Politie en extreemrechts vormen een bedreiging voor de veiligheid van studenten, niet voor Palestijnse kampen

Sinds de studentenopstand tegen de genocide van Israël in Gaza zich vanaf half april over de VS en de wereld begon te verspreiden, is er geen gebrek aan pareltjes van politici en de media over vermeende bedreigingen voor de “studentenveiligheid” op campussen.

In de VS is de New York Times heeft verschillende scheldende opiniestukken uitgebracht, waarbij John McWhorter in één ervan beweert dat “wat begon als een intelligent protest, in zijn compromisloze woede en onophoudelijkheid een vorm van misbruik is geworden”. In Australië heeft de Murdoch-pers vice-kanseliers opgeroepen om te luisteren naar “pleidooien om de toenemende haat op de campus uit te roeien”, terwijl premier Anthony Albanese, na een ontmoeting met een kleine delegatie van leiders van de Joodse gemeenschap, op X/Twitter postte: “ studenten moeten zich veilig voelen tijdens universitaire lessen”.

De veronderstelde bedreiging voor de veiligheid van studenten, vertegenwoordigd door campusprotesten voor Palestina, is een complete mishandeling. De pro-Palestijnse kampementen op universiteitscampussen over de hele wereld zijn bezocht, onderschreven en soms geleid door een groot aantal Joodse studenten en gemeenschapsgroepen die terecht de samensmelting van antizionisme of kritiek op Israël met antisemitisme verwerpen.

Toen ze werden geconfronteerd met vragen van de media, hebben studenten herhaald dat ze zich verzetten tegen elke vorm van racisme. Maar ondanks de volledige afwezigheid van bewijs van antisemitisme in de kampementen blijft het verhaal voortduren, terwijl de media zwijgen over de daadwerkelijke bedreigingen voor de veiligheid van studenten: politie en extreemrechtse misdadigers.

Onder het mom van het hooghouden van de ‘studentenveiligheid’ hebben universiteiten legioenen politieagenten gemobiliseerd om studentenprotesten neer te slaan. Neem het neerslaan van de bezetting van de Hamilton Hall van Columbia University op 30 april. De NYPD mobiliseerde honderden politieagenten nadat Columbia-president Minouche Shafik hen had gesmeekt om het protest aan te pakken nadat zij “had vastgesteld dat de bezetting van de gebouwen, de kampementen en de daarmee samenhangende verstoringen een duidelijk en actueel gevaar vormen” voor studenten.

De NYPD omsingelde de Hall van alle kanten, inclusief het binnenkomen van een raam op de tweede verdieping via een ladder, en verdreef de tientallen studentendemonstranten met getrokken wapens. Eén student werd van de trap geduwd en bewusteloos geslagen. Een agent vuurde per ongeluk een kogel af op een muur. Op een foto geplaatst door Columbia Students for Justice in Palestine was een officier te zien die sms’te: “Ik dacht dat we iemand hadden neergeschoten”. Ruim honderd studenten werden gearresteerd.

Dit scenario heeft zich op tientallen campussen in de VS afgespeeld. Na een vreedzame pro-Palestijnse mars van niet meer dan 200 studenten aan de Universiteit van Texas in Austin riep de regering in grote aantallen staatstroepen op, waaronder sommigen te paard, om de studenten te arresteren en uiteen te drijven. Een video van Emory University toonde drie agenten die op een zwarte student met een ritssluiting knielden en hem tasten.

In Dartmouth werd Annelise Orleck, hoogleraar geschiedenis en voormalig voorzitter van de afdeling Joodse Studies, met geweld gearresteerd en van de campus verbannen als voorwaarde voor haar vrijlating. Beelden van sluipschutters die op een dak van de Ohio State University stonden terwijl studenten beneden werden geslagen en gearresteerd, zorgden voor schokgolven op sociale media.

