De nationale conferentie van de Australische Labour Party, die vakbonden, partijafdelingen en parlementariërs vertegenwoordigt, heeft resoluut het AUKUS-verdrag over kernonderzeeërs gesteund. Hoewel AUKUS intern de meest controversiële kwestie was, zweeg de conferentie grotendeels over de dringende crisis in de kosten van levensonderhoud, met name op het gebied van de huisvesting.
Omdat het de eerste nationale ALP-conferentie was die bijeenkwam terwijl de partij sinds 2011 in de regering zat, zou de bijeenkomst altijd een brandpunt van ontevredenheid over Labour blijven. In 2011 waren er duizenden protesten tegen het verzet van Labour tegen de gelijkheid van het huwelijk en tegen de verplichte detentie van vluchtelingen.
Deze keer werden er kleinere protesten gehouden over de kwestie van het verzet tegen AUKUS, waarbij werd opgeroepen tot echte actie op het gebied van het milieu, in het bijzonder het beëindigen van de inheemse boskap, en tot echte actie op het gebied van de betaalbaarheid van woningen. Over het algemeen duiden deze protesten, ook al zijn ze niet massaal, op de breuk tussen het linkse, zelfs meerderheidsgevoel, en de toewijding van de Labour-partij om voor de rijken te regeren. Buiten de conferentie riepen mensen op tot gerechtigheid, terwijl binnen het zwaar versterkte congrescentrum dergelijke oproepen werden genegeerd, bespot of afgezwakt.
De eerste dag begon met een knaller, met een aanzienlijke werkonderbreking georganiseerd door de Bouw-, Bosbouw-, Maritieme-, Mijnbouw- en Energie-Unie (CFMEU) op bouwplaatsen in de stad, marcherend naar de conferentie om een verbod op silicose-inducerend steenhouwen te eisen en in steun voor de oproep van de vakbond voor een superwinstbelasting om betaalbare woningen te financieren.
Hoewel de conferentie het ALP-platform heeft gewijzigd om de kunstmatige steen die verantwoordelijk is voor de dodelijke silicoseziekte te verbieden, betekent elke dag dat een vakbonds- of regeringsverbod op deze steen niet wordt geïmplementeerd, werknemers worden blootgesteld aan een langzame en pijnlijke dood. Nog een papieren verplichting is niet veel waard.
Op het gebied van huisvesting organiseerden de Groenen, naast de CFMEU-demonstratie, op de laatste dag van de conferentie een bijeenkomst van 300 mensen. De rally riep op tot aanzienlijke investeringen in staatshuisvesting, evenals tot een bevriezing van de huurprijzen. De woordvoerder van de Groenen, Max Chandler-Mather, vertelde de demonstratie onder kreten van ‘schaamte! hoogstens vanaf 2025 op de sociale woningbouw”.
Aan de binnenkant verwaterde Zach Smith, nationaal secretaris van de CFMEU, de oproep van de vakbond voor een superwinstbelasting van 290 miljard dollar om huisvesting te financieren tot een flauwe motie die de ALP ‘verplichtte’ tot een progressieve belasting om huisvesting te financieren. Smit verteld Michaël West Media“We moesten een beslissing nemen, of we nu een rigider standpunt innemen waarvan we weten dat het verslagen zal worden, of een standpunt innemen dat de draaischijf op het gebied van de vennootschapsbelasting verschuift.” Hoe precies verandert het iets voor de ALP om te zeggen dat het progressieve belastingheffing ondersteunt, wie weet.
Dit is een dubbele schande voor de CFMEU om te proberen te verkopen, niet alleen vanwege de huidige politieke strijd tussen Labour en de Groenen over het Housing Australia Future Fund van de regering, maar ook vanwege de andere olifant in de kamer op de conferentie: de steun van Labour voor de “fase drie” verlagingen van de inkomstenbelasting. Deze uitreiking van 250 miljard dollar aan de rijken werd wettelijk vastgelegd onder de Liberale Partij, maar zal pas vanaf juli volgend jaar van kracht worden. Wanneer de ALP actief de progressieve belastingheffing ondermijnt, is het een farce om te zeggen dat een motie van de conferentie een stap voorwaarts is.
Het was AUKUS, besproken op de tweede dag van de conferentie, waar het meest naar werd uitgekeken als een kwestie van interne onenigheid. Verschillende vakbonden, met name de Electrical Trades Union (ETU), hebben zich tegen de deal verzet omdat Australië hierbij betrokken wordt bij de nucleaire industrie. Andere stemmen in de ALP, met name voormalig premier Paul Keating, hebben kritiek geuit op het feit dat Australië zich heeft aangesloten bij een Amerikaanse oorlog tegen China.
Een protest van ongeveer 150 mensen, waaronder een contingent ETU-afgevaardigden, nam buiten een standpunt in en hoorde van Peter Ong, ETU-staatssecretaris, en Arthur Rorris, secretaris van de South Coast Labour Council, die het verdrag veroordeelden.
Binnenin werd er echter niet eens over AUKUS gestemd. Een motie van 1.300 woorden waarin AUKUS grondig werd onderschreven, werd ‘op de stemmen’ aangenomen, wat aangeeft dat onder de 400 geaccrediteerde ALP-afgevaardigden slechts weinigen het daar niet mee eens waren. Dit volgde op een zorgvuldig geënsceneerd debat waarbij premier Anthony Albanese het podium betrad om de volmondige inzet van de ALP voor het Amerikaanse imperialisme duidelijk te maken. Albanees betoogd dat het verkrijgen van onderzeeërs die overal ter wereld doelen kunnen aanvallen noodzakelijk is voor Australië om “vrede, veiligheid, stabiliteit en welvaart in de hele Indo-Pacific te bevorderen”.
Na de conferentie kan iedereen die oplet geen enkele illusie meer koesteren binnen de “Socialistisch Linkse” fractie van Labour. Het waren leden van links – Pat Conroy, Albanese en Penny Wong – die AUKUS verdedigden. Zoals opgetekend in de Voogd‘S liveblog Ondanks een linkse meerderheid van de afgevaardigden kon de conferentie niet eens ertoe worden gebracht de houtkap van inheemse bossen te verbieden, iets wat 360 ALP-afdelingen voorafgaand aan de bijeenkomst hadden gesteund.
De totale capitulatie van links voor de prioriteiten van het kapitalisme werd afgesloten door de verkiezing van de nationale uitvoerende macht van de partij, waarbij delen van links met rechts stemden om de factiepariteit in het hoogste leiderschapsorgaan te garanderen.
Voor elke echte actie die zich verzet tegen de drang tot oorlog, voor milieurechtvaardigheid en ter verdediging van de levensstandaard van de arbeiders, gaat de strijd door.
Bron: redflag.org.au
