Jhonna Ledezma stierf bijna toen zij en haar familie de beruchte Darien Gap doorkruisten – een imposant oerwoudgebied met moerassen, steile bergen en modderige paden die migranten gebruiken om de oversteek te maken tussen Colombia en Panama – op weg naar de Verenigde Staten vanuit Ecuador in 2023.
De Ledezma’s lagen ergens buiten het Pinogana-district en El Real Correcties toen Jhonna in de Chucunaque-rivier viel, een lange S-vormige rivier in het zuiden van Panama die bekend staat om zijn verblijfplaats voor giftige slangen, krokodillen en gewapende drugshandelaren. Ledezma en haar familie liepen al enkele dagen zonder voedsel of water. Ze probeerden een steil, modderig pad over te steken toen haar vermoeide benen het begaven. Ze herinnert zich dat ze te moe was om te zwemmen terwijl het koude rivierwater over haar gezicht en lichaam spoelde.
Ledezma’s echtgenoot keek met afgrijzen toe hoe haar lichaam in de rivier zonk. Hij liet hun twee kinderen – een zevenjarige dochter en een vijfjarige zoon die aan microtia lijdt – achter op de rivieroever en haastte zich om zijn vrouw van de verdrinkingsdood te redden. Ledezma’s echtgenoot zei dat hij haar bij haar haar greep en haar uit het water trok. Ze trilde toen ze weer uit het water tevoorschijn kwam. “Ik dacht dat dit het voor mij was”, vertelde Ledezma Jacobijn in het Spaans.
De daaropvolgende maanden trok het gezin via Panama naar Costa Rica en bereikte uiteindelijk Mexico voordat ze de grens met Texas overstaken. Het gezin werd vervolgens ongeveer een week vastgehouden door immigratieambtenaren voordat ze op een bus van El Paso naar Denver werden gezet, zei Ledezma. ‘We hebben veel tegenslagen gehad tijdens deze reis, maar zoals ik al zei: God weet waarom hij ons hierheen heeft gebracht’, zei ze.
De Ledezma’s zijn slechts enkele van de ruim 250.000 migranten uit Zuid- en Midden-Amerika die sinds 2022 de zuidelijke grens met de Verenigde Staten zijn overgestoken. Dat totaal is een duizelingwekkende stijging ten opzichte van januari 2020, toen de Amerikaanse douane- en grenspolitie net iets meer dan Volgens federale gegevens zijn er 16.000 overtochten. De gouverneur van Texas, Greg Abbott, heeft de meeste van deze migranten omgeleid naar steden als Denver, Chicago en New York City, een strategie die de belastingbetalers ongeveer 124 miljoen dollar heeft gekost, blijkt uit een onderzoek van het lokale nieuwsstation KXAN.
Maar in plaats van menselijke diensten en steun te ontvangen, hebben veel migranten – inclusief Ledezma en haar familie – de wrede onderbuik van het Amerikaanse sociale voorzieningensysteem ervaren. Het systeem vereist dat individuen die diensten nodig hebben, grotendeels zelfstandig door de systemen kunnen navigeren, zelfs in gevallen waarin culturele barrières zoals taal hen kunnen hinderen. Deze inherente fout is kostbaar gebleken voor migrantenfamilies zoals de Ledezma’s, die eenvoudigweg veiligheid en stabiliteit voor hun gezin nastreven. “We weten niet waar we heen moeten of tot wie we ons moeten wenden voor hulp”, zei Ledezma.
Het Amerikaanse sociale dienstverleningssysteem voor immigranten en vluchtelingen omvat een breed scala aan federale, staats- en lokale programma’s. Doorgaans distribueert het systeem diensten aan immigranten gedurende drie maanden, waarbij ze een uitkering krijgen om hen te helpen levensbehoeften zoals voedsel en kleding te kopen. Om de recente toestroom het hoofd te bieden, boden steden als Denver, Chicago en New York migranten aanvankelijk de mogelijkheid aan om maximaal zes maanden in opvangcentra te verblijven, terwijl ze probeerden de achterstand bij het aanvragen van werkvergunningen weg te werken. Denver opende meerdere opvangcentra voor de ruim 40.000 migranten die in de stad aankwamen.
