Hier komen de Russen, opnieuw – Moeder Jones

Opmerking van de uitgever: Het onderstaande artikel verscheen voor het eerst in de nieuwsbrief van David Corn, Ons land. De nieuwsbrief verschijnt twee keer per week (meestal) en biedt verhalen en artikelen achter de schermen over politiek, media en cultuur. Een abonnement kost slechts $ 5 per maand, maar u kunt zich aanmelden voor een gratis proefperiode van 30 dagen Ons land hier.

Soms heb ik liever niet gelijk hebben. In januari schreef ik, in reactie op de liefdevolle verwijzing door Donald Trump naar het drietal tirannen Vladimir Poetin, Xi Jinping en Kim Jong Un als ‘zeer fijne mensen’, dat twee constanten in het Trump-tijdperk zijn genegenheid voor moordzuchtige autoritairen en Russische pogingen om rotzooien met de Amerikaanse politiek. Het eerste is bekend, het tweede minder erkend. Moskou voerde informatieoorlogsoperaties uit om Trump een impuls te geven tijdens zowel de verkiezingen van 2016 – met name de hack-and-leak-aanval waarbij Russische cyberagenten democratische e-mails en documenten doorzochten en WikiLeaks deze vrijgaf – als de verkiezingen van 2020, toen Russische inlichtingenagenten zich verspreidden desinformatie over Joe en Hunter Biden en Oekraïne. De eerste operatie hielp de Poetin-vriendelijke Trump het Witte Huis te bereiken; de tweede slaagde er niet in hem in functie te houden, maar had als bijkomend voordeel dat hij de ongefundeerde (en nu zinderende) afzettingscampagne van de Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden tegen president Biden aanwakkerde. Poetin ging één voor twee.

Ik heb daarin opgemerkt Ons land probleem: “[I]Het is een goede gok dat Poetin dit jaar opnieuw zal proberen een Amerikaanse verkiezing te verpesten…[As Putin] verschrikkelijke oorlogsmisdaden blijft begaan in Oekraïne, heeft hij zelfs nog meer reden om Trump clandestien een impuls te geven en de rubberwedstrijd te winnen.” Eindelijk, Er zijn officiële waarschuwingen binnengekomen.

Twee weken geleden getuigde Avril Haines, de directeur van de nationale inlichtingendienst, voor de inlichtingencommissie van de Senaat dat Rusland “de meest actieve buitenlandse bedreiging voor onze verkiezingen” blijft. Ze merkte op dat de “doelen van het Kremlin bij dergelijke beïnvloedingsoperaties doorgaans het eroderen van het vertrouwen in de Amerikaanse democratische instellingen omvatten, het verergeren van de sociaal-politieke verdeeldheid in de Verenigde Staten en het verlagen van de westerse steun aan Oekraïne.” Dit alles zou uiteraard in het voordeel van Trump zijn. Ze wees erop dat bij deze inspanning vermoedelijk kunstmatige intelligentie en deepfakes zullen worden ingezet, en noemde China en Iran als andere bedreigingen.

De laatste Russische aanval op de Verenigde Staten is al aan de gang. Zoals de Associated Press in maart meldde:

Russische staatsmedia en online-accounts die banden hebben met het Kremlin hebben misleidende en opruiende inhoud over Amerikaanse immigratie en grensbeveiliging verspreid en versterkt. De campagne lijkt bedoeld om verontwaardiging en polarisatie aan te wakkeren vóór de verkiezingen voor het Witte Huis in 2024, en experts die Russische desinformatie bestuderen zeggen dat Amerikanen meer kunnen verwachten nu Poetin de steun voor Oekraïne wil verzwakken en een essentiële hulpvoorziening wil afsnijden.

De New York Times meldde onlangs dat een desinformatieoperatie – hoogstwaarschijnlijk opgezet door Russen – een video in omloop heeft gebracht die beweert het bestaan ​​te onthullen van een trollenboerderij in Oekraïne die wordt gerund door de CIA en zich richt op de Amerikaanse verkiezingen om de verkiezing van Trump te voorkomen. Het is een slim voorbeeld van cyber-gaslighting, want het zijn Russische trollen die namaak verspreiden om Biden pijn te doen en Trump te helpen.

Microsoft zegt volgens de Keer, concludeerde deze video “afkomstig van een groep die Storm-1516 wordt genoemd, een verzameling desinformatie-experts die zich nu concentreren op het maken van video’s waarvan ze hopen dat ze in Amerika viraal gaan. Tot de groep behoren hoogstwaarschijnlijk veteranen van het Internet Research Agency, een aan het Kremlin verbonden trollenboerderij die de verkiezingen van 2016 probeerde te beïnvloeden.’ Een andere recente video van deze bende – of een soortgelijke – beweerde dat Oekraïense soldaten een beeltenis van Trump verbrandden en hem de schuld gaven van vertragingen bij de levering van militaire hulp aan Oekraïne. Het doel was om MAGA’s verzet tegen hulp aan Oekraïne te versterken. (Je kunt geen geld sturen naar die anti-Trump-ondankers!) De samenzweringssite van Alex Jones plaatste de video die voor experts niet moeilijk te herkennen was als een list. (De Oekraïense soldaten hadden Russische accenten.)

Tijdens de hoorzitting in de Senaat getuigde Haines dat het bestrijden van desinformatie “door buitenlandse invloed of inmenging een absolute prioriteit is voor de inlichtingengemeenschap” en dat de Amerikaanse regering bereid is “de uitdaging aan te gaan”. Senator Mark Warner (D-Va.), voorzitter van de inlichtingencommissie, zei: “We moeten er beter aan doen om ervoor te zorgen dat Amerikanen van alle politieke strekkingen begrijpen wat er zeer waarschijnlijk op hen afkomt de komende… minder dan zes maanden.”

