Nog een Republikein die zich uitspreekt tegen echtscheiding zonder schuld – Mother Jones

Voormalig presidentskandidaat van de Republikeinse Partij en huidige hoopvolle vice-president Ben Carson heeft dat wel gedaan aangesloten rechtervleugel leeftijdsgenoten zoals voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Mike Johnson bij het ondersteunen van het einde – of op zijn minst het terugdraaien – van echtscheidingswetten zonder schuld in het hele land.

“In het belang van gezinnen”, schreef de voormalige minister van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling in zijn boek: Het gevaarlijke gevechtdinsdag vrijgegeven: “We moeten wetgeving aannemen om het aantal gevallen van echtscheiding zonder schuld te elimineren of radicaal te verminderen.”

Het afgelopen jaar ben ik dat geweest volgen de opkomst van mannen aan de rechterkant, beide gekozen En civiel, die vinden dat het in dit land moeilijker zou moeten zijn om te scheiden. Deze mannen halen vaak gezinswaarden, hun religieuze overtuigingen of de veranderende verlangens van vrouwen aan om het terugdraaien van het huidige foutloze systeem dat in alle vijftig staten bestaat, te rechtvaardigen.

Sinds 1969, toen de toenmalige gouverneur van Californië, Ronald Reagan, de eerste echtscheidingswet zonder schuld van het land ondertekende – waarbij echtparen uit elkaar gingen zonder te hoeven bewijzen dat één partij wangedrag had gepleegd – hebben deze statuten een uitweg geboden uit zowel banale als giftige relaties. Hoewel Reagan, per Zijn zoon, die het steunen van echtscheiding zonder schuld later zijn “grootste spijt” in zijn leven zou noemen, hebben deze wetten een positieve impact gehad op het leven en de autonomie van vrouwen. Een werkdocument uit 2003 van het National Bureau of Economic Research gevonden dat wanneer staten toestonden dat één partner alleen aandrong op echtscheiding, het aantal zelfmoorden onder vrouwen met 20 procent daalde. Zoals ik heb gemeld voorheen waren echtscheidingswetten zonder schuld vaak van essentieel belang voor degenen die probeerden aan huiselijk geweld te ontsnappen.

Terwijl sommige mensen al tientallen jaren schreeuwen over het terugdraaien van de echtscheidingswetten zonder schuld – lees senator Tom Cotton’s 1997 artikel in de Harvard Crimson vanwege zijn gedachten hierover: er is een duidelijke toename van de minachting, zowel online als op machtsposities, over de huidige echtscheidingswetten van staten. Deze mannen – Johnson, de mislukte Republikeinse presidentskandidaat Vivek Ramaswamy, Senator van de staat Oklahoma. Stoffige Deeverssenator JD Vancerechtse activist en beïnvloeder Steven Crowderen PragerU-host Michaël Knowlesom er maar een paar te noemen, zijn normaliserende aanvallen op de vraag of en hoe mensen uit elkaar moeten kunnen gaan.

“De reden dat dit ertoe doet is dat echtscheidingen zonder schuld wettelijk toelaten dat huwelijken veel sneller eindigen dan in voorgaande decennia”, schreef Carson in het boek.

Mocht Carson worden gekozen als running mate van Donald Trump, en mocht hij in november verder tweede worden in de rij voor het presidentschap, dan is het onduidelijk of en hoe hij zou proberen de toegang tot echtscheiding te beperken. Dit soort wetten worden per staat afgehandeld, en door een overweldigende meerderheid van de Amerikanen denken dat echtscheiding ‘moreel aanvaardbaar’ is.

Dit is ook niet de eerste keer dat Carson over echtscheiding schrijft.

In Carsons boeken verwijst hij naar moeilijkheden uit zijn kindertijd. Hij beschrijft hoe hij opgroeide in Detroit en spreekt liefdevol over het kleed waarop hij op de kleuterschool zat om nieuwe liedjes te leren. ‘Ik was een gemiddelde student en het leven was vredig’, schreef Carson in zijn boek uit 2011 Amerika het Schone.

Dat veranderde toen hij acht jaar oud werd en zijn ouders scheidden. Volgens Carson was het niet zijn werk dat mijn vader bij ons gezin vandaan had gehouden. Hij leidde al jaren een dubbelleven, compleet met een tweede vrouw en nog een stel kinderen.’

Hij, zijn moeder en zijn broer verhuisden naar Massachusetts. “Er waren vier klassen in elk klaslokaal, en alle acht klassen werden door slechts twee leraren onderwezen”, schreef Carson. ‘Tegen de tijd dat ik terugging naar Detroit, had ik in Boston feitelijk een jaar school verloren, waarbij mijn academische prestaties ver achterbleven bij die van mijn nieuwe klasgenoten.

Carson betreurt het dat zijn moeder Sonya deze tijd in zijn boek uit 2007 heeft meegemaakt Het risico nemen. “Ze merkte dat ze plotseling helemaal alleen op de wereld was, verwoest en gedesillusioneerd aan het einde van haar huwelijk”, schreef hij. In een sectie van zijn boek uit 1992 Denk groot opgedragen aan zijn moeder, beschreef ze de financiële problemen die ontstonden na de scheiding. “Op een gegeven moment kregen we wel voedselbonnen, maar slechts voor een paar maanden. Ik wilde onafhankelijk zijn en op mijn eigen manier betalen. Volgens het echtscheidingsdecreet moest de heer Carson onze zonen onderhouden, maar hij voorzag in heel weinig geld.’

Snel vooruit naar het boek van Carson dat deze week is uitgebracht, waarin hij schrijft: “Als er relatief weinig juridische of financiële consequenties verbonden zijn aan echtscheiding, is het normaal dat mensen naar die optie neigen als hun huwelijk in een moeilijke periode verkeert.”

‘Wat deze mensen echter vaak niet in overweging nemen,’ vervolgt hij, ‘is de schade – zowel nu als in de toekomst – die hun kinderen wordt toegebracht zodra de scheiding rond is.’