Soedanezen kampen met ‘schokkende’ vertragingen, geen hulp aan grens Egypte | Nieuws

Lange rijen bussen van 50 personen staan ​​in de rij in Argeen, een van de twee hoofdovergangen langs de Egyptisch-Soedanese grens, terwijl ze duizenden mensen vervoeren die op de vlucht zijn voor gevechten in de hoofdstad van Soedan, Khartoum, naar buurlanden.

Bergen bagage stapelen zich op naast massa’s hongerige en uitgeputte mensen, waaronder kinderen, chronisch zieken en oudere mannen en vrouwen. Ze wachten in de verzengende hitte van april zonder voedsel, water, sanitaire toiletten of toegang tot basisgezondheidszorg voordat ze Egypte binnentrekken.

Veel wachtenden zijn getraumatiseerd door zware artillerie- en luchtaanvallen die hun huizen troffen of in de buurt toesloegen nadat op 15 april gevechten uitbraken tussen het Soedanese leger en de machtige paramilitaire Rapid Support Forces (RSF).

De gevechten hebben volgens schattingen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) aan minstens 460 mensen het leven gekost, meer dan 4.000 gewonden en 60 procent van de ziekenhuizen in de hoofdstad gesloten.

Degenen die de exorbitante kosten van de reis naar de grenzen van buurlanden niet kunnen betalen of de onzekerheid die het met zich meebrengt niet onder ogen willen zien, zitten vast in Khartoum en andere steden waar voedsel, water en brandstof schaars zijn.

Degenen die vertrokken hebben Al Jazeera verteld dat ze in plaats van uitstel te vinden aan de grenzen, te maken krijgen met lange vertragingen bij het verwerken van hun visa en een gebrek aan internationale hulp.

“De situatie is ronduit schokkend en mijn grootste zorg is dat het met de dag erger wordt”, zegt Yousra Abdelmoneim, een 27-jarige Soedanees-Egyptische accountant die Egypte binnenkwam na een driedaagse reis vanuit Khartoum.

“Er zijn geen basisdiensten of gezondheidszorg, geen internationale hulporganisaties en geen toegang tot gratis voedsel of water”, zegt ze.

Geen aanwezigheid van humanitaire hulp

Abdelmoneim zegt dat ze met familieleden naar Egypte is overgestoken nadat ze 24 uur aan de grens had gewacht en honderden dollars had betaald om Wadi Karkar te bereiken, een busstation in de buurt van Aswan in het zuiden van Egypte.

Zoals velen die met Al Jazeera hebben gesproken, zegt ze dat ze geen enkele internationale hulporganisatie aan de Soedanese kant van de grens heeft gezien en alleen een mobiele gezondheidskliniek van de Egyptische Rode Halve Maan aan de andere kant.

“Er was niets aan de Soedanese kant. Gewoon een kleine stroschuur en een plek waar wat broodjes worden verkocht. Geen diensten, zelfs geen waterdistributie’, zegt Abdelmoneim.

Aan Egyptische kant was de situatie niet veel beter, maar het Egyptische ministerie van Volksgezondheid kondigde vrijdag aan dat het zal ingrijpen om medische diensten te verlenen aan de grensovergang voor iedereen die uit Soedan komt.

“Gewoon een kleine cafetaria die thee en water verkoopt, maar alleen als je Egyptische valuta hebt”, zegt Abdelmoniem, die vertelt dat er “geen andere internationale ngo’s waren, geen VN-vrachtwagens of personeel, geen humanitaire organisatie die voedsel of dringende medische zorg verstrekte.”

De zorgen van Abdolmoniem werden gedeeld door een Soedanese man die op de vlucht was voor het conflict. De internationale hulpverlener, die om veiligheidsredenen niet bij naam genoemd wilde worden, zegt ook “geschokt te zijn geen VN-agentschappen aan de grens te zien”, eraan toevoegend dat mensen zelfs 2.000 Soedanese ponden moesten betalen. [about $4] voor een bed van stro in afwachting om de grens over te steken.

Er was niemand om medische zorg te verlenen aan de vele mensen die uitgeput, uitgeput en uitgedroogd aankwamen, terwijl anderen levensreddende medicijnen of dringende medische zorg voor chorionziektes nodig hadden.

“Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, toen de Tigray-crisis plaatsvond, was iedereen ter plaatse, maar deze keer was er niemand”, vertelt de hulpverlener die vluchteling is geworden aan Al Jazeera vanuit Aswan, waar hij woensdag aankwam nadat hij $ 200 had betaald. voor een buskaartje en bijna vier dagen wachten met ongeveer 30.000 andere mensen om de oversteek vrij te maken. “Waar zijn de internationale hulporganisaties?”

