St. Gallen geeft ook digitale obligaties uit die in evenwicht zijn met digitale franken (CBDC).

Na het kanton Zürich en de steden Bazel en Lugano heeft nu ook St. Gallen een digitale obligatie uitgegeven voor 100 miljoen frank, die zal worden verrekend met de ‘wholesale CBDC’ van de Zwitserse Nationale Bank.

De Zwitserse stad St. Gallen heeft een digitale obligatie van 100 miljoen frank uitgegeven. Wat het bijzonder maakt, is dat het deel uitmaakt van het proefproject van de Zwitserse Nationale Bank voor een ‘wholesale CBDC’: een digitale frank gebaseerd op blockchain – maar niet voor het publiek, maar exclusief voor de financiële sector.

Net als in het kanton Zürich en de stad Lugano bedraagt ​​het totale bedrag van de St. Gallen-obligatie 100 miljoen Zwitserse frank. De stad Bazel noteerde met 105 miljoen iets hoger.

De obligatie wordt verwerkt via het SDX-platform, de “SIX Digital Exchange”. Het bedrijf beweert de “leidende financiële marktinfrastructuur voor digitale activa ter wereld” te zijn en is een kind van de Zwitserse banksector. Het dient als een infrastructuurplatform voor het experimenteren met digitale activa, slimme contracten en tokens.

In november veranderde er iets dat technisch nogal triviaal was, maar economisch en juridisch een sprong. Tot november compenseerde SIX de digitale obligaties met tokenized Zwitserse franken die het zelf creëerde. Net als de aanbieders van stablecoin ondersteunde het de tokenized franken met deposito’s bij een bank, in zijn geval de Zwitserse centrale bank.

Sinds november lopen transacties echter via de zogenaamde groothandel CBDC. Dit is ook een token op SDX dat wordt ondersteund door deposito’s bij de centrale bank. In plaats van SDX geeft de centrale bank nu zelf het token uit. Dit maakt het tot een ‘Central Bank Digital Valuta’, een CBDC.

In tegenstelling tot algemene CBDC’s, zoals die momenteel in China worden uitgerold en in de EU worden besproken, is een groothandel CBDC alleen bedoeld voor betalingsafwikkeling tussen financiële instellingen. Het pretendeert niet een openbaar betaalmiddel te worden, zelfs niet voor investeerders of buitenlandse handel, maar is uitsluitend bedoeld om financiële processen te stroomlijnen.

Het technische platform waar SDX – en dus ook de digitale frank – gebruik van maakt, is de Corda Enterprise Blockchain van R3. Corda hebben we uitgebreider beschreven in dit artikel over een digitale obligatie van de Wereldbank. Het is een plausibel geconstrueerde blockchain-achtige database, technisch op maat gemaakt voor financiën, maar draait op privé, vergrendelde knooppunten. R3 is sinds 2015 het antwoord van de banken op Bitcoin, en Corda is het meest succesvolle fruit tot nu toe.

Ook de Franse Nationale Bank raakt betrokken bij Corda. Samen met R3, de Zwitserse Nationale Bank, de Bank voor Internationale Betalingen (BIS) en verschillende spelers uit de particuliere sector, waaronder SDX, test het een ‘atomaire swap’ tussen een digitale euro en een digitale frank, d.w.z. een uitwisseling die plaatsvindt in realtime en zonder tussenpersoon vervalt.

De ‘wholesale CBDC’ is dus geen puur Zwitsers project, maar lijkt aantrekkelijk in heel Europa en mogelijk wereldwijd. Hoewel de ECB nog steeds niet wil beslissen of en hoe zij een CBDC zal lanceren, creëren de particuliere sector en nationale banken al feiten.

Zo’n digitale munt heeft niets gemeen met de idealen van Bitcoin; Zelfs de meest gecentraliseerde munten en tokens in het ecosysteem zijn vergeleken daarmee paradijzen van transparantie, autonomie en vrijheid. Corda is een grondig gecentraliseerde, gesloten voor het publiek toegankelijke blockchain of blockchain-achtige gedistribueerde technologie die weliswaar enkele technische voordelen kan bieden, maar deze ontdoet van alle democratiserende en emancipatorische mogelijkheden.

Het heeft nog steeds zijn aantrekkingskracht op de financiële sector. Dankzij de DLT-infrastructuur van SDX kunnen processen en betalingsverwerking worden versneld en worden tussenpersonen geëlimineerd. Het belooft lagere kosten, kortere verwerkingstijden en meer liquiditeit – niet alleen voor digitale obligaties die steden en kantons gebruiken om geld in te zamelen, maar in principe voor alle soorten investeringen en effecten, inclusief aandelen en cryptocurrencies.

Kortom: het is een evolutie van bestaande financiële technologie, niets meer en niets minder. Financiële instellingen zullen er in eerste instantie van profiteren, en in tweede instantie zullen ook investeerders, beleggers en burgers ervan profiteren.