Politici blokkeren regels voor de rapportage van vee-emissies – Mother Jones

Dit verhaal is oorspronkelijk gepubliceerd door Binnenklimaatnieuws en verschijnt hier als onderdeel van de Klimaatbureau samenwerking.

Iedereen die zich gedwongen voelt Wie een wetsvoorstel onderzoekt dat onlangs door de Tweede Kamer is aangenomen, zal vertrouwd taalgebruik tegenkomen.

Het lijkt misschien raar – de zorg van landbouw- of klimaatbeleidsnerds. Maar de taal heeft betrekking op een van de grootste bronnen van een bijzonder krachtig klimaatverwarmend broeikasgas in het land: methaan van koeien. En op dit moment is het terugdringen van methaan de beste en meest geschikte strategie ter wereld om atmosferische rampen snel te voorkomen.

De bepaling, die is opgenomen in een wetsvoorstel dat het Huis van Afgevaardigden in november heeft goedgekeurd, weerhoudt de regering ervan een wet te financieren die grote veehouderijen verplicht te rapporteren hoeveel methaan hun activiteiten uitstoten. Elke uitgavenwet die het Congres de afgelopen veertien jaar heeft aangenomen, bevatte soortgelijke, invaliderende taal.

Hoewel het Congres heeft gezegd dat het wil dat grote landbouwbedrijven een deel van hun methaanemissies rapporteren, heeft het in feite ook gezegd dat het de toezichthouders geen geld zal geven om dat te doen.

Op de recente klimaattop van de Verenigde Naties in Dubai hebben meer dan 150 landen beloofd, zij het vrijwillig, de uitstoot van hun landbouw- en voedselsystemen, inclusief die van de veehouderij, terug te dringen, en zes van de grootste zuivelbedrijven ter wereld hebben aangekondigd dat ze hun methaanemissies publiekelijk zullen gaan rapporteren. .

Rapportage zal van cruciaal belang zijn voor het terugdringen van de mondiale methaanemissies, omdat, zo beweren voorstanders, je niet kunt verminderen wat je niet meet.

De landbouw, grotendeels de veehouderij, is verantwoordelijk voor ongeveer 37 procent van de mondiale methaanemissies. In de Verenigde Staten is de landbouw verantwoordelijk voor grofweg 11 procent van de uitstoot van broeikasgassen. Ongeveer 25 procent daarvan komt van koeienboeren waarbij methaan vrijkomt, nog eens ongeveer 10 procent van het methaan dat wordt gegenereerd door dierlijke mest, en ongeveer 50 procent van lachgas dat wordt uitgestoten wanneer meststoffen op gewassen worden aangebracht. Maïs, het grootste gewas van het land, is vooral kunstmestintensief; ongeveer 40 procent van de oogst die door Amerikaanse boeren wordt verbouwd, wordt aan het vee gevoerd.

De vee-industrie wijst erop dat vee slechts ongeveer 3 of 4 procent van de Amerikaanse uitstoot van broeikasgassen produceert. Maar dat percentage komt nog steeds overeen met de totale broeikasgassen die door sommige landen worden uitgestoten, zeggen critici. (Volgens de EPA produceerde de uitstoot van koeienboeren en mest in de VS in 2021 278 miljoen ton kooldioxide-equivalent. Ter vergelijking: het hele land Spanje produceerde datzelfde jaar 289 miljoen ton.)

Terwijl de methaanemissies van andere sectoren van de Amerikaanse economie dalen, stijgt de methaanuitstoot van vee, met name mest. De uitstoot uit mest is tussen 1990 en 2021 met ruim 60 procent gestegen.

Een Binnenklimaatnieuws Uit een analyse van de EPA-inventaris van de Amerikaanse broeikasgasemissies bleek dat koeien in 2020 meer dan twee keer zoveel methaan uit hun boertjes en mest uitstootten als alle olie- en gasbronnen van het land.

Maar in de Verenigde Staten, de grootste producent van vleesvee ter wereld, de op een na grootste producent van melk en de derde op twee na grootste producent van varkensvlees, meten regelgevende instanties het methaan in de veehouderij niet zo goed, of in sommige gevallen helemaal niet, zeggen critici. inspraak.

