Liefdadigheidsmuziek, die dit jaar eigenlijk goed was – Mother Jones

Het personeel van Moeder Jones is opnieuw een verzameling van de helden en monsters van het afgelopen jaar. Belangrijk is dat dit een volledig niet-uitputtende en subjectieve lijst is, die onze verslaggevers de kans geeft om te schrijven over iets dat vreugde of ontevredenheid bracht. Genieten.

Dat heb ik altijd gedaan vond het muziek-voor-het-goed-genre onherstelbaar oubollig. ‘Wij zijn de wereld’? Verre van “het grootste geschenk van allemaal” – sorry! Band Aid’s, “Weten ze dat het Kerstmis is?” Ik hoop dat ze helemaal niet weten dat het Kerstmis is, want ik geef dit cadeau terug. Laten we niet eens ingaan op die angstaanjagend slechte celebrity-cover van “Imagine” uit de donkerste dagen van maart 2020.

Muziek voor een goed doel is vaak gewoon slecht. En het kan gelezen worden als betutteling, frivool en een nutteloze poging van buitensporige beroemdheden die de behoeftige massa veel meer zouden kunnen helpen door iedereen rechtstreeks geld te geven in plaats van een liedje te doneren.

Maar dit jaar waren twee verschillende albums verschillend. In 2024 was de Goede Doelen Compilatie goed.

neukeneen Red Hot-release uit november, is een vier uur durende kolos met honderd artiesten. Vaak zwaar op de omgevingstemperatuur, kun je tonnen galm, harp en fluit verwachten. In de kern gaat de plaat niet zozeer over transgender zijn, maar over het liefhebben van transgenders. Sade’s opvallende hymne aan haar transzoon, ‘Young Lion’, distilleert die geest. (Dat geldt ook voor de samplers van het New York City Trans Oral History Project op het album, evenals het 26 minuten durende instrumentale nummer van André 3000, met de logge titel: ‘Something Is Happening and I May Not Fully Understand But I’m Happy to Sta voor het Begrijpen.”)

Producent Dust Reid en kunstenaar en activist Massima Bell begonnen in 2021 met de ontwikkeling van het album. Sindsdien is het voor transgenders in Amerika van kwaad tot erger gegaan. Zesentwintig staten hebben een verbod op genderbevestigende zorg voor jongeren aangenomen. Volwassenen rantsoeneren hormonen, en sommigen haasten zich door wettelijke naams- en geslachtsveranderingen voordat de nieuwgekozen president Donald Trump weer aan de macht komt. Vorige week werd er een bepaling aangenomen die genderbevestigende zorg voor kinderen van militaire families verbiedt als onderdeel van de National Defense Authorization Act, waardoor een vriend mij verbijsterd sms’te: “Wat heeft dat überhaupt met defensie te maken?”

Het zou naïef zijn om te suggereren dat muziek veel kan doen om de anti-transwetgeving op te lossen of zelfs de reactionaire golf waar we nu in verwikkeld zijn, daadwerkelijk tegen te gaan. neuken zal Amerika er niet van weerhouden mensen onder de bus te gooien. Maar hier is de reden waarom het belangrijk is: Dit is goede muziek. En goede muziek is belangrijk. Het vertelt de luisteraar: we hebben het overleefd. We zijn er nog steeds, en we maken er iets moois van.

Een ander gigantisch verzamelalbum dat dit jaar is uitgebracht, bewijst hetzelfde punt. Kardinalen bij het raameen exclusieve Bandcamp-film van 10 uur die twaalf dagen werd uitgebracht nadat de orkaan Helene West-Noord-Carolina verwoestte. De plaat – ruim 100 nummers lang, met meer dan 100 artiesten die meewerken – mist weliswaar de sonische samenhang van neuken. In plaats daarvan klinkt het als een jamsessie tussen oude vrienden die elkaar ontmoeten nadat de storm voorbij is. Tot nu toe heeft het album ruim 340.000 dollar opgehaald voor organisaties als Holler Harm Reduction en BeLoved Asheville, waarmee tastbare hulp wordt geboden aan een regio die te vaak wordt verwaarloosd. (North Carolina is nog steeds volop aan het herstellen van Helene: sommige overlevenden wenden zich tot yurts en tenten als winterverblijf nadat hun huizen waren verwoest.)

Andere muzikale hulpinspanningen dit jaar verdienen ook vermelding. Van krappe huisshows tot uitverkochte arena’s: artiesten hebben geld ingezameld voor de bevolking van Gaza en Soedan – vaak ten koste van hun carrière. (Eén verrassing: Macklemore, bekend van ‘Thrift Shop’, heeft zichzelf opnieuw uitgevonden als protestkunstenaar.)

Ik kan geen niet-banale manier vinden om te schrijven over hoe muziek ons ​​menselijk houdt als onze werelden om ons heen instorten. Maar ik weet wel dat ik vanaf nu Charity Compilation Albums niet zal negeren. Deze artiesten zijn eigenlijk geen helden in de zin van het redden van levens, maar ik denk dat degenen die ons kleine momenten van vreugde en hoop geven in catastrofale tijden, ook een heldenstatus verdienen.