Lehrmann-oordeel: elite verliezer-verkrachter loopt vrijuit

Bruce Lehrmann is een verkrachter. Dat is de conclusie, op basis van waarschijnlijkheden, die rechter Michael Lee trok aan het einde van Lehrmanns proces wegens smaad tegen Network Ten en journalist Lisa Wilkinson. Het staat sindsdien op de voorpagina’s van de krant Sydney Morning Herald (“Een liegende verkrachter”) en Heraut Zon (“Verkrachter en verliezer”).

Sindsdien is er sprake van een uitstorting van vreugde onder de vele mensen die een afkeer hebben van de slijmerige, smerige Lehrmann. Zijn hoogmoed was zijn eigen ondergang. Dat hij nu misschien gedwongen wordt failliet te gaan, is een andere bevredigende mogelijke uitkomst van het proces.

De zaak lijkt opvallend veel op die van Ben Roberts-Smith, oorlogsmisdadiger en moordenaar. Hij spande een lasterzaak aan tegen drie journalisten en de uitgevers van de krant Sydney Morning Heraldde Leeftijd
en de Canberra-tijden, en verloor op een even spectaculaire manier. In juni vorig jaar oordeelde een rechtbank dat Roberts-Smith, wederom op basis van de waarschijnlijkheidsbalans, betrokken was bij de moord op vier ongewapende Afghaanse mannen terwijl ze waren ingezet bij de Australische speciale troepen.

Maar afgezien van de uitkomsten van de smaadprocedure valt er niet veel te vieren over de twee zaken. Wat ze allebei hebben bewezen, is dat als je van de juiste school komt en over de juiste netwerken beschikt, je met vrijwel alles weg kunt komen.

Noch Lehrmann, noch Roberts-Smith zijn aangeklaagd en veroordeeld voor de misdaden die zij hebben gepleegd. In plaats daarvan werden ze met hun eigen petards opgetild – eerder slachtoffers van hun eigen arrogantie dan van de strengheid van de wetshandhaving. Beiden mochten als vrije mannen de rechtszaal verlaten, en geen van beiden zal waarschijnlijk ook maar één dag in de gevangenis doorbrengen voor het verkrachten van een collega of het vermoorden van burgers.

Sterker nog, ze kregen allebei aanzienlijke beloningen voor hun gedrag.

Neem Lehrmann. In de laatste weken van de lasterprocedure onthulde Taylor Auerbach, een voormalige producer van Channel Seven met een bijl te slijpen, hoe ver het netwerk zich heeft ingespannen om een ​​interview te bemachtigen van deze man die ervan werd beschuldigd een vrouw te hebben verkracht in Parliament House in de vroege jaren uur van een zaterdagochtend in 2019. Volgens Auerbach betaalde Seven de rekening voor een paar grote avonden uit met Lehrmann, inclusief cocaïne, sekswerkers en $ 10.000 uitgegeven aan Thaise massages. Het netwerk betaalde ook voor een jaarhuur van een appartement aan het strand, ter waarde van $ 100.000.

Channel Seven gaf Roberts-Smith de baan van algemeen directeur van Seven Queensland, en financierde vervolgens zijn juridische kosten tijdens de lasterprocedure. Er is nog steeds een hele tentoonstelling aan hem gewijd in de Hall of Valor bij het Australian War Memorial. In september zat Roberts-Smith, in plaats van in een gevangeniscel, naast Zachary Rolfe, de ex-politieagent die in 2019 een jonge inheemse man vermoordde, op een Instagram-foto uit Bali met als onderschrift ‘Slechts een paar agenten/moordenaars en oorlog’. criminelen Een heerlijke middag in de zon”.

Uit de gerechtelijke procedure blijkt nog iets anders. Ondanks de overwinningen in de zaken Lehrmann en Roberts-Smith zijn de processen niettemin een verlies voor journalisten die de rijken en machtigen ter verantwoording willen roepen. De Australische lasterwetgeving weegt in het voordeel van eisers, omdat deze ervan uitgaat dat een lasterlijke verklaring vals is en vervolgens van de gedaagde eist dat deze waar is: schuldig totdat zijn onschuld bewezen is.

Maar het bewijzen van onschuld is ongelooflijk duur. Zaken zijn duur om te verdedigen (de Lehrmann-zaak). Er wordt voorspeld dat dit Network Ten minstens 10 miljoen dollar heeft gekost) en tijdrovend (het proces tegen Robert-Smith duurde 110 dagen). Dit alles is een enorm afschrikmiddel voor het melden van misdaden gepleegd door machtige mensen, vooral wanneer anonieme klokkenluiders de belangrijkste bronnen zijn.