Zondag heeft de Braziliaanse president Luiz Inácio Lula da Silva een vernietigende veroordeling uitgesproken over de genocide van Israël in Gaza. Tijdens een toespraak op een top van de Afrikaanse Unie in Ethiopië beschuldigde Lula Israël ervan een genocide te hebben gepleegd die alleen te vergelijken is met de Holocaust.
“Wat er in de Gazastrook gebeurt met het Palestijnse volk, is op geen enkel ander moment in de geschiedenis gebeurd. Eigenlijk is het gebeurd: toen Hitler besloot de Joden te vermoorden.”
Lula richtte zich op de brute aanvallen van Israël op burgers in Gaza en voegde eraan toe: “Het is geen oorlog van soldaten tegen soldaten. Het is een oorlog tussen een goed voorbereid leger en vrouwen en kinderen.”
Israël heeft de opmerkingen van Lula voorspelbaar afgedaan als antisemitisch. Premier Benjamin Netanyahu omschreef de Holocaust-parallel van Lula als “schandelijk en ernstig”, terwijl minister van Buitenlandse Zaken Israel Katz aankondigde dat Lula “een persona non grata in Israël” is totdat hij zijn opmerkingen terugneemt.
Maar Lula weigerde te buigen. Maandag heeft Brazilië de Israëlische ambassadeur uitgezet en zijn ambassadeur uit Tel Aviv teruggeroepen, waarmee een einde kwam aan alle diplomatieke betrekkingen met Israël.
De tragische ironie is dat de verklaring van Lula alleen maar bevestigt wat Israëlische politici de afgelopen vier maanden hardop hebben gezegd, en wier genocidale verklaringen vorige maand als vernietigend bewijs werden aangehaald tijdens de genocidehoorzitting van het Internationaal Gerechtshof (ICJ). Israëlische functionarissen en topgeneraals hebben zelf openlijk opgeroepen tot genocide in Gaza, waarbij ze beloofden de belegerde strook te veranderen in Auschwitz en Dresden, en zelfs dergelijke wreedheden te vieren.
In oktober vorig jaar werd een voormalig lid en vice-voorzitter van de Knesset benoemd eiste: “Er is maar één oplossing, namelijk Gaza volledig vernietigen voordat we het binnenvallen. . . . Ik bedoel vernietiging zoals in Dresden en Hiroshima, zonder kernwapen.” In november zei de Israëlische minister van Economie Nir Barkat: “Ik kan me niet herinneren dat Groot-Brittannië of de Verenigde Staten aan het einde van de Tweede Wereldoorlog het bombardement op Dresden hadden gedaan, terwijl ik aan de inwoners dacht.” In december eiste een Israëlische functionaris dat Gaza “volledig platgelegd zou worden, net zoals Auschwitz vandaag de dag.”
Dit is niet de eerste keer dat Lula de oorlogsmisdaden van Israël in Gaza veroordeelt. Afgelopen oktober, amper weken na de genocide in Gaza, werd Lula een van de eerste wereldleiders die een staakt-het-vuren in Gaza eiste, waarbij hij zei dat “onschuldige mensen in Gaza niet de prijs mogen betalen voor de waanzin van degenen die oorlog willen.” In november, nadat Israël het grootste ziekenhuis van Gaza had belegerd, verklaarde Lula dat “Israëls houding tegenover kinderen en vrouwen het equivalent is van terrorisme. Er is geen andere manier om het te zeggen.” Hij voegde eraan toe: “Als ik weet dat een plaats vol kinderen is, zelfs als er een monster in zit, kan ik de kinderen niet doden alleen maar omdat ik het monster wil doden.”
Te midden van zware Israëlische luchtaanvallen op Gaza die maand, werd Brazilië een van de eerste landen die Palestijnse vluchtelingen uit Gaza ontving. Lula verwelkomde de geredde vluchtelingen op de vliegbasis Brasilia in de hoofdstad en beschuldigde Israël ervan onschuldige mensen te doden zonder enig criterium, wat hij omschreef als ‘brutaal en onmenselijk geweld tegen onschuldige mensen’.
Als leider van het Mondiale Zuiden liep de regering-Lula in Latijns-Amerika voorop door Israël verantwoordelijk te houden voor zijn oorlogsmisdaden in Gaza. In januari van dit jaar steunde Brazilië de Zuid-Afrikaanse genocidezaak van het Internationaal Gerechtshof tegen Israël, die later uitspraak deed over “plausibele genocide” in Gaza. In een officiële verklaring werd de rol van Lula in het besluit benadrukt: “De president sprak zijn steun uit voor het initiatief van Zuid-Afrika om Israël voor het Internationaal Gerechtshof te dagen om te bepalen dat Israël onmiddellijk een einde maakt aan alle daden en maatregelen die genocide of aanverwante misdaden kunnen vormen onder het Verdrag inzake de Preventie en Bestraffing van de misdaad van genocide.”
De opmerkingen van Lula dit weekend zijn het hoogtepunt van zijn langdurige steun aan Palestina.
In maart 2010 bracht Lula een historisch bezoek aan Israël en Palestina. In zijn toespraak in de Knesset herinnerde hij de Israëlische leiders eraan dat illegale Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en Jeruzalem de vredesvooruitzichten in Palestina teniet deden. Lula weigerde het graf van Theodor Herzl, de vader van het moderne politieke zionisme, in Israël te bezoeken. In plaats daarvan bezocht hij Ramallah, waar hij een krans legde op het graf van de overleden Palestijnse leider Yasser Arafat.
