In deze rechtszaalschets getuigt Donald Trump voor het Hooggerechtshof van New York, maandag 6 november 2023.Elizabeth Williams/via AP
Toen Donald Trump maandag de getuigenbank betrad als beklaagde in een civiele fraudezaak ter waarde van 250 miljoen dollar, bevond hij zich op een openbaar podium waar hij geen controle over had – en hij haatte het. Geconfronteerd met directe vragen van aanklagers uit New York over welke rol hij speelde bij het op frauduleuze wijze opdrijven van zijn vermogen, had Trump moeite, en faalde hij vaak, om zijn kalmte te bewaren. Trump leek naar de rechtbank te zijn gekomen, bereid om te vechten met de advocaten van het kantoor van de procureur-generaal, maar rechter Arthur Engoron aarzelde niet om zijn pogingen om de procedure te laten ontsporen, te beteugelen.
Op een gegeven moment, toen Trump opschepte over waar hij geloofde dat de banken waarmee hij zaken deed geïnteresseerd waren – wat niet de vraag was die Kevin Wallace, de openbare aanklager, aan hem stelde – wendde Engoron zich tot Trump-advocaat Chris Kise en, met zijn normaal gesproken minnelijke gezicht donker gegroefd, schold het team van de voormalige president uit.
“Dhr. Kise, kun jij je cliënt onder controle houden? Dit is geen politieke bijeenkomst, dit is een rechtszaal”, blafte Engoron. ‘Ik wil niet dat hij redactiewerk levert, anders blijven we hier voor altijd en bereiken we niets.’
Een paar minuten later, toen Trump opnieuw afdwaalde van de vraag die hem was gesteld, ging Engoron opnieuw naar Kise.
‘We hebben nog een toespraak,’ gromde hij. ‘Ik smeek je om hem onder controle te houden – als je kunt. Als jij het niet kunt, zal ik het doen. Ik zal hem excuseren en elke negatieve conclusie trekken die ik kan.”
Een ‘negatieve gevolgtrekking’, in juridisch taalgebruik, is een conclusie van een rechtbank dat een verdachte die zich niet aan de regels houdt, iets negatiefs moet verbergen. In een strafzaak hebben verdachten een grondwettelijk recht om niet te getuigen; als ze ervoor kiezen om geen standpunt in te nemen, kan die beslissing niet tegen hen worden gebruikt. Maar bij de burgerlijke rechtbank, waar dit specifieke proces tegen Trump plaatsvindt, hebben beklaagden dat recht niet. Toen Kise protesteerde dat Trump – als centrale figuur in de zaak – zo breed moest kunnen antwoorden als hij wilde, maakte Engoron duidelijk dat hij er klaar mee was Trump het voordeel van de twijfel te geven.
“Nee, ik wil niet alles horen wat deze getuige te zeggen heeft – een groot deel ervan heeft niets te maken met de zaak of de vragen”, zei Engoron tegen Kise. Even later herhaalde Engoron dat gevoel.
“We zijn hier niet om te horen wat hij te zeggen heeft, we horen hem vragen beantwoorden, en meestal is hij dat niet”, zei Engoron. Die zin leek vooral Trump aan te spreken, die tijdens een lunchpauze de eerste helft van het citaat op zijn Truth Social-account plaatste en de rest wegliet.
Engorons strijdlustige houding wijkt af van zijn normale gedrag. In eerdere delen van de jarenlange rechtszaak was hij opvallend geduldig met Trump en zijn advocaten, die vaak niet meewerkten aan zijn bevelen. Gedurende de eerste vijf weken van het proces was het veel waarschijnlijker dat Engoron een maf grapje maakte dan zijn stem verhief.
Ook Trump was in een slecht humeur vanaf het moment dat hij maandagochtend langzaam de rechtszaal binnenstormde, gevolgd door een ongewoon grote entourage van advocaten en beveiliging. Er stond een boze pruillip op zijn gezicht, en hoewel hij aanvankelijk ingetogen op de tribune zat, duurde het niet lang voordat hij ontplofte – vooral nadat Engoron herhaaldelijk zijn uitgebreide getuigenis had gecontroleerd. Op een gegeven moment, woedend over de weigering van Engoron om te accepteren dat een vaag geformuleerde disclaimer aan het begin van de financiële overzichten Trump vrijsprak van elk wangedrag, boog de voormalige president zich in een voorgevoel naar voren en leunde tegen de microfoon. Terwijl zijn stem opsteeg tot een toon van oprechte woede, hekelde Trump Engoron omdat hij vóór het begin van het proces had geoordeeld dat Trump inderdaad fraude had gepleegd.
