Kameraden worden gedeporteerd na het Palestina-kamp in Athene

Vorige week werd er een inval gedaan in het Palestijnse solidariteitskampement aan de Athens Law School, en werden negen activisten gearresteerd voor deportatie naar verschillende Europese landen. Hier is een verslag van wat er is gebeurd, hoe dit zich verhoudt tot het meedogenloze anti-migrantenregime van de Griekse staat, en wat het ons vertelt over universiteitskampen en internationalistische solidariteit in bredere zin.

Een versie van dit rapport werd voor het eerst gepubliceerd op Indymedia Athene, de verklaring die we citeren van het Studenteninitiatief voor Palestina werd voor het eerst op de website geplaatst Solidariteit met migranten Facebook bladzijde.

IN SOLIDARITEIT MET DE GEDETAILLEERDE KAMERADEN, MET PALESTINA, EN MET ALLE GEGEVENS EN POLITIEKE GEVANGENEN.

Op de avond van 13 mei sloten studenten van Athene zich aan bij de mondiale beweging van de studenten Intifada, uit solidariteit met Palestina, en bezetten ze de rechtenfaculteit van Athene. Ze eisten dat de Griekse universiteiten alle samenwerking in de vorm van onderzoeksprojecten of uitwisselings- en financieringsprogramma’s met de Israëlische staat stopzetten. De volgende ochtend deed de politie een inval in de bezette ruimte en arresteerde 28 mensen. De politie heeft een aantal spullen in beslag genomen op het terrein van de universiteit, zonder dat er bewijs is dat deze spullen in verband kunnen worden gebracht met een van de gearresteerde personen.

Na de fatale gebeurtenissen in 1973, waarbij de militaire junta tanks inzet om de opstand van de Polytechnische Universiteit van Athene neer te slaan, zijn Griekse universiteiten beschermd door een asielwet die de politie verbiedt universiteitsterreinen te betreden. In 2023 werd deze asielwet door de huidige conservatieve regering ingetrokken, waardoor golven van geweld tegen studenten op hun eigen campussen ontstonden. In 2024 heeft de regering de versnelde weg naar de privatisering van universiteiten ingeslagen. De toegenomen politieaanwezigheid en intimidatietactieken in ooit vrije en autonome ruimtes strekken zich uit tot buiten de universiteitsmuren. Evenementen, activiteiten en collectieve bijeenkomsten in de openbare ruimte – politiek of niet – zijn het doelwit van politieaanwezigheid, repressie en geweld. De agressieve houding van de staat is een poging om elke vorm van solidariteit, van antikapitalistische manieren, van vrij verkeer en de strijd van migranten te vernietigen.

De 28 arrestanten van de rechtenfaculteit van Athene werden onmiddellijk overgebracht naar het centrale politiebureau van Athene (GADA). Advocaten mochten pas acht uur na hun arrestatie toegang krijgen tot de gedetineerden, waarbij de politie de gedetineerden probeerde te dwingen vingerafdrukken af ​​te staan ​​voordat hun advocaten arriveerden. Ondertussen verzamelden honderden solidariërs zich voor de GADA en eisten de onmiddellijke vrijlating van de gearresteerden, terwijl ze hun steun voor een vrij Palestina bevestigden. Nadat ze de informatie hadden ontvangen dat alle 28 arrestanten zouden worden aangeklaagd, werden ze gedwongen de nacht door te brengen in GADA.

De volgende dag zou de zitting om 12.00 uur plaatsvinden, maar werd opzettelijk enkele uren uitgesteld. Tientallen solidariërs waren bij de rechtbank aanwezig om hun steun te betuigen aan de gearresteerden, waarbij werd opgeroepen tot een vrij Palestina en tot het beëindigen van de intimidatietactieken. Uiteindelijk werden de 28 voor de officier van justitie gebracht en werd besloten iedereen vrij te laten en de rechtbank uit te stellen tot 28 mei op beschuldiging van: vandalisme, verstoring van de openbare orde, weigering om mee te werken aan politieprocedures (vingerafdrukken) en bezit van ‘wapens’.

Ondanks het besluit van de magistraat om alle gedetineerden vrij te laten, besloot de politie anders. De staatsveiligheidsdienst registreerde de negen niet-Griekse internationale kameraden als ‘ongewenst’ en besloot over te gaan tot administratieve detentie. De advocaten werden vervolgens op de hoogte gebracht van het besluit dat de detentie van de negen internationale kameraden administratief zou worden voortgezet en dat er tevens een uitzettingsbevel zou worden uitgevaardigd; een ongekende ontwikkeling voor de burgers van de Europese Unie. De kameraden werden eerst naar de vreemdelingendivisie van de politie van Attica gestuurd en later werden acht van de negen overgebracht naar het Amygdaleza Pre Removal Detention Centre, waarbij de enige mannelijke kameraad alleen achterbleef bij de vreemdelingendivisie.

