Er is een overeenkomst gesloten tussen Israël en Hamas die een pauze van vier dagen in de gevechten zou kunnen betekenen, terwijl er een beperkte uitwisseling van gevangenen plaatsvindt en enige hulp Gaza wordt binnengelaten.
De timing en de exacte details van de deal blijven onduidelijk. Wat wel duidelijk is, is de belofte van de Israëlische premier Benyamin Netanyahu om het offensief in Gaza voort te zetten zodra de pauze van vier dagen voorbij is. “We zijn in oorlog”, zei hij, “en we zullen de oorlog voortzetten totdat we al onze doelen hebben bereikt”. De Israëlische woordvoerder luitenant-kolonel Jonathan Conricus herhaalde dit en zei dat het Israëlische leger “de tijd zal gebruiken om zich voor te bereiden op toekomstige operaties”.
De “operaties” van Israël hebben tot nu toe ruim 13.000 Palestijnen gedood, waaronder ruim 6.000 kinderen. Het heeft systematisch ziekenhuizen, scholen, bakkerijen, water- en rioleringssystemen, energiecentrales, moskeeën, kerken en alle andere vitale infrastructuur gebombardeerd, aangevallen en vernietigd, samen met meer dan een derde van alle woongebouwen. Meer dan een miljoen Gazanen zijn gedwongen ontheemd, terwijl Israëlische parlementsleden en inlichtingenfunctionarissen openlijk plannen hebben besproken om de gehele Palestijnse bevolking uit de Gazastrook te verdrijven – een tweede Nakba.
De genocidale dromen van de Israëlische minister van Financiën Bezalel Smotrich waren onlangs te zien toen hij een artikel over X deelde van voormalig hoofd van de Israëlische Nationale Veiligheidsraad, Giora Eiland, waarin hij zei dat hij “het met elk woord eens was”. In het artikel betoogt Eiland dat “Israël … de andere kant geen enkele mogelijkheid mag bieden die zijn leven verlengt … Wanneer hoge Israëlische figuren tegen de media zeggen: ‘Het is óf wij óf zij’, moeten we de vraag verduidelijken wie zijn ‘zij’. ‘Zij’ zijn niet alleen Hamas-strijders met wapens, maar ook alle ‘civiele’ functionarissen, inclusief ziekenhuisbestuurders en schoolbestuurders, en ook de gehele bevolking van Gaza”.
Hoewel zelfs een tijdelijke of gedeeltelijke verlichting van Israëls genocidale offensief begrijpelijkerwijs zal worden verwelkomd, betekent het feit dat het land van plan is de massaslachting na slechts vier dagen te hervatten dat er weinig te vieren valt in het staakt-het-vuren.
Een potentieel gevaar voor de Palestijnse solidariteitsbeweging op internationaal vlak, waarvan een groot deel zich heeft geschaard rond de eis voor een staakt-het-vuren, is dat sommige mensen in slaap gesust kunnen worden door te denken dat dit het begin is van het einde van Israëls bloedige razernij, en dat we het rustiger aan kunnen doen. over de ongekende explosie van pro-Palestijns protest die we de afgelopen zeven weken hebben gezien.
Dit zou een vergissing zijn. De deal zal niet eens een einde maken aan het onmiddellijke lijden van de bevolking van Gaza. Zelfs als de gevechten vier dagen lang worden onderbroken, zullen de Israëlische troepen blijven waar ze zijn, en zullen de broodnodige hulp, voorraden en reddingspogingen voor de duizenden die onder het puin vastzitten, geblokkeerd blijven.
Ook brengt de overeenkomst de zaken niet dichter bij iets dat lijkt op echte vrede en gerechtigheid voor de Palestijnen. Zoals een verklaring van pro-Palestijnse activistische groepen in heel Australië, die wekelijks massale demonstraties organiseren, betoogt: “Zelfs als Israël niet simpelweg zou pauzeren voor een nieuwe aanval, zou een staakt-het-vuren geen enkel antwoord bieden op de bredere eisen van het Palestijnse volk. Israël blijft land in het historische Palestina bezetten, inclusief Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever. Met de Gaza-oorlog als dekmantel hebben gewapende Israëlische kolonisten nieuw grondgebied gestolen, gewassen vernietigd en hele dorpen ontvolkt.
Het staakt-het-vuren zal de 10.000 Palestijnse politieke gevangenen die in Israëlische gevangenissen worden vastgehouden niet vrijlaten. Het zal geen einde maken aan de militaire bezetting en het versnellende proces van gewelddadige etnische zuiveringen en nederzettingenbouw op de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem. Het zal geen einde maken aan de apartheidsomstandigheden voor Palestijnen die in de staat Israël wonen, noch de miljoenen Palestijnse vluchtelingen over de hele wereld het recht geven om naar hun thuisland terug te keren.
Dit alles laat zien waarom de Palestijnse solidariteitsbeweging over de hele wereld zich niet louter kan baseren op de slogan van een “staakt-het-vuren”. Het moet de bredere zaak omarmen van het beëindigen van de onderdrukking van de Palestijnen in al zijn vormen. Degenen onder ons in landen die Israël steunen moeten ook eisen dat onze regeringen de banden met deze staat verbreken, waarvan het bestaan en de voortdurende expansie afhankelijk zijn van de etnische zuivering van het Palestijnse volk.
Zoals de hierboven geciteerde activistische verklaring concludeert: “We laten ons niet voor de gek houden door leugens in de media en Israëlische spin. De strijd moet doorgaan totdat de Palestijnen gerechtigheid hebben”.
Bron: redflag.org.au
