Jonge mensen hebben politieke meningen; het politieke establishment houdt er gewoon niet van

Reguliere politici en experts verkondigen al lang het verhaal dat jonge mensen politiek niet betrokken zijn en meer geïnteresseerd zijn in het nemen van selfies dan in het veranderen van de samenleving. Maar de explosie van de jeugd geleid klimaatprotesten En Palestina-activisme geeft aan dat er geen tekort is aan politieke meningen onder jongeren. Het zijn gewoon niet de meningen die het establishment goedkeurt.

Toen vorige week meer dan 2.000 middelbare scholieren de school verlieten om een ​​standpunt in te nemen tegen de genocide van Israël in Gaza, bespotten, veroordeelden en bekritiseerden politici aan de andere kant van het gangpad bezocht hen. ABC’s 7.30 Rapport kikker verhaal met een verachtelijke bewering: middelbare scholieren hadden, in plaats van de collectieve moed te hebben om hun stem te verheffen voor gerechtigheid in Palestina, waarschijnlijk te maken gehad met indoctrinatie door bevooroordeelde sociale-mediaplatforms.

Toen duizenden middelbare scholieren door de straten zwermden en dringende maatregelen tegen klimaatverandering eisten op het hoogtepunt van de Schools Strike 4 Climate-beweging in 2018 en 2019, werden ze geconfronteerd met een lastercampagne van de overheid. Dan Tehan, destijds federaal minister van Onderwijs, verteld de Dagelijks telegram dat “door de belastingbetaler gefinancierde eco-pieters” het brein waren achter “een weerzinwekkende politieke manipulatie” van middelbare scholieren. Minister van Hulpbronnen Matt Canavan verteld abc dat het enige dat demonstranten op de middelbare school leerden, was “hoe ze in de rij moesten staan”; alleen school zou ze dingen kunnen leren die er toe doen: “hoe je een mijn bouwt, hoe je geologie doet, hoe je naar olie en gas boort”.

Toen honderden dappere middelbare scholieren in 2007 op Flinders Street Station bijeenkwamen om te protesteren tegen het boegbeeld van het Amerikaanse imperialisme, George Bush, had Labour-premier Kevin Rudd strenge woorden voor deze ongehoorzame tieners. “Erbij blijven [your books]”, Hij aangedrongen. “Dit is niet het moment waarop kinderen betrokken raken bij protestactiviteiten.” Rudd had duidelijk niet de slogan gehoord van eerdere generaties anti-oorlogsstudentendemonstranten en hun kernachtige antwoord op gevestigde politici: boeken, geen bommen – of, in de enigszins uitgebreide vorm die grip gekregen tijdens stakingen van scholen in 2003 tegen de Amerikaanse invasie van Irak, “wanneer de bommen vallen, stopt de school”.

Keer op keer, wanneer jonge mensen zich mobiliseren tegen de rijken en machtigen en de oorlogszuchtige, klimaatvernietigende status quo, worden ze te dom geacht om te begrijpen, te beïnvloedbaar om keuzevrijheid te hebben en te onmachtig om verandering door te voeren. Voor een deel weerspiegelt dit de manier waarop politieke en economische leiders reageren op iedereen die hun prerogatieven in twijfel trekt. Maar het weerspiegelt ook iets specifiekers: in een tijdperk van diepe crisis en afnemende steun voor traditionele politieke krachten zijn jongeren een constante doorn in het oog van degenen die willen beweren dat er sociale consensus bestaat rond conservatieve politiek.

Veel aan de verdriet van politiek rechts en de bedrijfsmedia staan ​​de politieke opvattingen van jongeren op elk belangrijk onderwerp ver links van andere sociale lagen. ABC’s 2022 Stem KompasUit een representatief onderzoek dat sinds de jaren tachtig na elke federale verkiezing in Australië werd gehouden en gepubliceerd, bleek dat jongeren de meest linkse mensen in de geschiedenis van de peiling waren.

Uit de Australian Election Study bleek dat de steun voor de coalitie onder mensen jonger dan 40 jaar in 2022 slechts 25 procent bedroeg, wat de laagste steun is voor beide grote partijen in zo’n groot cohort in de geschiedenis van het onderzoek. Jongeren stemmen ook het hoogste percentage Groen van alle leeftijdsgroepen – in 2019 ontdekte de Australian Election Study een record dat 37 procent van de 18- tot 25-jarigen hun primaire stem aan de Groenen gaf.