Fort Europa en de Israëlische staat

Yanis Varoufakis zei over deze arrestaties: ‘De extreme schending van de rechten van vrij verkeer, politieke meningsuiting en vrijheidsberoving in hellegaten van buitenlanders, samen met het gedwongen medeplichtige stilzwijgen over de genocide op het Palestijnse volk, verandert Europa in een dystopische gemeenschap.’

Administratieve detentie en deportaties zijn echter dagelijkse strategieën die de Griekse staat hanteert als een van de diep racistische componenten van het moordzuchtige Fort Europa. Het flagrante racisme van de staat komt duidelijk tot uiting in de massale arrestaties, detenties, martelingen en deportaties die dagelijks plaatsvinden, en meestal onopgemerkt door de samenleving.

De brutaliteit waarmee de Griekse staat handelt, wordt ook verklaard door jarenlang een dodelijk grensbeleid te voeren tegen vluchtelingen, migranten en mensen zonder papieren. In Griekenland zijn er vier gronden voor administratieve deportatie, waardoor de politie volledige vrijheid heeft om te beoordelen of een persoon een bedreiging vormt voor de openbare orde. Zonder strafrechtelijk proces kan de persoon worden vastgehouden en gedeporteerd volgens administratieve procedures. De detentie en de dreigende deportatie van de negen gevangenen, met staatsburgerschap van Italië, Spanje, Frankrijk, Duitsland en Groot-Brittannië, is een nieuwe toepassing van deze repressieve bevelen, bedoeld om de solidariteitsbeweging met Palestina te intimideren en te targeten.

De technologie die door de Griekse staat wordt gebruikt bij haar gewelddadige en dodelijke terugdringing van asielzoekers is afhankelijk van onderzoek en technologieën voor insluiting, toezicht en controle die de Israëlische staat op de proef stelt op Palestijnen in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever. Dissidenten tegen de Israëlische staat, haar militaire bezetting van Palestina en de oorlogen die zij voert in Gaza, Libanon en Syrië vormen een bedreiging voor het militaire grensbeveiligingscomplex van de EU en Griekenland.

Het studenteninitiatief voor Palestina uitgegeven de volgende analyse van hoe deze zaak wordt gebruikt om het Griekse grensregime en de steun aan Israël te versterken:

‘Aan de ene kant gebruiken de Nieuwe Democratie en Mitsotakis deze zaak om het standpunt te versterken dat Griekenland de toppolitie van de Europese Unie is, met het oog op de Europese verkiezingen. Aan de andere kant is het niets anders dan de diepe politiek van de Griekse staat, haar deelname aan de racistische, klassieke oorlog tegen de armen. Van de moorddadige racistische bewakers van de zee- en landgrenzen tot de uitbreiding van concentratiekampen, detentiecentra, oorlogsbases en de vervolging van de overlevenden van de schipbreuk in Pylos als ‘handelaars’: de Griekse staat neemt een duidelijk standpunt in.

‘Door nu echter de repressie op te voeren, laat de Griekse staat tegelijkertijd zien hoe bang zij is voor de mogelijkheid van een werkelijk internationalistische bijeenkomst en organisatie van strijd in solidariteit met Palestina, tegen de samenwerking van Griekenland-Israël-VS-Egypte. en de andere Europese staten in de genocidale oorlog.

‘De realiteit is dat waar we ons nu tegen verzetten in de genocidale oorlog, die de centrale keuze is van het buitenlands beleid ter ondersteuning van de Griekse staat en andere staten, we lijken op een “publiek gevaar voor de nationale veiligheid”.’

De universiteit is geen neutrale ruimte

Het Studenteninitiatief voor Palestina vervolgt:

‘De universiteiten van het Westen staan ​​niet werkeloos toe terwijl de bombardementen op de universiteiten van Gaza doorgaan. De universiteit is geen ‘pure kennistempel’ zoals zij wordt voorgesteld, maar reproduceert als staats- en kapitalistische instelling de eisen van de staat en het kapitaal. Als zodanig bevordert het de belangen van het nationale, lokale en internationale kapitaal, zoals blijkt uit de laatste wetten over onderwijsherstructurering en de poging om het nationale belang te verenigen met curricula, onderzoeksprogramma’s en beroepsopleiding die alleen gericht zijn op de eisen van de samenleving. arbeidsmarkt. In de onderzoeksprogramma’s komt de betrokkenheid van de politie, het leger, de geheime diensten, de ministeries van Defensie en particulier kapitaal op vele manieren tot uiting.