Lange vertragingen

Na lange en moeilijke reizen zeggen mensen die de Egyptische kant van de grens bereikten dat ze werden verdeeld in groepen Egyptenaren en buitenlanders en vertelden dat ze in de rij moesten gaan staan ​​bij twee loketten die elk door één personeelslid werden bediend. Nadat ze hun paspoorten en formulieren hadden ingeleverd, wachtten ze nog even op het verwerken van hun papierwerk.

“Het was een heel lukraak proces zonder logische volgorde, zonder onderscheid of je een Egyptenaar of een buitenlander was”, zegt Abdelmoneim. “Veel mensen om ons heen zaten al twee dagen te wachten zonder dat hun naam werd genoemd.”

In tegenstelling tot de rest van hun groep hadden twee van haar mannelijke neven geen Egyptisch paspoort of een geldig visum en werd de toegang tot Argeen geweigerd. Ze kregen te horen dat ze naar Wadi Halfa moesten gaan om hun papierwerk te laten afhandelen, maar vijf dagen later zitten ze daar vast, zegt ze.

Voor Abdelmoneim ging de nachtmerrie bij elke stap door. Nadat ze Egypte waren binnengekomen, kreeg de groep te horen dat ze, net als veel andere bussen, niet over de juiste papieren beschikten. Ze werden gedwongen van boord te gaan en wachtten nog eens vijf uur totdat ze een ander voertuig vonden om hen te helpen Egypte binnen te komen, omdat ze dat niet te voet mochten doen, zegt Abdelmoneim.

“We betaalden elk $ 200 om de grens te bereiken, en nog eens $ 150 alleen om naar Aswan te gaan”, zegt de accountant. “Veiligheid bereiken is een voorrecht dat slechts weinigen zich kunnen veroorloven.”

Safa Kazzam, een 38-jarige Soedanees-Zweedse moeder, die zaterdag de grens overstak, zegt dat veel van haar familieleden al drie dagen vastzitten in Argeen zonder enig teken van wanneer ze de oversteek kunnen vrijmaken.

“Hiermee worden opgewacht na zo’n lange en moeilijke reis is krankzinnig”, zegt Kazzam.

‘Gebrek aan VN-aanwezigheid’

Olga Sarrado, een woordvoerder van de vluchtelingenorganisatie van de VN (UNHCR), vertelde woensdag aan Al Jazeera dat het verwachtte dat 270.000 Soedanese vluchtelingen naar Tsjaad en Zuid-Soedan zouden oversteken, inclusief Zuid-Soedanezen die naar huis terugkeren, maar had geen prognoses voor Egypte.

Egyptische media hebben gemeld dat meer dan 10.000 mensen van 21 april tot dinsdag de landovergangen van Qastal en Argeen waren overgestoken. Volgens getuigen is het aantal mensen dat de Egyptische grens bereikt veel hoger geweest.

Donderdag deden onbevestigde berichten de ronde dat de Egyptische autoriteiten organisaties, waaronder VN-agentschappen, toestemming hadden gegeven om de grens met Soedan te bezoeken.

Terwijl mensenrechtenorganisaties en activisten alarm sloegen over wat zij beschrijven als een trage en inefficiënte humanitaire reactie aan de Soedanese grens, bleef het onduidelijk waarom internationale hulpgroepen er niet waren. Al Jazeera had op het moment van publicatie nog geen reactie van de UNHCR ontvangen.

“We horen dat de VN geen steun aan de grens biedt, wat het probleem voor de mensen die Soedan ontvluchten, nog groter heeft gemaakt”, zegt Abdullahi Hassan, onderzoeker Soedan en Somalië bij Amnesty International.

Sherine Tadros, plaatsvervangend directeur belangenbehartiging en VN-vertegenwoordiger voor Amnesty, riep het kennelijke gebrek aan voorzieningen bij de grensovergangen op en legde uit dat er geen voedsel, water of basisvoorzieningen zoals zit-, slaap-, douche- of toiletgebruik zijn.

“Dit zijn mensen die alles achterlieten, hun huizen en bezittingen, … hun hele leven om deze 1.000 km te halen [620-mile] reis van Khartoum naar de grens”, zegt Tadros. “Ze verdienen het op zijn minst om met mededogen en waardigheid te worden behandeld terwijl ze wachten om Egypte binnen te gaan, en ze moeten een veilige doorgang krijgen.”