina marcheerden.
• Katie Hopkins heeft ook een rol gespeeld. Bekend om haar racistische tirades die zo extreem zijn dat ze haar banen kosten bij reguliere rechtse media. Beruchte voorbeelden zijn het vergelijken van migranten met kakkerlakken en het oproepen tot een ‘definitieve oplossing’ voor moslims. Hopkins verliet de E-mail online ‘met wederzijds goedvinden’ in 2017 nadat ze een toespraak hield voor extreemrechtse groeperingen waarin ze moslims aanviel
• Dan is er de bijdrage van ‘Lasha Darkmoon’. Dit pseudoniem wordt ook gebruikt door een frequente bijdrager aan nazi-websites. Hun onverdraagzaamheid en samenzweringen hebben betrekking op antisemitisme en racisme jegens moslims en niet-blanke migranten. Het artikel zelf pleit voor de ontkenning van de Holocaust en beschrijft het als “de grootste ketterij van onze tijd”.

Op dezelfde manier zijn de kwesties die in de krant aan de orde komen anti-vluchtelingen, anti-homorechten, anti-vrouwenrechten, anti-transrechten, anti-immigratie en de verdediging van holocaust-ontkenners, en zoals bij veel complot-obsessieve mensen loopt er een draad van antisemitisme door veel ervan.

De Licht is ook een enthousiaste voorstander van rechtse regeringen in Italië, Brazilië toen Bolsonaro president was, Polen en Hongarije. Hongarije is bijzonder belangrijk omdat de regering van Victor Orbán daadwerkelijk gebruik heeft gemaakt van de lockdown om de politieke vrijheden aan te tasten, en sindsdien veel van de repressieve maatregelen die hij ‘als reactie op het virus’ heeft ingevoerd, in het wetboek heeft gehouden. Interessant dat de krant die het meest bang was voor lockdown als politiek instrument de regering steunt die het daarvoor daadwerkelijk heeft gebruikt.

De Licht bevindt zich natuurlijk nog steeds in de marge, maar beweert wel 100.000 exemplaren per maand uit te delen vanuit 30 hubs. Naar schatting kost het hen £240.000 per jaar, waarvan redacteur Daren Nesbitt beweert dat het wordt betaald door advertenties en donaties.

Het heeft ook internationale banden met Ierland, waar de Ierse versie wordt geredigeerd door de twee bekende ultra-reactionaire rechtse journalisten van Gemma O’Doherty en John Waters, en in Duitsland is het nauw verbonden met Democratisch verzet (Democratisch verzet), een extreemrechts complottheoreticusartikel dat opnieuw prominent werd tijdens Covid.

Anders dan in Ierland is de Licht en het Duitse equivalent ervan zijn geen belangrijke aandachtspunten geworden voor extreemrechts, maar hun verkooppraatje van ‘we zijn niet echt politiek’ en ‘we zijn slechts een kleine, zelfgefinancierde publicatie van gelijkgestemde mensen’ heeft duidelijk mensen aangetrokken in de baan van extreemrechts, van wie je normaal gesproken niet zou verwachten dat ze daar zouden zijn.

Zoals iemand in Stroud tegen mij zei: ze lijken niet op de mensen die je ziet op extreemrechtse marsen, zoals de recente bij de Cenotaph; ze lijken op jou en mij.

Natuurlijk zijn hun beweringen over wat ze zijn niet echt doorzichtig. Ze zijn zeer politiek ingesteld, ze hebben een aantal gevestigde internationale banden, en het zou interessant zijn om een ​​goede inspectie van hun financiering te zien om hun financieringsbronnen te testen.

Om op een hoogtepunt af te sluiten, werd mij gevraagd om naar Stroud te gaan om een ​​bijeenkomst voor te zitten die was georganiseerd door de lokale campagne tegen hen. Ruim honderd mensen kwamen opdagen om de linkse advocaat en auteur David Renton en lokale activisten James en Emma te horen spreken.

James en Emma hadden samen met mijn goede vriendin Denise en een aantal andere activisten een schitterende tegencampagne georganiseerd onder de naam Community Solidarity Stroud District, en de omvang van de bijeenkomst en het enthousiasme van het publiek bevestigden dit.

De strijd tegen extreemrechts in al zijn vormen is van cruciaal belang, en het echte succes dat de anti-rechtsbewegingLicht beweging heeft gehad in plaatsen als Stroud en Totnes om hen bloot te leggen, want precies wat ze zijn, moet worden gerepliceerd, waar ze ook hun gezichten laten zien.