‘Israël is niet alleen tevreden met het doden van de Palestijnen, maar voor degenen die ontsnappen, bepaalt het hun toekomst voorbestemd voor het moorddadige anti-immigratiebeleid van de Griekse staat en de Europese Unie. De samenwerking van Griekse universiteiten met imperialistische belangen beperkt zich niet tot het niveau van onderzoeksprogramma’s, maar komt vaak tot uiting in evenementen en seminars, zoals we onlangs hebben gezien in het geval van de Nationale Academie van Wetenschappen met het evenement ‘Career Day in Space Technologies, Toepassingen en diensten gemaakt in Griekenland.’ De directe partner en sponsor was het particuliere bedrijf Lockheed Martin, dat eveneens in Israël is gevestigd en een deel van zijn luchtmacht overneemt. Het is duidelijk dat de Griekse universiteit deelneemt aan de genocide op het Palestijnse volk en aan de oorlog, en om deze redenen moet zij de confrontatie aangaan.

‘Communicatie met collega-groepen in New York en Nederland heeft ons geholpen de kracht van internationalistische solidariteit te beseffen, ondanks de persoonlijke kosten, en het belang van specifieke doelen, zoals het dwingen van universiteits- en staatsbesturen om zich te ontdoen van de Israëlische oorlogseconomie en militaire machine .

‘Voor ons is zwijgen medeplichtigheid, dus we gaan ons leven niet voortzetten volgens de opgelegde dictaten van normaliteit, carrièrisme en concurrentievermogen. We zijn niet gestopt en zullen niet stoppen met praten en schreeuwen over Palestina op onze scholen, in de kraakpanden en op straat. Wij zullen niet toestaan ​​dat welke staat dan ook de internationalistische solidariteit onderdrukt. Wij steunen Palestina om alle redenen van de wereld, totdat de genocide stopt, totdat het Palestijnse volk werkelijk vrij is!’

Wat nu?

De Griekse rechtse media hebben informatie vrijgegeven over de detentie en deportatie van de negen personen voordat een van hen of hun advocaten op de hoogte werd gesteld. […] worden gedeporteerd als een publiek gevaar voor de veiligheid van het land.’ Deze stap onderstreept het gebruik van de media door de staat als instrument voor psychologische oorlogsvoering en hun loyaliteit aan de media over formele juridische processen. Doordat de gedetineerden via de media over hun lot hoorden in plaats van via legale kanalen, werd hun keuzevrijheid ontnomen en raakten ze in onzekerheid. Deze straffen en juridische reacties zijn ernstige en ongekende reacties op beschuldigingen van misdrijf.

Migranten en mensen zonder papieren die hun recht op vrije meningsuiting uitoefenen door politiek actief te zijn, lopen nu een verhoogd risico op deportatie en gewelddadige juridische acties. Dit wordt geïllustreerd in het geval van onze Egyptische kameraad die, nadat hij pro-Palestijnse demonstraties had bijgewoond, door de Egyptische ambassade met deportatie werd bedreigd. Regeringen en media werken samen om inspanningen ter ondersteuning van de Palestijnse strijd te criminaliseren en te delegitimeren, waarbij individuen worden afgeschilderd als bedreigingen voor de nationale veiligheid. Deze acties onthullen de wanhoop van de staat om de controle te behouden en het verzet te onderdrukken. Het onderstreept de noodzaak van alternatieve media en solidariteitsnetwerken om deze intimidatietactieken tegen te gaan. Door solidair te zijn met degenen die het doelwit zijn, kunnen we de onderdrukkende mechanismen van de staat blootleggen en de strijd voor echte bevrijding voortzetten, van de Palestijnen tot de gevangenen. Het is nodig om onze solidariteit praktisch te maken, om te handelen, om te escaleren, om duidelijk en luid te maken dat noch intimidatie, noch gevangennemingen en deportaties de strijd verzwakken. Het verzet zal nooit sterven, Palestina zal nooit sterven!

Deze intimidatie en repressieve tactieken kunnen en zullen onze woede niet tot zwijgen brengen, of onze solidariteit met Palestina stoppen.

Wij eisen het volgende:

• Geen deportaties voor de 9 internationals – wij roepen op tot hun onmiddellijke vrijlating, zonder beperkingen, tot aan de datum van hun rechtszaak.
• Wij eisen de volledige afschaffing van de administratieve detentie voor mensen zonder papieren, migranten en asielzoekers in Griekenland – samen met de racistische wet van administratieve deportatie. Het hele mechanisme is een racistische praktijk die mensen van kleur opsluit zonder toegang tot fundamentele mensenrechten.
• Wij zijn tegen media die samenwerken met de politie, die terreur proberen te zaaien tegen de mensen die strijden en hun stem verheffen voor een vrij Palestina.

De strijd gaat door om de genocide te stoppen!

Beëindig de bezetting van Palestina!

Alle ogen gericht op Rafah!

U kunt hier bijdragen aan het solidariteitsfonds om de juridische kosten te verhogen: https://gogetfunding.com/support-for-the-9-detained-internationals-in-greece/

Als de oproep zijn doel bereikt, verzoeken de organisatoren dat donaties worden doorgestuurd naar fondsenwervingsoproepen in Gaza, een selectie kan hier worden gevonden: https://linktr.ee/rosolsal