Inwoners van Ohio en Pennsylvania die getroffen zijn door de ontsporing van de trein in Oost-Palestina zeggen dat er nog steeds niet in hun ‘basisbehoeften’ wordt voorzien

Inwoners van Oost-Palestina, Ohio en nabijgelegen gebieden in Pennsylvania die zijn getroffen door de treinramp in Norfolk Southern, zeggen dat een nieuwe schikking ter waarde van 310 miljoen dollar, aangekondigd door de regering-Biden op 23 mei, niet zal voldoen aan de meest urgente behoeften van hun gemeenschappen, zoals toegang tot gezondheidszorg voor chronische mensen. omstandigheden die na de ontsporing zijn ontstaan.

Michael Regan, beheerder van het Environmental Protection Agency, vertelde verslaggevers vorige maand dat de schikking met Norfolk Southern een poging was van zijn bureau en het ministerie van Justitie “om deze gemeenschap opnieuw heel te maken” nadat in februari 2023 38 treinwagons ontspoorden, wat leidde tot ontluchting en brandwonden. -van vinylchloride, de giftige chemische stof die sommige auto’s vervoerden.

De woorden van Regan weerspiegelden de opmerkingen van president Joe Biden in Oost-Palestina in februari, toen hij beloofde “Norfolk Southern verantwoordelijk te houden en ervoor te zorgen dat zij uw gemeenschap nu en in de toekomst heel zullen maken.”

De schikking kwam nadat Norfolk Southern in april had aangekondigd dat het een class action-rechtszaak in verband met de ontsporing zou schikken voor $ 600 miljoen. De class action-schikking “bevat geen enkele erkenning van aansprakelijkheid, wangedrag of schuld” van de kant van het bedrijf. Beide schikkingen wachten op goedkeuring door de rechtbank.

Ondanks de omvang van deze nederzettingen zeggen sommige inwoners van Pennsylvania en Ohio dat de twee overeenkomsten niet voldoende zijn om hun vroegere en lopende kosten in verband met de ontsporing te dekken, zoals voorgeschreven medicijnen, milieuschoonmaak, testkosten en verplaatsingskosten.

“Geen van deze deals die de afgelopen maand zijn aangekondigd, komt zelfs maar in de buurt van het herstel van de getroffen bewoners”, zegt Hilary Flint, die zo’n acht kilometer van Oost-Palestina in Beaver County, Pennsylvania woont.

Flint is een van de getroffen bewoners in het westen van Pennsylvania die moeite hebben om toegang te krijgen tot middelen voor de symptomen die volgens hen zijn begonnen nadat bij het ventileren en verbranden meer dan 115.000 liter van het kankerverwekkende vinylchloride in het milieu terechtkwam. Flint huurt al maanden een huis in het westen van New York, zodat ze haar tijd in haar huis in Pennsylvania kan beperken, omdat ze elke keer ziek wordt als ze op bezoek komt. In een interview in mei zei ze dat ze bronchitis heeft die is begonnen toen ze onlangs terugkeerde naar Beaver County, en haar arts heeft haar geadviseerd haar huis te vermijden.

In 2023 was Flint medeoprichter van de Unity Council for the East Palestine Train Derailment, een gemeenschapsorganisatie die bedoeld is om inwoners die getroffen zijn door de ramp te helpen toegang te krijgen tot middelen, te pleiten voor hun behoeften en antwoord te krijgen op hun vragen.

Leden van de Unity-raad reisden afgelopen juli naar Washington, DC voor een ontmoeting met wetgevers uit Pennsylvania en Ohio, evenals vertegenwoordigers van de EPA.

De raad heeft zich in april ook uitgesproken over het voorstel voor een collectieve schikking. “Hoe kun je een bod doen als er nog steeds mensen worden blootgesteld en je de omvang of de gevolgen van die blootstelling nog steeds niet kent?” vroegen raadsleden in een verklaring. Een andere inwoner van Oost-Palestina noemde de class action-schikking ‘een klap in het gezicht’.

Flint zei dat geen van beide overeenkomsten haar voldoende financiering zou opleveren om de medische kosten en de huisvestingskosten die ze al heeft betaald te dekken, laat staan ​​haar toekomstige kosten. Er is ook niet genoeg geld beschikbaar om haar of haar gezin definitief te laten verhuizen. Het schikkingsgeld van de overheid gaat niet naar individuen of families, en als je deelneemt aan de class action-rechtszaak moet je het recht opgeven om in de toekomst claims aan te klagen, zei Flint. Op een gemeentehuis dat in mei werd gehouden om de gemeenschap te informeren over de class action-schikking, bekritiseerden bewoners de voorwaarden en zeiden dat de beloningen niet voldoende zouden zijn om de verhuizing of hun medische kosten te dekken.