In een hartstochtelijke toespraak riep hij op tot de oprichting van een onafhankelijke Palestijnse staat: “Ik droom van een onafhankelijk en vrij Palestina dat in vrede leeft in het Midden-Oosten.”
In december van dat jaar kondigde de regering-Lula de erkenning van de Palestijnse staat aan. Hij schonk land in Brasilia voor de bouw van een Palestijnse ambassade, benoemde een speciale gezant en opende een vertegenwoordigingskantoor in Ramallah. Als gebaar van solidariteit ondertekende Lula vijf bilaterale overeenkomsten met de Palestijnse regering, die betrekking hebben op de sectoren landbouw, onderwijs, sport, gezondheidszorg en toerisme. De erkenning door Brazilië van Palestina leidde tot een rimpeleffect in de regio, toen buurlanden Argentinië, Bolivia en Ecuador zich dat jaar bij Brazilië voegden bij de erkenning van de Palestijnse staat, terwijl Chili, Peru, Uruguay en anderen een jaar later volgden.
Lula bracht de Palestijnse zaak ook naar internationale fora. Zijn VN-toespraken staan vol met gepassioneerde verdedigingen van Palestina als een “vrije en soevereine nationale staat” en ziedende veroordelingen van “Israëls misdaden en schendingen tegen de Palestijnen.” In een gedenkwaardige toespraak in april vorig jaar, tijdens een officieel bezoek aan Spanje, klaagde Lula dat hoewel de VN Israël in 1948 creëerden, dankzij het Verdelingsplan, “het er in 2023 niet in slaagt een Palestijnse staat te creëren.” Tijdens een toespraak in Caïro vorige week herhaalde Lula zijn inzet voor de oprichting van een soevereine Palestijnse staat.
Lula’s steun voor de Palestijnse zaak gaat tientallen jaren terug. Als vakbondsleider in de jaren tachtig, tijdens de militaire dictatuur in Brazilië, beschouwde Lula de kwestie Palestina als een strijd tussen de onderdrukten en de onderdrukkers. Hij onderhield formele relaties met de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie via zijn Arbeiderspartij (PT) en cultiveerde een persoonlijke relatie met Arafat. Dit markeerde het begin van een sterke en langdurige erfenis van solidariteit met de Palestijnse zaak in Brazilië, die Braziliaanse partijen, vakbonden en volksbewegingen omvat die de zaak van de Palestijnse bevrijding resoluut steunen. (Deze week krijgt Brazilië de kans om zijn zaak voor het Internationaal Gerechtshof voor te leggen, nu het hof voor het eerst de juridische consequenties gaat beoordelen van Israëls decennialange bezetting, apartheid en onderdrukking van het Palestijnse volk, waar landen zich op voorbereiden om hun argumenten te presenteren en Israëls schendingen van de Palestijnse rechten te benadrukken, inclusief oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid.)
Lula’s morele duidelijkheid over Gaza komt te midden van beschamende westerse medeplichtigheid – om nog maar te zwijgen van de Arabische medeplichtigheid – aan Israëls genocide en oorlogsmisdaden in Gaza. Lula sprak terwijl de regering-Biden zich voorbereidde op het sturen van een nieuwe wapenzending naar Israël, terwijl ze dreigde een nieuwe resolutie over een staakt-het-vuren in de VN te vetoën. Vorige week nog, een dag na de bloedbaden in Rafah, keurde de Amerikaanse Senaat een rijkelijk miljardenpakket aan militaire hulp aan Israël goed.
John Kirby, woordvoerder van de nationale veiligheid van het Witte Huis, beloofde dat “we Israël zullen blijven steunen, ondanks Rafa.” Sprekend op het gazon van het Witte Huis verwees president Joe Biden naar de bloedbaden in Rafah als “ons militaire operatie in Rafah.” Voor degenen die de afgelopen vier maanden getuige zijn geweest van de medeplichtigheid van de regering-Biden aan de genocide van Israël in Gaza, klonk zijn blunder als meer dan een verspreking. (Lula mikte duidelijk op de Verenigde Staten toen hij vorige week verklaarde: “Het vetorecht moet eindigen, en de leden van de VN-Veiligheidsraad moeten pacifistische spelers zijn, en geen acteurs die oorlog aanwakkeren.”)
Het dodental in Gaza nadert de dertigduizend burgers, waarvan de helft kinderen, terwijl bijna twee miljoen anderen ontheemd zijn. Terwijl Israël zich opmaakt voor zijn grondinvasie in Rafah, waar ongeveer 1,5 miljoen ontheemde Palestijnen hun toevlucht zoeken – waardoor een nieuwe ronde van genocide en etnische zuivering dreigt – dienen Lula’s woorden als een waarschuwing voor de komende verschrikkingen. Zoals Evo Morales, de voormalige president van Bolivia, maandag in solidariteit met Lula schreef: “Om tot persona non grata te worden verklaard door een genocidale regering die kinderen afslacht, is een voorrecht dat de toewijding aan leven en vrede herbevestigt voor de internationale gemeenschap en de mensen van de wereld. .”
Bron: jacobin.com