Bezorgdheid over het klimaat is een belangrijke factor die deze trend aanstuurt. In het laatste Stemkompas nomineerden jongeren klimaatverandering als het belangrijkste onderwerp dat voor hen van belang is. Andere onderzoeken weerspiegelen hetzelfde sentiment. Het Our World, Our Say-rapport uit 2020, geleid door het Australian Institute for Disaster Resilience and World Vision, gevonden dat 80 procent van de deelnemers tussen 16 en 24 jaar oud zich grote zorgen maakte over de klimaatverandering en het passiviteit van de overheid.

En klimaatverandering is niet het enige waar jongeren zich zorgen over maken. Jongere mensen waren volgens hem ook het meest geneigd om de Voice to Parliament te steunen opiniepeiling door het Australia Institute in juli van dit jaar. Drieënzeventig procent van de 18- tot 29-jarigen gaf aan dat ze ‘ja’ zouden stemmen, vergeleken met 52 procent in totaal. De steun voor deze uiterst gematigde hervorming, die de basis werd van een racistische campagne van de extreemrechtse en liberale partij, nam recht evenredig met de leeftijd af.

Wanneer ze worden geraadpleegd over de druk op de kosten van levensonderhoud, eisen jongeren consequent meer overheidssteun om ervoor te zorgen dat in de basisbehoeften wordt voorzien. De derde jaarlijkse Australia Youth Barometer, gepubliceerd ontdekte eerder deze maand door de Monash University dat 70 procent van de jongeren vindt dat betaalbare huisvesting een probleem is dat onmiddellijke actie van de overheid vereist – 9 procent meer dan in 2022.

Deze opvattingen weerspiegelen de grimmige sociale realiteit waarmee de meeste jonge mensen worden geconfronteerd. Steeds vaker voorkomende en ernstige klimaatrampen, diepgewortelde sociale ongelijkheid en toenemende financiële stress zorgen ervoor dat het niet moeilijk te begrijpen is waarom jonge mensen eisen en gevoelens uiten die hen in strijd brengen met de status quo.

Zoals de 21-jarige Frewoini Baume verteld ABC nieuws, “Onze generatie is opgegroeid in deze wereld waar het lijkt alsof alles recordbrekend is, ongekend”. En als er geen sociale transformatie plaatsvindt die past bij de omvang van de crisis, zijn de vooruitzichten voor jongeren somber. In de onlangs uitgebrachte Scanlon Foundation rapport wat sociale cohesie betreft, zei 43 procent van de jonge respondenten dat ze pessimistisch zijn over de toekomst – meer dan welke andere leeftijdscategorie dan ook.

In plaats van een vorm van generatiezwakte te vertegenwoordigen, zoals sommige prominente Australische zakenmensen hebben gedaan suggereerdeHet toegenomen pessimisme van jongeren weerspiegelt ook iets reëels: dat zij de neiging hebben de dupe te worden van economische en sociale onzekerheid, meer dan welke andere leeftijdsgroep dan ook.

Volgens een recent rapport van CommbankIQ Uit financiële gegevens van zeven miljoen Australische inwoners blijkt dat jongeren de grootste verslechtering van hun economische en sociale omstandigheden hebben ondergaan als gevolg van de crisis op het gebied van de kosten van levensonderhoud. Uit het rapport blijkt dat, terwijl mensen onder de 30 hun uitgaven aan voedsel, brandstof en verzekeringen bezuinigen om het hoofd boven water te houden, degenen boven de 65 in plaats daarvan hun discretionaire uitgaven sneller uitbreiden dan de inflatie. Minder spaargeld en bezittingen, lagere lonen en talloze overheden beleid Waar oudere, rijke kiezers profijt van hebben, zorgen er allemaal voor dat er voor jongeren een onhoudbare situatie ontstaat.

Jongeren hoeven er niet van overtuigd te worden dat het systeem niet werkt; de strijd om rond te komen onder het kapitalisme helpt dat op zichzelf. De uitdaging is om dat sentiment te kanaliseren in collectieve campagnes, protesten en bewegingen die de bestaande macht kunnen overnemen en anderen de leiding kunnen geven om hetzelfde te doen. Als ‘s werelds beroemdste jongeman rebelGreta Thunberg zei het zo: “We kunnen de wereld niet langer redden door ons aan de regels te houden, omdat de regels veranderd moeten worden”.

FOTOCREDIT: Matt Hrkac