Dertig vreemden, op zoek naar liefde en misschien ook een beetje roem, brengen tien dagen door in afzondering in raamloze ‘pods’, waarin ze op een reeks door drank gedreven en werkelijk blinde dates gaan – deelnemers praten met elkaar via een muur, elkaar niet kunnen zien. Na verschillende van dergelijke dates verloven ze zich, waarna ze eindelijk hun partner in levende lijve kunnen ontmoeten.
Wat kan er fout gaan?
Dit is natuurlijk het uitgangspunt van de razend populaire reality-datingshow van Netflix Liefde is blind. Amerikaanse kijkers consumeerden dit jaar in totaal 907 miljoen minuten van de serie. Maar oud-deelnemers van Liefde is blind hebben geleid tot een stortvloed aan beschuldigingen van mishandeling tegen de producenten van de show. “Verschillende lopende rechtszaken hebben onmenselijke arbeidsomstandigheden beweerd, waaronder beweringen dat de cast wordt aangemoedigd om alcohol te drinken, niet voldoende voedsel krijgt en tegen zijn wil gevangen wordt gezet”, aldus een recente publicatie. New York tijdschriftfunctie.
Renee Poche, een deelnemer aan seizoen vijf, sprak zich uit tegen Netflix en productiebedrijf Delirium vanwege wat zij omschreef als ‘gruwelijke’ en ‘gevangenisachtige’ behandeling tijdens het filmen. Ze kreeg in totaal $ 8.000 betaald voor haar tijd in de show. Nu klaagt Delirium haar aan voor een bedrag van $ 4 miljoen wegens het schenden van een geheimhoudingsovereenkomst.
Poche was niet de enige deelnemer uit seizoen vijf die de show aanklaagde. Tran Dang klaagde aan wegens seksuele intimidatie, valse gevangenisstraf en nalatigheid, nadat ze beweerde dat ze seksueel was misbruikt door haar toenmalige verloofde tijdens de opnames van de ‘huwelijksreis’ in Mexico. Jeremy Hartwell, een deelnemer aan seizoen twee, beschuldigde Netflix en Delirium ook van het overtreden van de arbeidswetgeving in Californië. Hartwell beweert dat de deelnemers onder het staatsminimumloon werden betaald en twintig uur per dag, zeven dagen per week filmden – wat maar liefst $ 7,14 per uur opleverde.
Hartwell was medeoprichter van het Unscripted Cast Advocacy Network, of UCAN, om te pleiten voor de arbeidsrechten van reality-tv-sterren. Momenteel classificeert de Network Code of Hollywood Union Screen Actors Guild – American Federation of Television and Radio Artists (SAG-AFTRA) realitysterren als ‘bonafide amateurs’ zonder bescherming door de industrie. Na in 2023 118 dagen te hebben gestaakt, heeft SAG-AFTRA loonsverhogingen voor acteurs en betere bescherming tegen het gebruik van kunstmatige intelligentie gewonnen. Maar realitysterren houden van die op Liefde is blind strijden nog steeds voor hun eigen arbeidsrechten.
De beschuldigingen van misbruik op de werkplek werpen zeker een hard nieuw licht op de serie. Deelnemers – in ieder geval de minder cynische, die niet alleen hun profiel als influencer op sociale media willen verbeteren – doen mee Liefde is blind in de hoop een echtgenoot te vinden. En veel kijkers stemmen daar ongetwijfeld op af vanwege hun eigen verlangen naar romantische liefde. De show heeft die verlangens met succes omgezet in zeer winstgevend massa-entertainment. Misschien moeten we dan ook niet al te verbaasd zijn om te horen dat de onderneming uiteindelijk berust op het onderwerpen van castleden aan slopende en onveilige werkomstandigheden – en proberen te voorkomen dat deelnemers erover praten.