“Hij oordeelde tegen mij zonder iets over mij te weten, niets over mij, hij oordeelde tegen mij”, zei Trump, terwijl hij met zijn vinger in de richting van Engoron stak, wat heel erg leek op een man die diep gekwetst was. “Hij noemde mij een fraudeur en hij wist niets over mij.”
Het feit dat Trump ooit het machtigste ambt van het land bekleedde, maar nu vragen moest beantwoorden van de advocaten van New York AG Letitia James, vreet hem duidelijk op.
“Hoe regeer je [on] iemand, en noem ze een fraudeur, iemand die als president van de Verenigde Staten geweldig werk heeft geleverd? Trump tierde. ‘Er is iets vreselijks dat je hebt gedaan, het is iets vreselijks dat je hebt gedaan! Je hebt deze politieke hack destijds geloofd, en dat is jammer!” Trump stak zijn vinger uit naar James, die op de eerste rij zat.
Tegen de tijd van Trumps tirade – hij gaf later op de middag een tweede – had Engoron tegen Wallace, de advocaat van de AG, gezegd dat hij Wallace het voortouw zou laten nemen bij de beslissing of de antwoorden van Trump op de juiste manier reageerden. Engoron keek fronsend naar de aanvallen van Trump op hem, maar reageerde niet, en Wallace grijnsde vanaf zijn lessenaar.
“Klaar?” vroeg Wallace.
‘Klaar,’ mompelde Trump, en Wallace vervolgde zijn vragen.
Wallace van zijn kant leek meer dan bereid om Trump zijn hart te laten luchten. Bij verschillende gelegenheden zei Wallace dat hij graag zou toestaan dat de off-topic getuigenis van Trump in het procesdossier zou blijven staan, omdat, zoals hij met een grijns opmerkte, “er veel in zit.”
Afgezien van de uitbarstingen van Trump, waren het andere delen van zijn getuigenis die misschien wel de meest consequente inzichten uit zijn dag in de rechtbank zouden kunnen opleveren. Het kantoor van James heeft hem ervan beschuldigd opzettelijk frauduleuze taxaties van zijn bezittingen aan banken en verzekeringsmaatschappijen te hebben voorgelegd om betere rentetarieven en dekking te verkrijgen. Leidinggevenden van banken en verzekeringsmaatschappijen hebben verklaard dat ze hem inderdaad betere tarieven hebben gegeven op basis van zijn frauduleuze cijfers. Het was dus bijzonder belangrijk dat Trump maandag erkende dat hij een rol speelde bij het bedenken van de cijfers die zijn bedrijf aan de banken heeft verstrekt.
“Ik zou naar ze kijken, ik zou ze zien, en misschien had ik af en toe wat suggesties”, getuigde Trump.
In zijn getuigenis – terwijl hij niet klaagde over hoe oneerlijk hij meent dat de zaak is – leek Trump te proberen een complex en niet geheel samenhangend verhaal te vertellen, waarbij hij zichzelf afwisselend omschreef als een ongeïnteresseerde, hooggeplaatste bestuurder die vond dat de financiële situatie verklaringen waren onbelangrijk, en als iemand die er heel zeker van was dat de verklaringen onjuist waren, omdat ze niet aantoonden dat hij rijk genoeg was. Geen van beide tactieken leek erg succesvol.
Het kantoor van James was eind van de middag klaar met het ondervragen van Trump en het juridische team van Trump weigerde hem te ondervragen – hoewel ze wel de mogelijkheid naar voren brachten dat ze hem later in het proces als getuige zouden kunnen terugroepen. De advocaten van Trump vertelden Engoron dat ze van plan zijn een nietig geding aan te vragen zodra het team van James zijn zaak heeft laten rusten, wat woensdag of begin donderdag zou moeten gebeuren, na getuigenissen van de laatste getuige van de staat, Ivanka Trump.
Bron: www.motherjones.com
