De doortastende Republikein Pogingen om boeken van scholen te verbieden zouden niet alleen kunnen slagen dankzij de ruggen van fervente staatswetgevers en extremistische leden van het schoolbestuur. Reactionaire eisen om boeken te censureren over onderwerpen variërend van de zwarte geschiedenis tot het LHBTQ+-bestaan zijn aangewakkerd door de schuchtere berusting van schooldistricten, schooldirecteuren en anderen op het gebied van onderwijsleiderschap. Nu heeft Scholastic, ‘s werelds grootste uitgever van kinderboeken, zich aangesloten bij de constellatie van partijen die stilzwijgend de onderdrukkende agenda van de Republikeinse partij ondersteunen.
Voor de duizenden boekenbeurzen op basisscholen dit jaar heeft het bedrijf boeken gescheiden die zich richten op een enorm scala aan onderwerpen en verhalen – fictie en non-fictie – die weinig gemeen hebben, afgezien van het feit dat ze niet over blanke, heteroseksuele ervaringen gaan. Boeken over zwarte identiteit, prentenboeken met LHBTQ+-personages, verhalen over onder meer de inheemse geschiedenis en migratie zijn gegroepeerd in een collectie onder de treffende titel ‘Share Every Story, Celebration Every Voice’. Schoolbestuurders kunnen er dan voor kiezen om in één klap de hele afdeling uit te sluiten van de boekenbeurzen van hun school. Zoals Jedd Legum meldde, noemde een bibliothecaris de optie een ‘onverdraagzame knop’.
Het beleidsontwerp neigt naar censuur: bibliothecarissen krijgen de keuze om de collectie op te nemen, maar uitsluiting is de basis. Book Riot, een onafhankelijke website voor de boekenindustrie, merkte op dat Scholastic “de de facto aanbieder van schoolboekenbeurzen” is: een miljardenmultinational die jaarlijks 120.000 boekenbeurzen organiseert in de Verenigde Staten. De machtsschaal weegt niet zwaar op de uitgever om zo gemakkelijk te buigen voor extreemrechtse druk.
Het bedrijf is nauwelijks aan banden gelegd bij de selectie: titels die massaal worden uitgesloten omvatten niets zo radicaals als een biografie van rechter Ketanji Brown Jackson van het Hooggerechtshof, een prentenboek over wijlen vertegenwoordiger John Lewis, een verzameling gedichten van de National Youth Poet Laureaat Amanda Gorman, en talloze kinderboeken die durven te laten zien dat LGBTQ+, zwarte, inheemse en gehandicapten bestaan. In voorgaande jaren zouden dergelijke titels eenvoudigweg zijn gemengd met ander aanbod.
Boekverboden zijn een belangrijk front geweest in de Christo-nationalistische herinrichting van het onderwijssysteem door de Republikeinen. Volgens een rapport van PEN America waren er in het schooljaar 2022-2023 3.362 geregistreerde gevallen van boekenverboden in klaslokalen en bibliotheken van Amerikaanse openbare scholen. “Auteurs wiens boeken het doelwit zijn, zijn meestal vrouwen, gekleurde mensen en/of LGBTQ+-personen”, aldus het rapport. De afgelopen twee jaar hebben vijftien staten wetgeving aangenomen om boeken in alle schoolklassen te verbieden die betrekking hebben op een verminkte notie van kritische rassentheorie of iets dat racisme uitdaagt en gender-non-conformiteit introduceert. Soortgelijke wetsvoorstellen zijn in meer dan een dozijn staten ingediend.
“Omdat Scholastic Book Fairs worden uitgenodigd op scholen, waar kinderen zelf boeken kunnen kopen, creëren deze wetten een bijna onmogelijk dilemma”, aldus het bedrijf in een verklaring die is gepubliceerd als reactie op kritiek. “[B]Blijf weg van deze titels, anders loop je het risico dat leraren, bibliothecarissen en vrijwilligers kwetsbaar worden voor ontslag, rechtszaken of vervolging.”
De verlegging naar kwesties van de aansprakelijkheid van leraren is een goedkope afstandelijkheid. Als krachtige onderneming zou de uitgeverij zich kunnen inzetten voor het aanvechten van boekenverboden en het verdedigen van in gevaar verkerende leraren die strijden voor antiracistisch onderwijs. In plaats daarvan maakt het de invoering van reactionaire wetten gemakkelijker. Dat een miljardenbedrijf niet het rechtvaardige pad heeft gevolgd, komt niet als een schok.
