Hoe rechts de staatsrechtbanken overneemt met gerechtelijke Gerrymandering

In de bijna Twee jaar sinds het Hooggerechtshof in de zaak Dobbs v. Jackson Women’s Health Organization het abortusrecht terugstuurde naar de staten, zijn staatsrechtbanken een broeinest geworden van strijd om de toegang tot abortuszorg te criminaliseren, legaliseren of uit te breiden.

Staten als Michigan hebben verhinderd dat tientallen jaren oude draconische verboden van kracht werden, terwijl in Arizona, Florida, Wisconsin en andere bij de staatsrechtbank beroep aanhangig is tegen hun strafrechtelijke verboden. Rechters in Florida, Missouri en Ohio zijn ook scheidsrechters geworden voor wanneer kiezers door middel van stemmaatregelen hun mening kunnen geven over abortusrechten.

Naast abortus heeft het conservatieve blok van het Hooggerechtshof de hele federale rechterlijke macht over het algemeen vijandig gemaakt tegenover de burgerrechten. Staatsrechtbanken zijn daarom steeds meer centraal komen te staan ​​in een grote verscheidenheid aan kwesties: LGBTQ+-rechten en genderbevestigende zorg, hervorming van het strafrecht en verantwoordingsplicht van de politie, stemrecht en meer. Naarmate de staatsrechtbanken en de zaken die zij behandelen steeds belangrijker worden, worden er ook diverse pogingen ondernomen om te manipuleren wie er in die rechtbanken zit en wie de macht heeft in het rechtssysteem.

Als in het verleden wetgevende gerrymandering – of het op kunstmatige wijze hertekenen van wetgevende districten – werd gebruikt om de macht van bedrijven en partijen te verankeren, zien we nu dat een andere tak van de overheid wordt gemanipuleerd om het systeem in de richting van dezelfde doeleinden te manipuleren: gerechtelijke gerrymandering.

Net als zijn wetgevende tegenhanger bedreigt gerechtelijke gerrymandering onze democratie.

Gerechtelijke gerrymandering is het proces van het manipuleren van de regels voor het selecteren, behouden of vervangen van rechters, aanklagers en andere rechterlijke actoren om de verantwoordelijkheid van de kiezers te omzeilen. Het kan lijken alsof de wetgevende macht van de staat de gerechtelijke arrondissementen hertekent om bepaalde kiezers te bevoordelen; rechters die het voorgeschreven pensioenproces omzeilen om verkiezingen voor open zetels te voorkomen; of staatsfunctionarissen die nieuwe “instrumenten” creëren om gekozen rechters en aanklagers af te zetten als einddoel voor de keuzes van kiezers.

Net als zijn wetgevende tegenhanger bedreigt gerechtelijke gerrymandering onze democratie.

In staten waar gerrymandering al tot zeer partijdige wetgevende macht heeft geleid, dreigt het manipuleren van rechterlijke standpunten – waarover doorgaans op lokaal niveau wordt gestemd – hele delen van de bevolking uit het politieke proces te weren.

Neem Georgië, waar conservatieven een plan hebben bedacht om te voorkomen dat kiezers in meer progressieve delen van de staat hun macht uitoefenen om hun rechters te kiezen. Nu rechters hun herverkiezing naderen, zijn verschillende rechters strategisch met pensioen gegaan voordat ze met kiezers te maken zouden krijgen, en de staat heeft de verkiezingen voor hun zetels geannuleerd, waardoor gouverneur Brian Kemp, een Republikein, de macht heeft gekregen om hun vervangers te benoemen en kiezers de kans wordt ontzegd om te kiezen nieuwe juristen volgens de staatswet.

De wetgevende macht van de staat Georgië heeft ook een partijdige toezichtcommissie in het leven geroepen met de bevoegdheid om lokaal gekozen openbare aanklagers te schorsen en te ontslaan, als onderdeel van een nationale campagne om de onafhankelijkheid van officieren van justitie aan te vallen. De commissie heeft ruime bevoegdheden gekregen om openbare aanklagers voor tien jaar te diskwalificeren op basis van hun besluiten tot aanklacht – vaak besluiten die gericht zijn op het terugdringen van de massale opsluiting door het niet vervolgen van misdrijven op laag niveau, zoals drugsaanklachten, of door op te komen voor reproductieve rechten door publiekelijk standpunt in te nemen tegen strafrechtelijke verboden. .

In Mississippi hebben staatsambtenaren een gerechtelijke overname van de meerderheids-Black Jackson uitgevoerd, waardoor de burgemeester, ook Black, en zijn inwoners de lokale controle over de politie, openbare aanklagers en de rechtbanken werd ontnomen. Eén poging om de stemmacht over gekozen districtsrechters te verwateren mislukte, maar de staat heeft een systeem met twee niveaus gecreëerd waarin een Capitol-district dat wordt gecontroleerd door blanke conservatieven de macht heeft om Jackson te regeren in plaats van de eigen inwoners van de stad.

En in Florida overwogen staatsfunctionarissen gerechtelijke herverdeling in een poging om hervormingsaanklagers, die worden gekozen op basis van de districtscircuitlijnen voor staatsrechtbanken, eruit te schoppen. Het Hooggerechtshof van Florida maakte vorig jaar bezwaar, maar dat weerhoudt de wetgevende macht er niet van om het in 2024 ter hand te nemen. Deze herverdelingsinspanningen gaan gepaard met stappen van de Republikeinse gouverneur Ron DeSantis om aanklagers in zowel Orlando als Tampa te schorsen, vanwege zijn onenigheid. met hun aanpak van vervolging.

Deze inspanningen komen in verschillende soorten en maten, maar ze zorgen er allemaal voor dat er een einde komt aan het democratische proces, waardoor kiezers de kans worden ontnomen om functionarissen te kiezen op basis van hun prioriteiten, en ambtenaren de mogelijkheid worden ontnomen om de taken uit te voeren waarvoor ze zijn gekozen.

De komende jaren zal de trend zich verder versterken. Het Hooggerechtshof heeft duidelijk gemaakt dat het zich niet zal bemoeien met kwesties van staats- en lokale machtsconsolidatie, hoe flagrant ook.

In alle staten volgen wetgevers en gouverneurs elkaar vaak op en stellen ‘nieuwe ideeën’ voor om de macht langs partijpolitieke lijnen te consolideren. Deze pogingen beginnen niet als een machtsgreep met een kaal gezicht, maar als iets verraderlijkers. Vroege, kleine impulsen scheppen het precedent voor acties die brutaler en problematischer zijn – en vaak moeilijker terug te draaien. Het is aan ons allemaal om waakzaam te blijven en nauwlettend aandacht te besteden aan dit nieuwe soort subtiele pogingen om de macht van de gemeenschap te verzwakken.

Er is echter ook sprake van een groeiende weerstand. Er begint een nieuw draaiboek vorm te krijgen: een beweging van gekozen functionarissen, gemeenschapsorganisaties, non-profitadvocaten en burgerrechtengroepen die een reeks juridische en electorale strategieën uitvoeren om terug te vechten tegen rechterlijke gerrymandering. In Georgië hebben we bijvoorbeeld samengewerkt met een tweepartijencoalitie van aanklagers om rechtszaken aan te spannen tegen hun toezichtcommissie.

Hetzelfde systeem dat kan worden opgetuigd voor politiek voordeel, kan ook ten goede worden gebruikt, om de burgerrechten te beschermen.

Deze tegenslag omvat ook pogingen om kiezers te laten meewegen in veranderingen met betrekking tot de rechterlijke macht en herverdeling. Wanneer mensen begrijpen wat er op het spel staat en een stem krijgen, kunnen ze het voor overheidsfunctionarissen moeilijker maken om zich met de lokale macht te bemoeien en deze over te nemen.

Het ondersteunen van overheidsfunctionarissen die zich terugtrekken is van cruciaal belang om weerstand te bieden aan degenen die proberen de regels van de democratie te manipuleren. Hetzelfde systeem dat kan worden opgetuigd voor politiek voordeel, kan ook ten goede worden gebruikt, om de burgerrechten te beschermen. De inspanningen voor hervormingen hebben ook overwinningen opgeleverd, zelfs in paarse en rode staten als Wisconsin, Georgia en Mississippi. De toekomst van onze democratie kan afhangen van meer van deze overwinningen.