Op een gemiddelde dag komen 200 mensen het 24-uurs Erskine Park Distribution Centre (DC) in het westen van Sydney binnen en verpakken goederen die in de Woolworths-supermarkten terechtkomen. Maar op zaterdag 23 november waren de twintig mensen met hoge zichtbaarheid die op de locatie verschenen, niet aanwezig voor de ochtendploeg van 5 uur. Ze begonnen aan dag drie van een staking voor onbepaalde tijd.
Dat is al een dag langer dan hun laatste staking in 2017, en deze keer lijkt het erop dat ze nog maar net begonnen zijn. De piketlijn lijkt gebouwd voor langeafstandsvervoer, 24 uur per dag: portaloos, een grote aanhangwagen met voorraden, tuinhuisjes, barbecues en zelfs een flatscreen-tv die wordt aangedreven door een generator. Ze sluiten zich ook aan bij vijf andere magazijnen in Victoria en Queensland.
Tot nu toe werken de piketten. Eén arbeider zei dat de vrachtwagenchauffeurs in de ochtend niet komen om de piketlijn te overschrijden; ze komen alleen maar om de stakers te begroeten en te steunen. Voor Woolworths – waarvan de schappen later deze week mogelijk leeg raken – zullen de schroeven steeds strakker worden naarmate we dichter bij de feestdagen komen.
“[We don’t care] als het één, twee, drie maanden duurt – zelfs als we hier in het nieuwe jaar zijn”, vertelde een arbeider, Tee,* Rode vlag in een audio-interview, terwijl chille R&B speelde uit een luidspreker in de buurt. ‘En als iemand luistert [to the recording in the future]gelukkig nieuwjaar, vrolijk kerstfeest. Als je lege schappen hebt in je plaatselijke Woolies-winkel, geef Woolies dan de schuld, niet ons.”
Bijna alle werknemers van Erskine Park DC zijn lid van de United Workers Union (UWU) en bijna allemaal hebben ze voor de staking voor onbepaalde tijd gestemd. Dat gevoel van eenheid tegenover het management is een belangrijk punt van trots. “Ik heb hier in vele, vele jaren niet meer zo opgewekte mensen gezien”, zei Jamie, een UWU-organisator. Ondanks de hittegolf van het weekend, die al om 8 uur ‘s ochtends voelbaar was, schopten de arbeiders een bal op straat, of verdrongen ze zich rond de motorfiets van een partner.
De belangrijkste eis van de staking, naast hogere lonen, is het ‘afschaffen van het raamwerk’. Elke arbeider lijkt vastbesloten om het te doden en te begraven voordat ze weer de poort binnenlopen. Het raamwerk stelt het management in staat om elke werknemer te disciplineren die er niet in slaagt om de “100 procent”-doelstelling te halen: een keuzepercentage dat het bedrijf kan instellen en aanpassen zonder toezicht, grondgedachte of verantwoordelijkheid. “Het probeert ons te managen voor elke seconde dat we werken, 24/7 non-stop”, aldus Tee.
In de beste tijden is het werk in een magazijn van Woolworths gehaast en inspannend. Werknemers te voet slingeren zich rond vorkheftrucks, orderpickers en palletverplaatsers in een waanzinnige haast om voorraad uit de gangpaden te halen.
Terwijl het management voortdurend het tempo oplegde, beschreef Jamie, die jarenlang bij Erskine Park werkte, hoe extreme ongelukken kunnen gebeuren. “Er is een groot risico om geraakt te worden door machines. Nog maar een jaar geleden is iemand om het leven gekomen”, zei hij. “In mijn eerste jaar op de baan was ik maar een paar centimeter verwijderd van het feit dat ik zelf door een machine zou worden verpletterd.” Maar het onlangs geïntroduceerde ‘raamwerk’, zei Jamie, ‘gaat daar chaos creëren’.
De chaos begint al. “We hebben veel mensen die hier al jaren werken en hun werk prima doen, en vorige week waren er vrijdag twee gewonden”, zei Tee. “Een van de jongens moest in een rolstoel vertrekken en ze moesten hem zelfs naar huis brengen; hij kon niet naar huis met de auto waarin hij kwam. Op een dag hebben we meer blessures gehad dan in de afgelopen maanden.”
“Zelfs degenen die de 100 procent kunnen bereiken, kunnen dit niet volhouden”, zei Jamie. Mensen kunnen niet doen wat het AI-programma in hun door het werk geleverde headset vereist, zoals het elke vijf seconden verplaatsen van dozen van 18 kilogram. “Hoe kan één persoon dit de hele dag, elke dag doen? Het zijn 800 tot 1.000 dozen per dag”, zegt een andere medewerker, Craig*.