Maar deze maatregelen zijn kostbaar gebleken, waardoor politici en lokale leiders hun toon hebben veranderd. Ledezma zei dat haar familie ongeveer twee weken na aankomst in een van de opvangcentra voor migranten in Denver werd geplaatst. Vervolgens maakten stadsfunctionarissen in februari 2024 bekend dat ze de openingstijden van recreatiecentra en de diensten van het Department of Motor Vehicles (DMV) zouden beperken om te betalen voor de extra diensten die migranten ontvingen. Niet lang na die aankondiging begonnen functionarissen uit Denver migranten te smeken om naar andere opvangcentra te verhuizen.
“De kansen zijn voorbij”, vertelde Andrés Carrera, vertegenwoordiger van de migrantencommunicatie in Denver, aan de bewoners van het opvangcentrum in een video verkregen door de plaatselijke nieuwszender 9News. “New York geeft je meer. Chicago geeft je meer. Dus ik stel voor dat je daarheen gaat waar onderdak voor de langere termijn is. Er zijn daar ook meer kansen op werk.” Denver heeft ook vertegenwoordigers naar de grens tussen Texas en Mexico gestuurd om migranten te vragen niet meer naar de stad te komen.
Kort na deze verandering van gedachten zei Ledezma dat stadswerkers haar en andere migranten in het opvangcentrum begonnen lastig te vallen. Sommigen snuffelden in hun tassen. Anderen zouden xenofobe dingen tegen migranten zeggen, zei ze. “Ik zou bijna liever op straat leven omdat deze mensen ons zo slecht behandelen”, voegde Ledezma eraan toe.
Het warme welkom van Chicago en New York begint ook af te koelen. Medio maart begon Chicago het verblijf van migranten in door de stad beheerde opvangcentra te beperken tot dertig dagen. Burgemeester Eric Adams vertelde begin april in het populaire radioprogramma The Breakfast Club dat hij migranten uit de stad zou hebben weggestuurd als hij daartoe de wettelijke bevoegdheid had gehad. “Als mensen naar de migranten en asielzoekers kijken die hier zijn, hebben we de mensen niet opgeroepen om hierheen te komen, ze zijn hierheen gestuurd door gouverneur Abbott”, zei Adams.
Voor immigrantenfamilies zoals de Ledezma’s is de inzet hoog. Uit een onderzoek uit 2022 van het Urban Institute bleek dat de helft van de migranten- of immigrantengezinnen aangaf met problemen te kampen te hebben bij het inschrijven voor publieke uitkeringen. Bijna 40 procent van de respondenten voegde eraan toe dat ze hun uitkering niet op tijd ontvingen. Deze hindernissen zijn slechts enkele van de redenen waarom immigrantengezinnen bijna tweemaal zo vaak in armoede leven als autochtone gezinnen.
Voor socioloog Heba Gowayed, die lesgeeft aan het CUNY Hunter College & Graduate Center, tonen ervaringen als deze aan dat het Amerikaanse sociale voorzieningensysteem ervoor kan zorgen dat ontheemden zich vaak niet welkom voelen. “Dit is geen beleid dat de menselijkheid erkent van mensen die hun toevlucht zoeken”, vertelde Gowayed aan de onderzoekspublicatie van Boston University Rand “Dit beleid schiet tekort in het investeren in de vaardigheden en mogelijkheden van mensen en in het erkennen van hun persoonlijkheid.”
Steden maken zich zorgen over de begroting terwijl ze de welkomstmat oprollen, en het valt niet te ontkennen dat ze met reële kosten en beperkingen worden geconfronteerd. Wat echter onuitgesproken blijft, is dat wanneer het rubber op de weg terechtkomt, het voortbestaan van immigranten van minder belang is dan andere gemeentelijke prioriteiten.
In plaats van ons sociale vangnet uit principe te ontwerpen om armoede en groot lijden te voorkomen, hebben we een lappendekensysteem vol met inkomenstoetsingen en doorkruist met administratieve rompslomp, waardoor mensen gedwongen worden om op eigen kracht door het labyrint te manoeuvreren en te bewijzen dat ze tot de juiste bevolkingsgroep behoren. . Deze taak is al moeilijk genoeg voor autochtone individuen. Het kan Sisyphean aanvoelen voor mensen die de taal niet spreken of het systeem begrijpen waarin ze proberen te navigeren. Het toetsen van middelen maakt programma’s zelf ook kwetsbaar, en bevolkingen kunnen van de ene op de andere dag van goed naar fout gaan.
Wanneer noodzakelijke programma’s voor immigranten worden bezuinigd, zelfs als er sprake is van extreme nood, zendt dit de boodschap uit dat de levens van immigranten als de Ledezma’s niet zo belangrijk zijn als die van autochtonen.
Bron: jacobin.com