Maar Liefde is blind is slechts een bijzonder extreem voorbeeld van de manier waarop het kapitalisme vandaag de dag misbruik maakt van onze verlangens en kwetsbaarheden en ons liefdesleven verergert.
Dating-apps, waarvan sommige bewijzen suggereren dat ze op weg zijn om de standaardmethode te worden voor het vinden van een nieuwe partner, zijn daar een goed voorbeeld van. Deze apps doen denken aan gokautomaten, die gigantische bedrijven zoals Match Group gebruiken om geld te verdienen met eenzaamheid, waardoor gebruikers worden verleid om $ 10 of $ 20 uit te geven om nog een like of ‘roos’ te sturen of om te matchen met je algoritmisch bepaalde soulmate. (Match Group, eigenaar van Tinder, Hinge, OkCupid en vele andere dating-apps, realiseerde in het eerste kwartaal van 2024 een bedrijfsresultaat van $185 miljoen.)
Sterker nog, het is in het belang van de datingapps dat je dat doet niet vind uw perfecte match en veeg in plaats daarvan de vergetelheid in, waardoor een verontrustende divergentie van belangen ontstaat tussen app-bedrijven en hun gebruikers. En dan hebben we het nog niet eens over de ondoorzichtige en ethisch dubieuze manieren waarop apps gebruikersgegevens verzamelen voor winst.
Maar het genereren van inkomsten uit romantiek via reality-datingshows en dating-apps is niet het grootste obstakel van het kapitalisme voor menselijke verbinding. De ernstigste problemen hebben te maken met de materiële onzekerheid en ongelijkheid die ertoe kunnen leiden dat mensen bijvoorbeeld giftige werkplekken zoals Liefde is blindof om bij gewelddadige partners te verblijven.
In Waarom vrouwen betere seks hebben onder het socialismeKristen Ghodsee stelt dat het kapitalisme slechtere resultaten oplevert op het gebied van liefde, seks en romantiek – vooral voor vrouwen – dan op zijn minst sommige socialistische alternatieven.
Uit een vergelijkende studie van Oost- en West-Duitsland na de ineenstorting van de Sovjet-Unie bleek bijvoorbeeld dat vrouwen in het voorheen door de communisten gecontroleerde Oost-Duitsland twee keer zoveel orgasmes rapporteerden als West-Duitse vrouwen. Een deel van de verklaring die Ghodsee biedt is de buitensporige last van onbetaalde huishoudelijke arbeid, zoals het opvoeden van kinderen, koken en schoonmaken, die de kapitalistische samenleving op vrouwen legt. Dit beperkt de keuzevrijheid van vrouwen overal, ook in de slaapkamer. Sociaal-democratische hervormingen zoals universele kinderopvang en uitgebreid, goed gecompenseerd zwangerschapsverlof zouden de materiële druk helpen verlichten die vrouwen vaak ertoe aanzet om in ongelukkige of zelfs gevaarlijke partnerschappen te blijven.
Nog andere problemen komen voort uit economische onzekerheid in het algemeen, waarbij de angst om uit huis gezet te worden, ontslagen te worden of in de schulden te verdrinken, betekent dat liefde vaak vervormd wordt door materiële zorgen, terwijl partnerschappen een financiële machtsstrijd worden (zoek maar eens snel naar ‘50). /50 relatie” op TikTok om duizenden video’s te vinden waarin zowel mannen als vrouwen romantische relaties bespreken als financiële overeenkomsten). En het langetermijneffect van het kapitalisme op ons vermogen om echte verbindingen met anderen te smeden en te onderhouden – romantisch en anderszins – wordt weerspiegeld in torenhoge eenzaamheidscijfers en een gerapporteerde ‘eenzaamheidsepidemie’. Het is de werkwijze van het kapitalisme om werknemers wanhopig en vervreemd te houden, geestelijk geïsoleerd van elkaar, vergelijkbaar met de huidige situatie Liefde is blind deelnemers alleen in hun pods.
Bron: jacobin.com