Tegelijkertijd lijkt de robot niet te kunnen doen wat menselijke werknemers wel kunnen, zoals verstandige beslissingen nemen over hoe fysieke objecten op een pallet moeten worden gestapeld. Dat levert nog meer werk op voor de medewerkers. “Het programma vertelt ons dat we middelzware dingen op lichte dingen moeten zetten; het werkt niet. We moeten het er dus allemaal weer uithalen en opnieuw inpakken”, legt Craig uit.
Een andere spits die hier al meer dan tien jaar werkt, zegt dat de druk om elke dag honderd procent te presteren een nieuwe laag van angst, stress en woede toevoegt die het gezins- en gezinsleven beïnvloedt. “Je wilt geen werk mee naar huis nemen; iedereen zal het daarover met je eens zijn”, aldus Ajay*. “[But] als je naar huis gaat, naar je familie, denk je erover na hoe je dat morgen weer moet doen.
100 procent is geen vaste hoeveelheid werk; het is een streven naar efficiëntie. Het management kan deze voortdurend aanpassen en de arbeidsomstandigheden opnieuw instellen om ervoor te zorgen dat er meer winst uit het personeel wordt geperst. Mensen zijn gestrest omdat ze achterop raken bij het doel en hun baan verliezen. Er gaan hier en daar een paar minuten verloren en werknemers kunnen worden opgeroepen voor vergaderingen.
“Ik heb mensen het kantoor zien binnenhalen omdat ze 20, 30 seconden tijdens hun lunchpauze bezig waren”, zei Jamie.
“Veel jongens zijn daar naar binnen gegaan voor een vergadering en zijn niet meer naar buiten gekomen. Je ziet ze gewoon van het terrein weglopen”, zei Tee.
Dat was allemaal vóór het raamwerk, dat managers nog meer macht geeft om te pesten en te slachtofferen. Volgens Jamie zet het management de werknemers harder onder druk als ze hen weg willen hebben. “We hebben dames die al 25 jaar bij het bedrijf werken, maar die dagelijks veel meer moeten kiezen dan anderen. Het is bijna alsof het bedrijf hen eruit probeert te dwingen, hen te laten afbrokkelen, het op te geven en uit eigen beweging weg te lopen.”
De vakbond vecht ook voor een behoorlijke loonstijging om de inflatie te bestrijden. Woolworths zegt dat het loonaanbod boven het huidige inflatiecijfer van 2,8 procent ligt. Maar UWU-leden zeggen dat hiermee de financiële pijn wordt genegeerd die wordt gevoeld na jaren van stijgende prijzen voor levensmiddelen en huisvestingskosten, die nog steeds verslechteren.
“Sydney is een van de duurste steden ter wereld”, zei Tee. Zoals de meeste werknemers hier huurt hij en heeft hij nu pas kunnen verhuizen om een plek te vinden voor zijn groeiende gezin. “Het kost $600 per week, dus ik vroeg de makelaar: heeft het twee zwembaden en een Ferrari aan de voorkant?”, grapte hij.
De werknemers met hypotheken lijden onder dertien opeenvolgende renteverhogingen. De afgelopen twee jaar zijn de gemiddelde loonstijgingen elk met ongeveer $1.000 achtergebleven bij de gemiddelde hypotheekstijgingen. Voogd economieredacteur Greg Jericho. Ondertussen vieren de grote banken (net als hun partners bij Coles en Woolworths) superwinstbonanzas. Geen wonder dat Michelle Bullock, gouverneur van de Reserve Bank, langs de piketlijn kleurrijke berispingen kreeg.
Bij de loonvordering gaat het ook om eerlijkheid. In het hele land verschillen de lonen van het ene Woolworths-magazijn tot het andere. Erskine Park wordt door het management geprezen als het meest efficiënte distributiecentrum van Australië. Toch is het uurtarief veel lager dan in Minchinbury DC, op slechts vijftien minuten rijden. “Lijn ons op één lijn met de andere loodsen”, eiste een afgevaardigde, in navolging van de groene spandoeken van de vakbond die aan de poorten van de magazijnen waren vastgebonden: “Elke locatie, dezelfde rechten bij Woolworths!”
De eerste paar dagen hebben we een solide shutdown gekend, maar dit is nog maar het begin. Werknemers van Erskine Park komen maandag bijeen voor een ledenvergadering om de volgende stappen te bespreken.
Wat er ook komt, de magazijnmedewerkers van Woolworths zijn voorbereid op een lange, hete zomerstaking tegen een van de meest gehate bedrijven van Australië. De rest van ons, werknemers, zou morele en materiële steun moeten bieden – en het een en ander moeten leren.
*Op verzoek van de geïnterviewden zijn de namen gewijzigd.
Als je in Sydney woont, toon dan solidariteit met de stakers bij hun 24-uurs piket van het Woolworths Distribution Centre, Sarah Andrews Close, Erskine Park.
Bron: redflag.org.au