Desinformatie-experts binnen en buiten de overheid zeggen zelfs regelmatig dat een cruciaal element bij het dwarsbomen van dergelijke operaties het waarschuwen van het publiek is dat het doelwit is van kwade trouw-actoren met valse berichten. Kortom, je moet mensen informeren over het grote geheel en vervolgens proberen de specifieke gevallen tegen te gaan zodra ze zich voordoen. Hier zit het probleem: in een tijd van politieke verdeeldheid zijn niet alle grote spelers hier happig op. Vooral als ook zij soortgelijke activiteiten ondernemen.

Laten we even teruggaan naar de zomer van 2016. Toen de regering-Obama vaststelde dat Rusland heimelijk de Amerikaanse verkiezingen aanviel, nam het Witte Huis contact op met senator Mitch McConnell, destijds de leider van de meerderheid, om een ​​verenigd front te vormen tegen de inmenging van het Kremlin. McConnell zei tegen president Obama dat hij een wandeling moest maken. Destijds beweerde Trump, de presidentskandidaat van de Republikeinse Partij, ten onrechte dat er geen Russische interventie gaande was. McConnell wilde niet in conflict komen met Trump, en als cynische politieke agent vermoedde hij dat het Witte Huis deze kwestie wilde gebruiken om de Republikeinen te ondermijnen. Daarom nam hij een poeder en plaatste een groep over het hele land.

Sindsdien is het alleen maar erger geworden. Republikeinen hebben de zorgen over Poetins oorlog tegen de Amerikaanse verkiezingen over het algemeen weggewuifd, in navolging van Trumps valse bewering – desinformatie – dat het een grote hoax is, verzonnen door de Democraten en de media. Bovendien zijn, zoals hierboven opgemerkt, veel Republikeinen verder gegaan en hebben ze de Russische desinformatie over zowel Biden als de oorlog in Oekraïne omarmd en versterkt. Geloof me niet op mijn woord. Onlangs mopperde afgevaardigde Michael McCaul (R-Texas), voorzitter van de commissie Buitenlandse Zaken van het Huis van Afgevaardigden: “Russische propaganda heeft helaas zijn weg gevonden naar de Verenigde Staten en heeft een groot deel van de basis van mijn partij besmet.” En vertegenwoordiger Mike Turner (R-Ohio), voorzitter van de Permanente Selectiecommissie voor Inlichtingen van het Huis van Afgevaardigden, klaagde dat anti-Oekraïense boodschappen uit Rusland “op de vloer van het Huis van Afgevaardigden” worden geuit.

Hun standpunt is een minderheidsstandpunt. De meeste Republikeinen willen het onderwerp Russische inmenging niet ter sprake brengen. De operaties van Poetin zijn nuttig voor deze nuttige idioten. En hun Beste Leider wil hier zeker niet over praten. Dergelijke gesprekken herinneren ons eraan hoe hij met Russische hulp het Witte Huis binnensloop, die hij, in een daad van groots verraad, hielp en aanmoedigde door te beweren dat zoiets niet gebeurde. Natuurlijk zullen conservatieve media en ex-linkse ontkenners van Trump en Rusland (Glenn Greenwald, Matt Taibbi en anderen) dit verdringen en de complottheorie oppompen dat het tegengaan van Russische desinformatie een plan is om door de staat gesponsorde censuur op te leggen.

Hoe kan, gegeven dit alles, een strategie worden geïmplementeerd om Russische informatie tegen te gaan? Als de regering-Biden of de Democraten in het Congres deze zorgen naar voren brengen, zullen Trump en zijn handlangers volhouden dat dit een complot is om hem te ondermijnen. De Trumpers hoeven de discussie niet te winnen; ze slagen als ze van deze kwestie de zoveelste politieke modderworstelwedstrijd maken die de kiezers verwart of in verwarring brengt. Toch moeten Haines en anderen het blijven proberen.

De media spelen een belangrijke rol. Hoe meer aandacht het kan vestigen op de Russische inspanningen, hoe groter de kans dat een deel van het electoraat de dreiging zal begrijpen en misschien zal worden ingeënt tegen overmatige beïnvloeding door deze operaties. Maar hoeveel van jullie hebben de verslaggeving van deze hoorzitting gezien? Hoe zit het met de recente Russische acties? De New York Times hield geen rekening met deze bedreiging voor het voorpaginanieuws van de Amerikaanse democratie en begroef zijn verslag van die nepvideo en de hoorzitting onderaan pagina A19. (De Washington Post heeft geen eigen verslaggever aan de hoorzitting toegewezen; er stond een AP-account op.) Mijn vermoeden is dat het onophoudelijke gezeur van Trump over de “Russische hoax” sommigen in de media verlegen heeft gemaakt over dit soort dingen.

Zoals McConnell acht jaar geleden aantoonde, is het moeilijk om een ​​effectief en onpartijdig tegenwicht te bedenken tegen een buitenlandse dreiging als een hele politieke partij die dreiging ontkent of, erger nog, er voordelen uit ziet. De Russen komen niet, ze zijn hier. Het behoud van de democratie kan ervan afhangen of we ervoor zorgen dat Poetin deze ronde niet wint.

David Corns Amerikaanse psychose: een historisch onderzoek naar hoe de Republikeinse Partij gek werd, A New York Times bestseller, is beschikbaar in een nieuwe en uitgebreide paperbackeditie.