We zullen veel industriële macht moeten inzetten als we de ondernemingsovereenkomsten willen binnenhalen die we nodig hebben. Dat betekent serieus organisatorisch werk steken in de voorbereiding op stakingen van onbepaalde duur.
1. Belangrijke lessen van Sydney Uni
Gedurende twaalf maanden staakten de arbeiders in totaal negen dagen. In het verleden hebben dit soort sporadische aanvallen goede voorwaarden gewonnen en aanvallen van het management teruggeslagen.
Maar deze keer zijn de arbeiders in Sydney er, ondanks tegengestelde verklaringen van lokale en nationale functionarissen, niet in geslaagd de aanvallen van het management te verslaan. Deze omvatten een explosie van “op onderwijs gerichte” rollen met een zware werkdruk en de afschaffing van interne advertenties voor veel professionele staffuncties.
Rode vlag heeft een gedetailleerde analyse van de Sydney Uni-campagne gepubliceerd. De belangrijkste boodschap om mee naar huis te nemen is dat het cruciaal is om het momentum en de ernst van stakingen op te bouwen als we willen winnen.
2. We hebben stakingen van onbepaalde duur nodig
De grootste staking in de Verenigde Staten vorig jaar was een staking van onbepaalde duur door 48.000 “afgestudeerde studenten” medewerkers aan de Universiteit van Californië. Gesteund door stakingskeukens gerund door studenten en stakingsgelden, kregen deze arbeiders de komende anderhalf jaar een loonsverhoging van 50 procent voor de laagstbetaalde arbeiders, evenals verbeterde omstandigheden zoals kinderopvang.
De staking van de Universiteit van Californië, samen met andere recente massastakingen op Amerikaanse universiteiten, zou onze horizon moeten verruimen over wat er mogelijk is. Er is onlangs een nuttige samenvatting gepubliceerd op Jacobijn.
3. Systematische organisatie is de sleutel
Effectieve aanvallen van onbepaalde duur zijn meestal het product van grote organiserende acties. Er is in de Australische vakbonden veel gesproken over het overnemen van de methodes van de bekende Amerikaanse organisator Jane McAlevey: het maken van lijsten van werknemers, het systematisch benaderen van iedereen met een enquête of open brief en het gebruiken van deze ‘structuurtesten’ om steun van de meerderheid op te bouwen voor open- stakingsactie beëindigd.
Maar op de meeste campussen is er weinig opvolging. Dit moet veranderen als we het tij willen keren op de neoliberale agenda van het management.
Naast McAlevey’s boeken en website is er deze nuttige presentatie over McAlevey’s benadering van organiseren vanaf een 2020 NTEU Fightback-forum.
4. Duidelijke, ambitieuze, specifieke eisen
Een aanpak die alleen vage, niet-specifieke beloften doet (“eerlijke lonen”, “eerlijke werklast”) zal de betrokkenheid van de leden niet stimuleren en maakt het moeilijk voor gewone vakbondsleden om onze onderhandelingsteams ter verantwoording te roepen.
We moeten specifieke, afdwingbare clausules in de ondernemingsovereenkomst eisen. Een item in het logboek met claims voor “redelijke werkdruk” is veel minder nuttig dan een clausule die bijvoorbeeld specificeert dat het management alle vacatures moet invullen. Het eisen van “eerlijke lonen” is minder nuttig dan het publiceren van de officiële nationale loonclaim van de NTEU van CPI plus 1,5 procent.
Enkele nuttige clausules – om werkdruk, outsourcing, casualisering, Aboriginal en Torres Strait Islander-tewerkstelling en meer aan te pakken – zijn beschikbaar op deze klikbare bron van NTEU Fightback.
5. Een verandering van strategie voor onze vakbond
Te lang hebben de NTEU-leiders over het algemeen een benadering van “partnerschap” gehad met de managers die onze werkplekken runnen. Het dieptepunt van deze strategie was de poging van de nationale leiders van de NTEU om in 2020 een nationale loonsverlaging van 15 procent op te leggen in de hele industrie.
Die vreselijke concessie werd verslagen door een nationale opstand van gewone vakbondsleden. Socialisten speelden een leidende rol in die strijd als onderdeel van NTEU Fightback. We hebben een vakbond nodig die gebruik maakt van gevestigde organisatiemethoden om te bouwen aan stakingen van onbepaalde duur, om de verbeteringen te behalen die wij en onze studenten verdienen.
Bron: redflag.org.au
