Het solidariteitskamp Monash Gaza, op de Clayton-campus van de universiteit in het zuidoosten van Melbourne, is sinds de oprichting ervan op 1 mei herhaaldelijk aangevallen door zionisten en extreemrechtse activisten.
Geïnspireerd door de gebeurtenissen aan de Columbia University in New York en door de kampementsbeweging elders in de VS, richtten Monash-studenten onze eigen kamp op om te eisen dat de universiteit zich zou afstoten van Israël en dat de regering zou stoppen met het verlenen van steun aan de apartheidsstaat.
De eerste nacht vielen ongeveer een dozijn mannen, voornamelijk van middelbare leeftijd, om 02.00 uur het kamp binnen. Eén beweerde een dienend lid van het Israëlische leger te zijn. Ze sloegen een tuinhuisje kapot en bedreigden activisten met geweld. Ze speelden Hebreeuwse liederen waarin ze de Palestijnen “zwermen ratten” noemden die “zullen sterven in de kerkers” en zongen Advance Australia Fair.
Uiteindelijk heeft de politie ze verwijderd.
Vier nachten later kwamen ze terug. Maar deze keer werd het handjevol extreemrechtse Israëlische aanhangers geconfronteerd met zeventig mensen die arriveerden na een oproep op sociale media tot solidariteit. Hun poging tot ‘invasie’ van het kampement werd omgezet in een nederlaag.
“Ze vluchtten met de staart tussen de benen, en waren daverend verslagen”, zei Madi Curkovic, organisator van Monash Students for Palestine.
Zionisten hebben het kamp voortdurend lastiggevallen overdag, waarbij activisten vaak werden bespot met uitspraken als: “Welke genocide? Er vindt geen genocide plaats” en “Palestina bestaat niet”. Een student die een Israëlische vlag als cape droeg, drong het kamp binnen en zou Madi hebben aangevallen tijdens een van de zionistische mobilisaties. Hij keerde de volgende dag terug en plantte zich enkele uren midden in het kampement, terwijl tientallen anderen van buitenaf schreeuwden.
Terwijl de zionisten hun hatelijke slogans roepen, verzamelen activisten en onze aanhangers zich, zingend en vormen ze menselijke ketens om het kampement te verdedigen. In plaats van geschokt of geïntimideerd te zijn, hebben meer studenten en supporters zich bij ons aangesloten vanwege de aanslagen.
Het is niet verrassend dat de anti-Palestijnse aanwezigheid in Monash het sterkst was. De Australasian Union of Jewish Students, een pro-Israëlische studentengroep, is bijzonder sterk op de campus. Het voerde met succes campagne om in 2014 de Socialist Alternative-club uit te schrijven vanwege zijn Palestijnse solidariteitsactivisme. De leden ervan waren grotendeels degenen die activisten in het kamp lastigvielen en intimideerden.
Dit is de dynamiek: zionisten en aanhangers van de Israëlische genocide zetten campagnes van intimidatie, intimidatie en dreiging met geweld op gang. Toch hebben cijfers van zowel de Labour- als de liberale partijen aangedrongen op hardhandig optreden tegen kampementen in het hele land, omdat Palestijnse solidariteitsactivisten de mensen een ‘onveilig’ gevoel zouden geven.
Oppositieleider Peter Dutton noemde de kampen ‘racistisch’ en Labour-parlementslid Bill Shorten suggereerde dat ze studenten zouden aanmoedigen ‘te pesten, te dwingen en te intimideren’. Het is absurd.
Naast de aanvallen op Monash is er bij twee verschillende gelegenheden ook vuurwerk naar het kampement van de Universiteit van Adelaide geslingerd.
Maar het probleem ligt niet alleen bij de zionisten en politiek rechts. De Monash Student Association, gecontroleerd door de linkse Labour-fractie, heeft meer dan stil gezwegen. Tijdens de vergadering van de studentenraad van vorige week stemden linkse Labour-leden om een discussie over het kampement te voorkomen.
Ze volgden de stemming met een verklaring waarin ze zeiden dat ze ‘ernstig bezorgd waren over het recente geweld’, zonder te zeggen wie het geweld had gepleegd, of zelfs maar te zeggen waar het geweld over ging. Het was in wezen een uitspraak ‘beide kanten zijn slecht’ – afschuwelijk in de context van zowel de genocide als van de mobilisatie van krachten tegen het Palestijnse solidariteitsactivisme over de hele wereld.
De afgelopen dagen is de universiteit in actie gekomen tegen het kampement. De campusbeveiliging begon op 8 mei met het verwijderen van barricades die waren opgericht om het kamp te verdedigen tegen de voortdurende aanvallen. Ze vaardigden een richtlijn uit die het gebruik van de woorden “van de rivier naar de zee” en de woorden “intifada” en “genocide” op de campus verbood en zeiden dat studenten die de richtlijn negeren, te maken krijgen met academische discipline.
Voormalig Israëlische militaire officier die Free Palestine-activist uit Melbourne werd, Nachshon Amir, uitte zijn verontwaardiging hierover: “Ik ben geschokt dat Australische studenten te horen krijgen dat ze niet langer kunnen oproepen tot vrijheid ‘van de rivier tot de zee’. Is de Monash Universiteit ook een Israëlisch bezet gebied?”
Toch blijven studentenactivisten sterk en verenigd. We hebben nachtwachten ingesteld en verschillende campusbijeenkomsten gehouden met tussen de 80 en 110 mensen. Grote hoeveelheden voedsel en benodigdheden zijn gedoneerd door lokale supporters, waarvan er veel zijn.
Alle betrokkenen zijn vastbesloten om te blijven vechten.
Bron: redflag.org.au