Misschien wel het meest weerzinwekkende voorbeeld van politiegeweld tegen studenten onder het excuus van het beschermen van de “studentenveiligheid” is aan de Universiteit van Californië in Los Angeles (UCLA). Nadat de universiteit het solidariteitskamp in Gaza onwettig had verklaard, mobiliseerde de LAPD honderden agenten om het kamp op te breken. Ze ontmantelden systematisch de barricades van de studenten en bespoten ze met traangas, gooiden knallen en staken vuurpijlen aan. Eén filmpje toont een agent die de studenten vertelt terug te gaan “voor [their] veiligheid” voordat u ze met rubberen kogels beschiet. Vijfentwintig studenten werden in het ziekenhuis opgenomen. Meer dan 200 werden in de gevangenis gegooid.

Gene Block, de kanselier van UCLA, schreef dat de universiteit de politie stuurde om het kampement op te breken uit een verlangen om “studenten en vrije meningsuiting te steunen en verstoringen tot een minimum te beperken”. Over dubbelspraak gesproken.

Het harde optreden van de universiteit tegen studenten die vreedzaam protesteren tegen een genocide staat in schril contrast met de manier waarop zij met werkelijk gewelddadige tegendemonstranten zijn omgegaan. De nacht voordat de LAPD het UCLA-kampement ging vernietigen, kwamen honderden extremistische zionisten, Iraanse monarchisten en andere extreemrechtse agitatoren in de vroege uren opdagen en vielen het kamp gewelddadig aan. Ze hanteerden stokken, sloegen demonstranten fysiek, spotten berenafweermiddel en richtten vuurwerk op het midden van het kampement waar nog honderden studenten zaten.

Het zal geen verrassing zijn dat de LAPD en de campusbeveiliging werkeloos toekeken terwijl de reactionaire menigte studenten aanviel. Ambtenaren van de UCLA maakten later opmerkingen waarin zij de ‘gruwelijke gewelddaden’ die ‘in het kampement hadden plaatsgevonden’ afkeurden, maar verzuimden gemakshalve te vermelden wie de daders waren.

Op dezelfde manier vielen in Australië rechtse mensen met Australische en Israëlische vlaggen, van wie er één beweerde lid te zijn van het Israëlische leger, het vreedzame kampement aan de Monash Universiteit aan terwijl studenten sliepen. Ze vertolkten Australische nationalistische liederen en fel racistische rechtse Israëlische muziek over het toebrengen van geweld aan de Palestijnen. De aanvallers vernielden de feesttent en de keuken van de studenten, inclusief het voedsel dat de gemeenschap had gedoneerd.

Net als bij UCLA liet de campusbeveiliging bij Monash zien wat activisten omschreven als ‘vastberaden passiviteit’. Nadat de politie eindelijk arriveerde als reactie op de oproep van studenten om de aanvallers te verwijderen, noteerde de politie de gegevens van de studenten en lieten de tegendemonstranten vrijuit vertrekken.

Het is duidelijk dat de daadwerkelijke veiligheid van studenten weinig uitmaakt voor universiteitsbesturen, politici en de media. Als ze zich werkelijk bekommerden om de veiligheid van studenten, zouden ze het politie- en burgerwachtgeweld tegen studenten aan de kaak stellen en vreedzaam protesteren tegen een genocide in plaats van hysterisch tegen hen tekeer te gaan.

Als de Albanezen zich werkelijk bekommerden om de veiligheid van studenten, zou hij Israëls vernietiging van universiteiten en de moord op duizenden studenten in Gaza aan de kaak stellen. Maar de heersende klassen in de VS en Australië staan ​​vierkant achter Israël, zelfs als het land een genocide pleegt, en verzetten zich tegen al diegenen die het veroordelen. Om de aandacht af te leiden van de misdaden van Israël moeten onze heersers hysterie aanwakkeren over niet-bestaande bedreigingen voor de veiligheid die uitgaan van een paar honderd studenten die in tenten zitten, spandoeken beschilderen en eisen stellen aan hun universiteiten.

Zoals de Amerikaanse historicus Howard Zinn zei: “Ze zeggen dat we de vrede verstoren, maar er is geen vrede. Wat hen echt stoort, is dat wij de oorlog verstoren”.