Helen Lackner

Oké, ten eerste: het is geen staakt-het-vuren, het is een wapenstilstand. En ik denk dat de VN altijd op het verschil kan blijven hameren. En de wapenstilstand begon en duurde van april tot oktober 2022. Wat het dus betekende, was dat de gevechten heel, heel aanzienlijk verminderden. Sinds de wapenstilstand in oktober 2022 eindigde, is er tot nu toe zeer, zeer beperkte militaire activiteit geweest op alle gebruikelijke fronten in Jemen. En het gebeurde bijna uitsluitend tussen de Jemenitische partijen, hoewel er aan de directe grens met Saoedi-Arabië een paar stakingen zijn geweest over de grens vanuit Jemen. En onlangs, de afgelopen maanden, zijn de Huthis erin geslaagd een paar Bahreiners te doden die daar aan het vechten waren.

Wat er tot afgelopen week vooral niet is geweest, zijn luchtaanvallen op Jemen, punt uit. Tot die periode waren de luchtaanvallen die plaatsvonden voornamelijk afkomstig van wat officieel bekend staat als de door Saoedi-Arabië geleide coalitie. En men neemt aan dat het voornamelijk Saoedische vliegtuigen en vliegtuigen uit de Emiraten waren, ervan uitgaande dat er geen andere waren. En ik heb nooit geprobeerd erachter te komen welke stakingen precies door wie waren uitgevoerd. En ik heb nog niemand gezien die dat heeft gedaan, hoewel ik denk dat het wel kan. Er was een serieuze militaire interventie.

En tot ongeveer 2020 hadden vooral de Saoedi’s veel stakingen, terwijl dat niet het geval was [on] militaire doelen. