Amerikaanse immigratieautoriteiten heeft in 2023 duizenden mensen in eenzame opsluiting opgesloten, terwijl de Verenigde Staten de internationale mensenrechtennormen blijven negeren in hun uitgestrekte netwerk van immigratiedetentiecentra.
Uit een nieuw rapport van aan de Harvard Universiteit verbonden onderzoekers en de non-profitorganisatie Physicians for Human Rights blijkt dat de gevaarlijke opsluitingen de afgelopen tien jaar niet alleen zijn blijven bestaan, maar onder de regering-Biden ook in frequentie en duur zijn toegenomen.
Het rapport benadrukt de kloof tussen de campagneretoriek van president Joe Biden en de geleefde realiteit van naar schatting 3.000 immigrantengedetineerden die vorig jaar in isolatie werden vastgehouden, vaak voor langere perioden – een praktijk die volgens de Verenigde Naties kan neerkomen op marteling.
“Dit is een pure mislukking van de regering-Biden om flagrante mensenrechtenschendingen te stoppen”, vertelde Tessa Wilson, senior programmamedewerker voor Physicians for Human Rights en co-auteur van het rapport, aan het International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ). “Het gebruik van eenzame opsluiting neemt eigenlijk alleen maar toe.”
De nadelige gevolgen van eenzame opsluiting – doorgaans gedefinieerd als isolatie zonder zinvolle menselijke interactie gedurende 22 uur per dag of meer – zijn goed gedocumenteerd. Het kan extreme psychologische en emotionele problemen veroorzaken en leiden tot slapeloosheid, chronische depressie, hallucinaties, zelfbeschadiging en suïcidale impulsen.
In de VS, de thuisbasis van ‘s werelds grootste immigratiedetentiesysteem, is eenzame opsluiting een hulpmiddel geworden om het groeiende aantal gedetineerde immigranten onder controle te houden. Meer dan 38.000 mensen, waaronder langdurig ingezetenen van de VS en asielzoekers, bevonden zich op 28 januari 2024 in hechtenis van de Amerikaanse immigratiedienst en douane.
In 2019 publiceerden ICIJ en The Intercept Solitary Voices, een onderzoek naar het misbruik en overmatig gebruik van eenzame opsluiting, genaamd ‘segregatie’, in detentiecentra onder controle van de dienst. Uit een onderzoek van ruim 8.400 interne ICE-incidentrapporten tussen 2012 en 2017 bleek dat veel gedetineerden weken of maanden achter elkaar in isolatiecellen werden geplaatst, onder wie mensen met reeds bestaande psychische aandoeningen en andere kwetsbaarheden.
Uit het onderzoek bleek dat eenzame opsluiting werd gebruikt om sommige gedetineerden te straffen voor overtredingen die zo klein waren als kussen met wederzijds goedvinden of elkaar knippen. ICE scheidde ook hongerstakers, LGBTQ+-mensen en mensen met een handicap.
In een van de richtlijnen van ICE wordt erkend dat het isoleren van gedetineerden – die niet als gevangenen worden beschouwd en volgens de federale wetgeving niet om bestraffende redenen worden vastgehouden – “een serieuze stap is die een zorgvuldige afweging van alternatieven vereist.” En toch blijkt uit het nieuwe rapport dat de dienst tussen 2018 en 2023 meer dan 14.000 gevallen van eenzame opsluiting heeft geregistreerd.
Onderzoekers zeiden dat het aantal waarschijnlijk een onderwaarde is vanwege de slechte administratie van ICE. Ze dienden vanaf 2017 meerdere verzoeken uit de Freedom of Information Act in om de relevante gegevens van ICE en andere instanties te verkrijgen, en namen uiteindelijk hun toevlucht tot rechtszaken.
De gemiddelde duur van de geregistreerde opsluitingen was 27 dagen, ontdekten onderzoekers, wat veel verder reikt dan de periode van 15 dagen die voldoet aan de drempel voor ‘onmenselijke en vernederende behandeling’, gedefinieerd door de speciale VN-rapporteur voor foltering. Uit de gegevens kwamen tientallen voorbeelden naar voren van faciliteiten waar mensen meer dan een jaar in eenzame opsluiting zaten.
Via meer dan twintig interviews met gedetineerden verzamelden onderzoekers ook verhalen over de slopende omstandigheden in isolatiecellen. Geïnterviewden beschreven cellen die ijskoud waren; constant verlicht, waardoor slaapgebrek ontstaat; of hadden toiletten die alleen bewakers konden doorspoelen.
“Het licht staat 24 uur per dag aan… de bewakers dimmen of zetten het soms niet uit”, vertelde een niet bij naam genoemde 30-jarige vrouwelijke ex-gedetineerde aan de onderzoekers. “We werden gek.”
In navolging van de eerdere bevindingen van ICIJ en The Intercept ontdekten onderzoekers dat eenzame opsluiting vaak werd gebruikt als disciplinaire maatregel voor kleine overtredingen en om transgender gedetineerden te scheiden in “een patroon van systemische discriminatie en verwaarlozing dat in strijd is met het eigen beleid van ICE.”
Sinds 2019 is het aantal gedetineerden met geregistreerde psychische aandoeningen die in eenzame opsluiting zijn geplaatst, gestegen van 35 procent naar 56 procent in 2023, aldus het rapport. VN-experts hebben specifiek gewaarschuwd voor de ernstige gevaren van het isoleren van mensen met een psychische aandoening.
Mike Alvarez, een woordvoerder van ICE, zei dat het bureau het rapport nog niet heeft ontvangen en weigerde specifieke vragen hierover te beantwoorden. Maar hij verdedigde de praktijken van het bureau in een verklaring per e-mail.
“Meer dan vijftien interne en externe entiteiten houden toezicht op de detentiecentra van de ICE om ervoor te zorgen dat gedetineerden in een veilige, beveiligde en humane omgeving verblijven, en onder passende omstandigheden van opsluiting”, zei Alvarez. “Het agentschap evalueert en verbetert voortdurend civiele detentieoperaties om ervoor te zorgen dat niet-staatsburgers humaan worden behandeld, beschermd tegen schade, passende medische en geestelijke gezondheidszorg krijgen en de rechten en bescherming krijgen waar ze recht op hebben.”
“Ongepast en onmenselijk”
Het nieuwe rapport benadrukt ook het verontrustende gebruik van ICE van eenzame opsluiting voor ‘medische isolatie’ van gedetineerden die ziek of gehandicapt zijn of een geestelijke gezondheidscrisis ervaren.
“Het onvermogen van ICE om te zorgen voor adequate medische voorzieningen in de detentiecentra creëerde levensbedreigende omstandigheden voor immigranten in eenzame opsluiting”, aldus het rapport.
Katherine Peeler, co-auteur van het rapport en assistent-professor aan de Harvard Medical School, zei dat ICE in veel van de door onderzoekers beoordeelde gevallen gedetineerden naar externe medische faciliteiten had moeten sturen.
“Elk ICE-detentiecentrum heeft een relatie met een plaatselijk ziekenhuis, dus er is altijd een betere optie dan eenzame opsluiting”, zei ze. “De combinatie van medisch isolement en eenzame opsluiting is ongepast en inhumaan.”
Het rapport is een samenwerking tussen het Harvard Immigration and Refugee Clinical Program, de Harvard Medical School, de Harvard Law School en Physicians for Human Rights.
In 2019 identificeerden ICIJ en The Intercept minstens 373 gevallen waarin gedetineerden in isolatie waren geplaatst vanwege het risico op zelfmoord – en nog eens ruim 200 gevallen van mensen die al in eenzame opsluiting zaten en werden overgebracht naar “zelfmoordwacht” of andere vormen van observatie, vaak in veranderde solitaire cellen.
“Dit is het equivalent van benzine op een vuur gooien”, zei Kenneth Appelbaum, emeritus hoogleraar psychiatrie aan de Medical School van de Universiteit van Massachusetts, die als adviseur voor het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Veiligheid de segregatiepraktijken van ICE heeft onderzocht.
“Een omslagpunt”
Democratische en Republikeinse wetgevers hebben publiekelijk hun bezorgdheid erkend over het wijdverbreide gebruik van eenzame opsluiting door de ICE, maar hebben weinig gedaan om het probleem op te lossen.
Als kandidaat beloofde Biden een einde te maken aan het gebruik van eenzame opsluiting. Zijn voorgestelde verbod, zoals uiteengezet op zijn campagnewebsite, zou “zeer beperkte uitzonderingen kennen, zoals het beschermen van het leven van een gevangene.”
Op dezelfde manier pleitte vice-president Kamala Harris, als Amerikaanse senator en presidentskandidaat, ook voor het beëindigen van eenzame opsluiting. Eind 2019 introduceerde Harris, samen met andere senatoren, uitgebreide wetgeving die het opsluiten van gedetineerden in eenzame opsluiting in de meeste gevallen als straf zou verbieden. Het wetsvoorstel kwam niet vooruit.
Het nieuwe rapport is niet de eerste keer dat de regering-Biden wordt bekritiseerd vanwege haar aanpak van eenzame opsluiting in haar immigratiedetentiecentra.
In 2022 vertelde klokkenluider Ellen Gallagher, een supervisor binnen het Department of Homeland Security, dat toezicht houdt op het enorme Amerikaanse immigratiedetentieapparaat, aan ICIJ dat er “nog steeds een verbluffend niveau van passiviteit bestaat.” Ze zei dat ze zich op dat moment “niet bewust was van enige systemische verandering op dit gebied”.
Gallagher maakte haar zorgen over het detentiebeleid van de ICE voor het eerst openbaar in interviews met ICIJ en The Intercept als onderdeel van het onderzoek van 2019. “Mensen werden mishandeld”, zei Gallagher destijds.
Ze uitte haar ontzetting over de bevindingen van het nieuwe rapport.
“Zoals dit rapport duidelijk maakt, zijn de bestaande uitvoerende en wetgevende toezichtsmechanismen er niet in geslaagd deze waanzin te stoppen, ondanks een overvloed aan gegevens die diepgaand menselijk lijden aantonen”, aldus Gallagher. “Als er een omslagpunt is, hoop ik dat het nu is.”
Bron: theintercept.com