Om de emissies van grote veehouderijen te schatten, is de inventaris van de EPA afhankelijk van gegevens van staten, die vaak onvolledig zijn.

“We beschikken over methodologieën voor het schatten van emissies, die je kunt gebruiken als je weet hoeveel dieren er zijn en welke strategie voor mestbeheer wordt gebruikt”, zegt Chloe Waterman, senior programmamanager bij de milieuorganisatie Friends of the Earth. “Maar we weten niet eens hoeveel dieren er op deze boerderijen zijn.”

In 2007 probeerden de Democratische senatoren van Californië, Barbara Boxer en Dianne Feinstein, een van de leemten in de kennis aan te pakken door 3,5 miljoen dollar binnen te halen voor de EPA om een ​​broeikasgasregister op te zetten voor “alle sectoren” van de economie. De druk van deze en andere Democratische senatoren begon in hetzelfde jaar dat het Hooggerechtshof besloot dat de EPA wettelijk verplicht was de uitstoot van broeikasgassen te reguleren.

Met de financiering lanceerde de EPA uiteindelijk in 2009 het Greenhouse Gas Reporting Program van het agentschap. Het programma – los van de emissie-inventaris van het agentschap – was bedoeld om gegevens te verkrijgen van individuele bronnen van broeikasgasemissies, op ‘faciliteitsniveau’, die meer uitstoten. dan 25.000 ton broeikasgassen per jaar. Ongeveer 13.000 faciliteiten, waaronder ergens tussen de 50 en 100 grote veehouderijen, zouden onder de wet vallen.

Ondanks het feit dat koeienboeren – of darmemissies – de grootste bron van methaan uit vee zijn, heeft de EPA deze emissies niet opgenomen in haar oorspronkelijke of definitieve voorstel voor het programma, en zegt dat “praktische rapportagemethoden om de emissies op fabrieksniveau te schatten voor deze bronnen kunnen moeilijk te implementeren zijn en kunnen onzekere resultaten opleveren.” Het programma vereiste alleen dat faciliteiten de emissies van hun mestbeheersystemen rapporteerden.

Destijds uitte de boerenlobby haar ongerustheid over een vermeend EPA-voorstel om methaan van koeien te belasten en voerde ze een campagne om ervoor te zorgen dat het Congres geen “koeienscheten” zou belasten. (De EPA had de veeregelgeving besproken in een technisch rapport, maar heeft nooit voorgesteld de uitstoot van vee te belasten.) Het Congres werkte ook aan wetgeving die een verplicht cap-and-trade-systeem zou creëren om de uitstoot van het land te verminderen, waar de boerenlobby uiteindelijk aan werkte. verslaan.

“We hoorden veel ophef over een koeienbelasting”, zegt Lovera. “Het was het einde der tijden, een volle pers. In deze anti-regulerende cultuuroorlog zijn de verschillende grondstoffengroepen ongelooflijk goed in het vertellen van verhalen, en dit is een echt klassiek voorbeeld.”

De toch al op regelgeving gerichte landbouwsector, die tot nu toe met succes de meeste milieuregels had omzeild, zag het rapportageprogramma als een nieuwe poging tot regulering.

“Als we eenmaal onze uitstoot hebben gerapporteerd, is de volgende stap dan dat we gereguleerd zullen worden?” zei Jonathan Banks, senior klimaatbeleidsadviseur bij de Clean Air Task Force. “Ik denk dat dat de angst was binnen de landbouwsector.”

Hoewel slechts een klein aantal faciliteiten onder het rapportageprogramma zou vallen en de darmemissies niet zouden worden meegerekend, zorgden de wetgevers van de boerenstaat ervoor dat de rapportagevereisten hoe dan ook nooit van invloed zouden zijn op het boerenland. De American Farm Bureau Federation noemde de rapportagevereisten “uitgebreid en belastend” en uitte haar bezorgdheid dat rapportage een voorbode zou zijn van regelgeving.

