Het verlagen van de belastingen zal de Amerikaanse kindercrisis niet oplossen – Mother Jones

Zaterdag is niet zomaar de deadline voor het Congres om de regering te financieren. Het is ook de dag dat er een einde komt aan het programma uit het pandemietijdperk ter waarde van 24 miljard dollar om het worstelende kinderopvangnetwerk van het land te ondersteunen.

De afschaffing van die financiering zou ertoe kunnen leiden dat zo’n 70.000 kinderopvangcentra in de Verenigde Staten sluiten, volgens een rapport van de Century Foundation, een liberale denktank. Zoals ik eerder deze week schreef, zullen veel van de centra die niet sluiten, moeilijke beslissingen moeten nemen: ze zullen ofwel de tarieven moeten verhogen die gezinnen betalen, ofwel de lonen van het personeel moeten verlagen, wat zal leiden tot vertrek van personeel. Vanwege strikte wetten over de verhouding tussen volwassenen en kinderen zouden minder leraren betekenen dat er minder klaslokalen open kunnen zijn. En minder klaslokalen zouden 3,2 miljoen minder kinderopvangplaatsen kunnen betekenen, voorspelt het rapport van de Century Foundation.

De grootse oplossing van senator Tim Scott voor dit gigantische probleem? Lagere belastingen.

“Onder de regering-Biden zijn de kosten voor kinderopvang gestegen tot meer dan 15.000 dollar per kind”, zei de Republikein uit South Carolina woensdagavond tijdens het presidentiële debat van de Republikeinse Partij. “De manier waarop we dat probleem oplossen, is door ervoor te zorgen dat we daadwerkelijk de belastingen verlagen en de Amerikanen meer van hun geld teruggeven.”

Zijn verklaring is dat door het verlagen van de belastingen van ouders, zij “meer middelen zullen hebben om te beslissen hoe zij voor hun gezin moeten zorgen.”

Maar het dilemma achter de dreigende crisis in de kinderopvang is niet alleen dat de kosten te hoog zijn; het is dat, ondanks de hoge kosten, de lonen van het personeel nog steeds verschrikkelijk laag zijn vanwege het aantal arbeidskrachten dat centra moeten inzetten om kinderen te beschermen. Dit maakt het erg moeilijk voor kinderopvangcentra om voldoende personeel in dienst te hebben, winstgevend te blijven en open te blijven.

Zoals ik dinsdag schreef:

Het handhaven van een hoog personeelsbestand betekent vaak dat het personeel lage lonen moet betalen, vergeleken met andere dienstensectoren. Landelijk bedraagt ​​het gemiddelde loon voor een kinderopvangorganisatie slechts $13,71 per uur, volgens het Bureau of Labor Statistics.

Dus “de mensen die het werk doen, verdienen nog steeds geen loon waarmee ze voor hun eigen gezin kunnen zorgen”, vertelde Susan Gale Perry, de CEO van Childcare Aware of America, mij.

De oplossing is ook niet zo eenvoudig als centra die het lesgeld verhogen, ook al kunnen sommige ouders het zich veroorloven meer te betalen vanwege een iets lagere belastingplicht. In mijn eerdere verhaal legde Melissa Colgrosso, de eigenaar van een kinderdagverblijf in West Virginia, uit dat 78 procent van de kinderen in haar bedrijf afkomstig is uit gezinnen met lage inkomens die in aanmerking komen voor een federaal programma dat Colagrosso een lager collegegeld betaalt op basis van een glijdende schaal. Om de lagere tarieven van deze gezinnen te compenseren, kan Colagrosso de tarieven verhogen voor gezinnen die het volledige collegegeld betalen, maar niet zo veel dat de zorgkosten voor hen te hoog worden geprijsd.

Vorig jaar heeft Scott zelfs een wetsvoorstel ingediend om de geschiktheid voor dat federale programma, de Child Care Development Block Grant, uit te breiden. Theoretisch gezien zouden hierdoor meer gezinnen in aanmerking zijn gekomen voor gratis of tegen een lagere prijs kinderopvang en zouden de kosten van kinderopvang voor in aanmerking komende gezinnen – opnieuw in theorie – zijn beperkt tot 7 procent van hun gezinsinkomen. Maar nu al bedient de CCDBG slechts 14 procent van de kinderen die in aanmerking komen, vanwege de beperkte financiering van het Congres.

Het wetsvoorstel is nooit vooruitgegaan, waarschijnlijk omdat om het te verwezenlijken meer federale financiering nodig zou zijn, die ofwel afkomstig is van begrotingstekorten, bezuinigingen op andere programma’s, of… je raadt het al…verhogen belastingen – precies het tegenovergestelde van wat Scott tijdens het debat suggereerde.