“Waarom zou ik mijn toekomstige gezondheidsclaims voor minder dan $ 20.000 ondertekenen? Dat dekt niet eens wat ik de afgelopen anderhalf jaar aan ziekenhuisrekeningen heb uitgegeven,’ zei Flint. “Het is een slechte deal. Het is eerlijk gezegd een hele, hele slechte deal. En ik ken niet veel mensen die het gebruiken.”

De schikking met de regering omvat 235 miljoen dollar voor kosten uit het verleden en de toekomst, inclusief het opruimen van water en bodem, 25 miljoen dollar voor monitoring van de gemeenschapsgezondheid voor de komende twintig jaar en geestelijke gezondheidszorg, 15 miljoen dollar aan boetes voor overtredingen onder de Clean Water-wet. Act en ruim 30 miljoen dollar voor het monitoren van grondwater, oppervlaktewater en particulier drinkwater in de omliggende gebieden. Norfolk Southern zal ook veiligheidsmaatregelen op zijn rails moeten implementeren. Het bedrijf zei dat het sinds de ontsporing meer dan 200 miljoen dollar heeft uitgegeven aan het verbeteren van de spoorwegveiligheid.

In een verklaring aan Inside Climate News zei de EPA dat medische monitoring en geestelijke gezondheidszorg in de regeringsschikking waren opgenomen omdat “dit diensten zijn waar leden van de gemeenschap herhaaldelijk belangstelling voor hebben getoond” en die waren geïdentificeerd als “topprioriteiten” in de regering. een stakeholderonderzoek.

Alan Shaw, president en CEO van Norfolk Southern, zei in een persbericht dat het bedrijf “onze beloften zal blijven nakomen en voor de lange termijn zal investeren in de toekomst van de gemeenschap.”

“Vanaf de eerste dag was het belangrijk voor Norfolk Southern om de zaken recht te zetten voor de inwoners van Oost-Palestina en de omliggende gebieden”, zei hij.

“De afgelopen vijftien maanden zijn de mensen in Oost-Palestina sterk, veerkrachtig en toegewijd gebleven aan het genezen en herstellen van hun gemeenschap. Maar ze hebben geen enkele dag alleen doorgebracht”, vertelde Regan aan verslaggevers. “Onder leiding van president Biden arriveerde EPA-personeel binnen enkele uren na de ontsporing ter plaatse. En we zijn vastbesloten daar te blijven totdat de gevaarlijke verontreiniging verdwenen is.”

Jess Conard, die in Oost-Palestina woont en wier zoon astma heeft ontwikkeld sinds de ontsporing, was eveneens teleurgesteld door de schikking met de regering en door de voorgestelde overeenkomst voor de class action-claims. “Ik ben blij dat de zakken van de EPA weer worden gevuld door de vervuiler”, zei ze. “Ik denk dat hetzelfde niveau van verantwoordelijkheid moet worden toegepast op de portemonnee van de gemeenschap. Onze basisbehoeften worden nog steeds genegeerd.”

Conard zei dat ze geen vergoeding heeft gekregen voor kosten zoals de astmamedicatie van haar zoon of milieutests die ze bij haar thuis had uitgevoerd, waaruit bleek dat er verhoogde niveaus van vinylchloride op haar veranda aanwezig waren. Ze vraagt ​​zich elke dag af of het verblijf in Oost-Palestina bijdraagt ​​aan de gezondheidstoestand van haar zoon. ‘Niemand wil hier rijk van worden’, zei ze. “Ze willen gewoon genezen en ervoor zorgen dat ze niet failliet gaan als ze verhuizen, of om ervoor te zorgen dat hun kinderen de medicijnen krijgen die ze nodig hebben.”

Toen Conard financiering vroeg voor een filter voor haar put, werd haar gevraagd of ze binnen anderhalve kilometer van de ontsporingslocatie woonde, en haar verzoek werd afgewezen omdat ze drie kilometer verderop woonde. De vraag is bekend voor iedereen die in de buurt van Oost-Palestina woont en heeft geprobeerd toegang te krijgen tot hulp van de federale of deelstaatregering, zeggen bewoners.

Toen de ontsporing voor het eerst plaatsvond, stelde de EPA een beschermende straal van één bij twee mijl in rond de plaats van het ongeval, die de evacuatiezone werd en sindsdien wordt gebruikt als richtlijn voor het toewijzen van middelen van het bedrijf en de overheid.

Inwoners die buiten de straal van de EPA wonen, hebben moeite om hulp te krijgen bij schoonmaak-, medische en verhuizingskosten, een probleem dat niet is verholpen door de voorwaarden van de schikking van de regering. Om automatisch in aanmerking te komen voor het medische monitoringprogramma dat in de schikking wordt beschreven, moeten bewoners bijvoorbeeld binnen twee mijl van de plaats van het ongeval of in de buurt van bepaalde nabijgelegen waterwegen wonen. Degenen die buiten de straal van twee mijl wonen, moeten afzonderlijk een aanvraag indienen om van geval tot geval in aanmerking te komen.

