Ouders klagen New York City aan vanwege gedwongen, traumatiserende huiszoekingen – Mother Jones

In mei 2021, onderzoekers van de kinderbeschermingsdienst van New York City verschenen in het huis van Ebony Gould, een zwarte moeder die in Queens woonde. Ze controleerden het welzijn van Goulds drie kinderen (4, 6 en 16 jaar oud) en moesten het huis doorzoeken.

Het onderzoek bleek ongegrond. Er zijn geen kinderen verwijderd en er is geen rechtszaak aangespannen. Maar al snel waren de onderzoekers terug voor een nieuwe zoektocht, en nog een. In de daaropvolgende twee jaar werden de Goulds onderworpen aan minstens een dozijn onderzoeken door de stadsadministratie voor kinderdiensten (ACS), die volgens een recente rechtszaak allemaal ongegrond bleken te zijn. Hoewel de behandelaars geen bevelschrift hadden voor de huiszoekingen, zouden ze tegen Gould hebben gezegd dat de inspecties verplicht waren, waarbij ze dreigden haar kinderen weg te halen als Gould hen niet binnenliet. Eenmaal binnen doorzochten de onderzoekers elke kamer en gingen zelfs zo ver dat ze fouilleren de kinderen, die geen tekenen van fysieke mishandeling vertoonden.

Gould behoort tot een groep ouders die dinsdag een class action-rechtszaak tegen de stad hebben aangespannen, waarbij ze beweren dat de dienst ongrondwettelijke, dwangmatige en traumatiserende tactieken gebruikt om de huizen van gezinnen die zij onderzoeken binnen te dringen en te doorzoeken. Meer dan 80 procent van hen zijn zwart of Spaans. De tactieken omvatten onder meer het dreigen met het weghalen van kinderen of het inschakelen van wetshandhavers, het vertellen aan ouders dat ze geen andere keuze hebben dan de huiszoekingen toe te staan, het niet informeren van ouders over hun rechten, het bonzen op deuren en het op andere wijze maken van een scène buiten. Onderzoekers voeren elk jaar onbelemmerde huiszoekingen uit in tienduizenden huizen, zo beweert de aanklacht, waarbij ze door medicijnkastjes, lades, koelkasten en kasten snuffelen, ongeacht of deze privéruimtes verband houden met de beschuldigingen over het gezin.

Er zijn drie manieren waarop onderzoekers een huiszoeking juridisch kunnen rechtvaardigen: een gerechtelijk bevel, een noodsituatie of vrijwillige toestemming. Maar de overgrote meerderheid van de huiszoekingen viel buiten deze juridische rechtvaardigingen, zo beweert de rechtszaak, en schendt daarmee de bescherming van het Vierde Amendement tegen onredelijke huiszoekingen en inbeslagnemingen. In slechts 222 van de bijna 53.000 huiszoekingen die ACS vorig jaar uitvoerde, werd een gerechtelijk bevel gevraagd. In minder dan 2 procent van de onderzoeken dienden noodsituaties als basis voor de verwijdering van kinderen.

Ouders worden vernederd en “niet in staat hun kinderen in hun eigen huis te beschermen”, zegt David Shalleck-Klein, uitvoerend directeur van het Family Justice Law Center, de organisatie die de eisers vertegenwoordigt. Hij merkte op dat ACS de huizen van gezinnen zou moeten kunnen doorzoeken, maar alleen als ze wettelijke procedures volgen.

ACS-woordvoerder Marisa Kaufman zei dat het agentschap “zich inzet om kinderen veilig te houden en de rechten van ouders te respecteren”, en voegde eraan toe dat ze eraan werken “het aantal gezinnen te verminderen dat te maken krijgt met een onnodig kinderbeschermingsonderzoek.” ACS breidt een pilotprogramma uit dat ouders informeert over hun rechten tijdens dergelijke onderzoeken.

Van de duizenden onderzoeken die ACS elk jaar opent, resulteert minder dan 7 procent in een zaak bij de familierechtbank, en een fractie daarvan betreft gevallen van fysiek of seksueel misbruik. Critici zeggen dat het systeem een ​​te breed net uitwerpt, wat resulteert in een familiebewakingssysteem dat schade toebrengt aan degenen die het moet beschermen. “Gedwongen huiszoekingen, schending van de privacy van gezinnen en het bedreigen van ouders met het weghalen van kinderen zijn integrale aspecten van een systeem dat is ontworpen om de meest gemarginaliseerde gemeenschappen in Amerika te ontwrichten”, zegt Dorothy Roberts, een rechtsgeleerde die tientallen jaren onderzoek heeft gedaan naar kinderbeschermingsdiensten. Moeder Jones.

In New York City wordt, net als in andere delen van het land, de helft van de zwarte kinderen onderworpen aan een onderzoek van de kinderbeschermingsdienst tegen de tijd dat ze 18 worden. De indicatoren van armoede overlappen met de indicatoren van verwaarlozing, waardoor arme gezinnen een groter risico lopen. Het systeem maakt het ook mogelijk dat gewelddadige ex-partners de hotline bewapenen door valse meldingen te doen. (Volgens de rechtszaak was dit wat er met Gould gebeurde.)

De opdringerige praktijken die in de rechtszaak worden uiteengezet, zijn al jaren goed gedocumenteerd. Volgens een audit uit 2020 in opdracht van ACS zei het personeel dat ze gestimuleerd worden om ‘invasief te zijn en ouders niet op hun rechten te wijzen’. De onderzoeken, die routinematig zestig dagen duren en meerdere bezoeken met zich meebrengen, lijken op ‘zestig dagen lang worden aangehouden en gefouilleerd’, zei een ACS-medewerker. En New York City is niet de enige: een 2022 onderzoek door ProPublica En NBC-nieuws ontdekte dat CPS-bureaus in het hele land zeiden dat ze alleen gerechtelijk bevel zochten voor huiszoekingen als de toegang door ouders werd geweigerd.

De eisers vragen een rechter om de praktijken van ACS ongrondwettelijk te verklaren. Indien succesvol zou de rechtszaak de manier kunnen veranderen waarop een van de grootste kinderwelzijnssystemen van het land onderzoek doet – en als model kunnen dienen voor degenen die zich verzetten tegen ongegronde huiszoekingen elders. “Het beteugelen van CPS-onderzoeken is een cruciale stap”, zegt Roberts, “in de richting van de radicale verandering die nodig is in de aanpak van dit land op het gebied van kinderwelzijn, van het controleren van gezinnen naar het ondersteunen ervan.”