De beslissing van Scholastic is des te zwakker gezien de zwakke punten van de boekenverbodswetten en het verwijderingsbeleid in kwestie. De taal van de wetten zelf is uiterst vaag. Arizona verbiedt bijvoorbeeld “instructie die elke vorm van schuld of oordeel op basis van ras, etniciteit of geslacht uitdrukt.” Florida is bijzonder uitgestrekt, maar niet specifieker, met uitzondering van “elke training of instructie die het geloof in bepaalde ideeën over ras, geslacht, huidskleur of nationale afkomst ‘omarmt, promoot, bevordert, inprent of afdwingt’. De wetgeving in Arkansas stelt eenvoudigweg dat openbare instellingen uitgesloten zijn van het ‘onderwijzen of trainen van verdeeldheid zaaiende concepten’.
De dubbelzinnigheid van de wetten geeft de staat een ruime macht om scholen, bibliothecarissen en individuele leraren te berispen en te straffen als een aanklager ervoor kiest de wet agressief toe te passen. De onnauwkeurigheid geeft docenten en schoolfunctionarissen echter ook meer grond om terug te dringen – vooral omdat de strijd tegen deze wetten bij de federale rechtbank voortduurt.
Schooldistricten en onderwijsbedrijven als Scholastic hoeven niet zo gemakkelijk door rechtse hoepels te springen.
In plaats daarvan hebben schooldistricten meestal krachtig gereageerd door boeken uit de schappen te halen. Leraren en bibliothecarissen mogen uiteraard niet hun levensonderhoud op het spel zetten, en scholen mogen niet het risico lopen financiering te verliezen om diverse boeken in de schappen te houden. Maar schooldistricten (die nog niet onder het juk van extremisten staan) en onderwijsbedrijven als Scholastic hoeven niet zo gemakkelijk door rechtse hoepels te springen. De progressieve klank van ‘Share Every Story, Celebration Every Voice’ overstemt niet het feit dat het miljardenbedrijf censuur op een presenteerblaadje aanbiedt.
Het antwoord op de ideologische oorlogvoering van de Republikeinse Partij is nooit geweest dat we vertrouwen hebben in particuliere bedrijven als Scholastic om de toegang van kinderen tot divers leesmateriaal te behouden, net zoals Bud Light en Target niet de weg zullen vrijmaken voor trans-bevrijding door het op de markt testen van LGBTQ+-inclusiviteit.
Scholastic Book Fairs zijn zelf een weerspiegeling van een ondergefinancierd, ongelijk openbaar schoolsysteem, waarin een particulier bedrijf winkels in scholen opzet om te verkopen aan ouders en bibliotheken die het zich kunnen veroorloven het geld uit te geven. “Schoolboekenbeurzen zijn een openbare vertoning van het beschikbare inkomen”, schreef Danika Ellis van Book Riot, “het is door scholen gesponsorde consumptie.”
Maar alleen al vanwege het feit dat hij boeken aanbiedt die verhalen vertellen die verder gaan dan witheid en genderconformiteit, heeft Scholastic – net als Disney – de woede van extreemrechtse fanatici gewekt. Legum merkte op: “De afgelopen maanden heeft Scholastic te maken gekregen met aanhoudende kritiek van Brave Books, een uitgever die is opgericht om ‘de progressieve agenda in zoveel hedendaagse kinderboeken’ tegen te gaan.” De groep is van plan alternatieve boekenbeurzen aan te bieden om tegemoet te komen aan meer reactionaire smaken. Hun titels bevatten onzin als ‘Elephants Are Not Birds’, dat kinderen leert dat ‘jongens geen meisjes zijn’, omdat ze niet begrijpen hoe de constructies van geslacht, seks en, inderdaad, taal en betekenis werken.
Brave Books vormen nauwelijks een bedreiging voor Scholastics bijna-monopolie op schoolboekenbeurzen, maar net als elk bedrijf dat ten onrechte als ‘woke’ wordt bestempeld, gaat de inzet van de uitgevers voor sociale rechtvaardigheid, zelfs in de meest lauwe vorm, zo ver dat het de winstmarges dient en geen verder. De “Share Every Story”-bundel is een ontwijking die helpt bij het verbieden van boeken en tegelijkertijd het marktaandeel behoudt voor de verkoop van teksten die diversiteit vieren. Als het bedrijf leraren, bibliothecarissen en scholen wil beschermen tegen de gevolgen van het terecht trotseren van boekenverboden, kan het zijn geld steken in het wegwerken van Christofascisten, of het ondersteunen van rechtszaken en wetgeving om boekenverboden te stoppen en docenten te beschermen die hebben gewonnen. Laat je niet dwingen om inclusieve titels te onderwijzen.
Bron: theintercept.com