Deskundigen zeggen dat de blootstelling aan chemische stoffen en potentiële schade aan het milieu en de volksgezondheid waarschijnlijk niet binnen de grenzen van de EPA zullen blijven. EPA-modellen van de roetpluim gecreëerd door de ontluchting en de verbranding toonden verspreiding tot aan Youngstown, Ohio, 32 kilometer van Oost-Palestina, en Aliquippa, Pennsylvania, 40 kilometer verderop.

De class action-rechtszaak heeft betrekking op claims van bewoners en bedrijfseigenaren die zich binnen een straal van dertig kilometer van de ontsporingslocatie bevinden, en op letselschadeclaims binnen een straal van vijftien kilometer. De diensten voor geestelijke gezondheidszorg in de overheidsnederzetting zijn beschikbaar voor iedereen die in Beaver County of Lawrence County in Pennsylvania of Columbiana County in Ohio woont, evenals voor eerstehulpverleners.

De EPA-woordvoerder zei dat het medische monitoringprogramma “bedoeld is om zich te concentreren op personen binnen een straal van twee mijl die het meest getroffen zijn door de ontsporing” en merkte op dat de “potentiële, gemiddelde” betaling van de class action-schikking aan huishoudens binnen een straal van twee mijl is $ 70.000 en daalt naar $ 250 voor gezinnen die 25 tot 30 kilometer verderop wonen.

Flint en Conard zeiden dat hoewel financiering voor medisch toezicht en onderzoek belangrijk was, hun gemeenschappen het meest behoefte hadden aan toegang tot een gedekte behandeling voor de symptomen die ze nu ervaren. Net als andere lokale activisten wil Conard dat de federale regering een grote rampenverklaring voor Oost-Palestina uitvaardigt, die volgens haar de gezondheidszorgdekking voor inwoners zou garanderen en toegang zou verlenen tot andere middelen die de gemeenschap nodig heeft.

In antwoord op vragen over het gebrek aan gezondheidszorg of medische behandelingsprogramma’s in de regeringsnederzetting wees EPA op het bestaan ​​van de East Palestine Clinic in het East Liverpool City Hospital in Ohio, opgericht na de ontsporing om diensten te verlenen aan de bewoners in 2023. “De kliniek biedt medische behandeling en zorg”, zei de EPA-woordvoerder. Maar Conard betwistte het idee dat deze kliniek tegemoetkomt aan de gezondheidszorgbehoeften van de bewoners en noemde het ‘nutteloos’. Conard zei dat Pennsylvanians daar niet in aanmerking komen voor zorg, en dat deze niet gratis is.

“In mijn ogen betekent gerechtigheid dat niemand van ons in de toekomst de gezondheidszorgkosten hoeft te betalen, omdat wij hier nu de proefkonijnen voor zijn”, zei Flint. Flint en andere bewoners wordt gevraagd om deel te nemen aan een reeks volksgezondheidsstudies om de lange- en kortetermijneffecten van de ontsporing op de bevolking beter te begrijpen.

Als ze zich ziek voelt of een nieuw symptoom ontwikkelt, zoals chronische jeuk of behoefte aan een inhalator, zeggen onderzoekers graag haar haar- en bloedmonsters te verzamelen. Maar ze kunnen geen hulp bieden bij het verkrijgen van toegang tot of betalen voor een behandeling of voorgeschreven medicijnen. “Onderzoek is geweldig, maar hoe zit het met de zorg voor de gemeenschap? Je kunt ze niet zomaar als ratten gebruiken,’ zei ze.

Meer dan een jaar later weegt de fysieke en mentale tol van het worstelen met de nasleep van de ontsporing zwaar op zowel Flint als Conard. ‘Het leven is uit het raam,’ zei Flint. “Dit is ons leven geworden.” Tussen het omgaan met haar symptomen en het opkomen voor zichzelf, haar familie en haar gemeenschap, heeft ze het afgelopen jaar weinig tijd gehad voor gewone dingen, zoals uitgaan met vrienden.

Conard sprak over de vaak ‘uitputtende’ en ‘angstaanjagende’ realiteit van het leven in Oost-Palestina in het jaar sinds de ontsporing, en probeerde erachter te komen hoe ze het beste haar gezin kon beschermen en vechten, terwijl ze te kampen had met normale ouderschapsverantwoordelijkheden. “Als ik wakker word en nieuws hoor, denk ik: wat voor hel is dit om mee te maken?” ze zei.

Ze vergeleek de nederzettingen met het herhaaldelijk aanbieden van goedkope koffie terwijl de bewoners alleen maar water wilden. “Ik ben dankbaar dat de zaken vooruitgaan. Maar de programma’s die we nodig hebben zijn nog steeds niet geïmplementeerd en we vragen al sinds dag één om hetzelfde programma,’ zei ze. “Ik ben het beu om te horen wat ik wil, terwijl ik je al vertel wat ik wil en wat ik nodig heb.”

Marianne Lavelle bijgedragen aan dit rapport.

Meer verhalen…