Wat de Fani Willis-uitspraak zegt over het strafrechtsysteem – Mother Jones

Er is al veel gebeurd Er is geschreven over de uitspraak van rechter Scott McAfee vrijdag, waardoor Fani Willis, de officier van justitie van Fulton County, toezicht kan blijven houden op de vervolging van Donald Trump en zijn medebeklaagden wegens vermeende samenzwering om de verkiezingen van 2020 in Georgië te stelen. Zoals mijn collega Pema Levy uitlegde, was dit een gedenkwaardige beslissing – een beslissing die, althans voorlopig, betekent dat de zaak met de meest verstrekkende strafrechtelijke aanklachten tegen de Republikeinse presidentskandidaat en zijn bondgenoten verder zal evolueren.

Maar een ander aspect van de uitspraak heeft minder aandacht gekregen: wat het zegt over het gedrag van aanklagers en over de toestand van het strafrechtsysteem als geheel. En wat er staat is niet goed – vooral niet voor beklaagden die niet over dezelfde middelen beschikken als Donald Trump. Zoals journalisten Michael Isikoff en Daniel Klaidman opmerken in hun onlangs uitgebrachte boek Vind mij de stemmen, Willis stelde zich in 2020 kandidaat voor een keiharde aanklager. Net als andere officieren van justitie in het hele land heeft ze te maken gehad met kritiek van progressieven en burgerlijke libertariërs op haar ‘law-and-order’-aanpak in zaken waarin de verdachten veel benadeelder zijn dan de voormalige president. Het is moeilijk voor te stellen dat elke strafrechtelijke beklaagde in Georgië dezelfde kans zal krijgen als Trump om de acties van openbare aanklagers te ondervragen.

Trumps kans om de confrontatie aan te gaan met het kantoor van de officier van justitie was inderdaad uitgebreid. Na dagenlang hoorzittingen waarin ze zich in het persoonlijke en professionele leven van Willis en haar collega’s verdiepten, verwierp McAfee het argument van de beklaagden dat de romantische relatie van de officier van justitie met Nathan Wade – de externe advocaat die ze had ingehuurd om de zaak te onderzoeken en te vervolgen – neerkwam op een “ feitelijk belangenconflict”, waarvan Willis zogenaamd financieel geprofiteerd zou hebben. Toch ontdekte McAfee dat er nog steeds sprake was van een “aanzienlijke schijn van ongepastheid” die alleen kon worden verholpen als Willis – en met haar het hele kantoor van de officier van justitie van Fulton – of Wade een stap opzij deed. Wade nam onmiddellijk ontslag, wat betekent dat de zaak in Fulton County zal worden voortgezet in plaats van in een langdurig juridisch niemandsland terecht te komen.

McAfee was vernietigend. Hij schreef dat de verdediging er niet in was geslaagd te bewijzen dat Wade en Willis een romantische relatie hadden gehad voor Toen Wade werd aangenomen, “koos de officier van justitie ervoor om het toezicht op Wade voort te zetten en Wade te betalen, terwijl hij een dergelijke relatie in stand hield.” McAfee meende dat Wade’s “overduidelijk niet overtuigende verklaring” voor onnauwkeurige verklaringen die hij in zijn eigen echtscheidingszaak had afgelegd “duidt op de bereidheid van zijn kant om zijn relatie met de officier van justitie ten onrechte te verbergen.” Dit alles zou Georgiërs ertoe kunnen brengen “redelijkerwijs te denken dat de officier van justitie niet haar onafhankelijke professionele oordeel uitoefent, geheel vrij van enige compromitterende invloeden”, als Wade lid zou blijven van het vervolgingsteam, vond de rechter.

‘Er blijft een geur van leugenachtigheid hangen’, schreef McAfee, die ‘redelijke vragen’ opriep over de vraag of Willis en Wade ‘onwaarachtig hebben getuigd over de timing van hun relatie.’

Het bevel van McAfee, zo schreef de rechter, “is geenszins een indicatie dat het Hof deze enorme beoordelingsfout of de onprofessionele wijze” van Willis’ getuigenis tijdens een hoorzitting over de zaak goedkeurt. De Georgische wet, zo legde hij uit, stond eenvoudigweg niet toe dat er sprake was van een daadwerkelijk conflict vanwege het eenvoudigweg maken van slechte keuzes – zelfs niet herhaaldelijk. De rechter zei verder dat de opmerkingen op televisie die Willis onlangs over de zaak had gemaakt ‘juridisch ongepast’ waren, en hij dreigde de aanklagers te verbieden de zaak verder in het openbaar te bespreken.

En hoewel McAfee weigerde de zaak af te wijzen of Willis te diskwalificeren van vervolging, suggereerde hij dat er andere entiteiten zijn – zoals de Algemene Vergadering, de Georgia State Ethics Commission, de State Bar of Georgia, de Fulton County Board of Commissioners, of de kiezers van Fulton County” – dat zou kunnen houd de DA verantwoordelijk.

Op moreel vlak maakt Trump zich duidelijk schuldig aan pogingen om een ​​staatsgreep te plegen. Zijn acties verscheurden de natie en vernietigden de levens van mensen. Mogelijk is hij ook juridisch schuldig. Maar hij heeft recht op een eerlijk proces en nu de democratie op het spel staat, is het goed dat advocaten, rechters en andere functionarissen de acties van de officier van justitie nauwlettend in de gaten houden. Toch worden ook in Fulton County veel mensen vervolgd die minder machtig zijn dan Trump. Terecht of ten onrechte, ook hun vrijheid is in gevaar. En hun zaken zullen niet altijd op dezelfde manier worden onderzocht.

Bij het achtervolgen van Trump en zijn handlangers heeft Willis lang volgehouden dat zij de voormalige president niet anders behandelt dan welke andere beklaagde dan ook. In hun boek vertellen Isikoff en Klaidman hoe Willis de sheriff van Fulton County ervan overtuigde Trump na zijn aanklacht aan een mugshot te onderwerpen. ‘Als je hem niet neerschiet, zul je aan onze kiezers moeten uitleggen waarom je hun neven neerschiet en niet de president van de Verenigde Staten,’ betoogde ze. “Hij moet behandeld worden zoals iedereen.”

Die gelijke behandeling werkt twee kanten op. Trump en zijn welgestelde bondgenoten beschikken over een leger dure advocaten die hun rechten kunnen beschermen in het licht van het ongepaste gedrag van de aanklagers. Veel andere kiezers van Willis doen dat niet.