Vooruitlopend op het rapportageprogramma introduceerde de Amerikaanse vertegenwoordiger Tom Latham, een Republikein uit Iowa, in het voorjaar van 2009 een amendement op een kredietwet, waarin stond dat geen enkele door het Congres goedgekeurde fondsen mochten betalen voor enige voorziening “als die voorziening vereist verplichte rapportage van de uitstoot van broeikasgassen door mestbeheersystemen.”

“Het zal niets bijdragen aan het verbeteren van de milieugezondheid van het Amerikaanse platteland”, zei Latham dat jaar in het Huis van Afgevaardigden.

De taal is opgenomen in de definitieve begrotingswet van het jaar en is sindsdien elk jaar opgenomen. In 2022, nadat de Democraten de taal uit het wetsvoorstel hadden geschrapt, onderhandelden de Republikeinen met succes over de bepaling.

De National Pork Producers Council vierde het succes van het amendement van Latham en zei in haar jaarverslag dat het “een maatregel steunt die de EPA ervan weerhoudt om in het begrotingsjaar 2010 enige bepaling te implementeren die veehouderijbedrijven verplicht om de uitstoot van broeikasgassen uit mestbeheersystemen te rapporteren.” Lathan ontving dat jaar meer campagnegeld uit de landbouw dan welke andere sector dan ook.

Iowa is verreweg de grootste varkensproducerende staat van het land, en hoewel varkens geen darmemissies veroorzaken, hebben de opsluitingsfaciliteiten waarin ze worden grootgebracht enorme lagunes en afvalsystemen die grote hoeveelheden methaan genereren.

Meer recentelijk hebben senator Joni Ernst, ook een Republikein uit Iowa, en senator John Thune, een Republikein uit South Dakota, een wetsvoorstel ingediend dat zou voorkomen dat er geld uit de Inflation Reduction Act, het ingrijpende klimaatgerichte wetsvoorstel van de regering-Biden, zou worden gebruikt om de inflatie te verminderen. worden gebruikt om methaan uit vee te monitoren.

De jaarlijkse en occasionele wetgevende inspanningen om te voorkomen dat de EPA basisinformatie krijgt over de hoeveelheid broeikasgassen die door Amerikaanse boerderijen worden uitgestoten, komen op het moment dat er miljarden dollars naar de vee- en zuivelproducenten van het land stromen.

Verschillende overheidsinstanties, waaronder het Amerikaanse ministerie van Landbouw, hebben bijna 100 verschillende financiële prikkels aangeboden aan melk- en veeboeren om anaerobe vergisters en andere infrastructuur te bouwen om het methaan dat uit hun activiteiten voortkomt op te vangen.

In november schreven belangengroepen een brief aan minister van Landbouw, Tom Vilsack, waarin ze het agentschap vroegen om te stoppen met het sturen van miljoenen IRA-financiering om vergisters te bouwen, met het argument dat de fondsen tot gevolg zouden hebben dat de methaanintensieve landbouw zou worden uitgebreid.

Ze wijzen ook op recent onderzoek waaruit blijkt dat vergisters, die bedoeld zijn om methaan af te vangen, in feite behoorlijk wat meer methaan kunnen lekken dan de EPA in haar berekeningen aanneemt.

Studies, gebaseerd op teledetectie, hebben uitgewezen dat er mogelijk een aanzienlijke hoeveelheid methaan uit vergisters lekt. Maar het is onduidelijk hoeveel precies, omdat de EPA en de staatstoezichthouders überhaupt niet over de regelgevende instrumenten beschikken om de methaanemissies te meten – ook al gaan er miljarden dollars naar deze operaties.

“Het verkrijgen van de emissies op fabrieksniveau is erg belangrijk omdat we zien dat naarmate de methaandetectietechnologieën verbeteren, ze twijfel zaaien over de nauwkeurigheid van EPA bij het meten van de effectiviteit van methaanvergisters,” zei Waterman. “Maar niemand houdt toezicht op het niveau van de faciliteit.”

“Ik wil het bewijsmateriaal dat EPA over methaan heeft verspreid niet ondermijnen,” voegde Waterman eraan toe. “Maar we zouden rapportages op faciliteitsniveau moeten doen en we hebben nog veel werk te doen als het gaat om het alomvattend en nauwkeurig meten van de methaanemissies.”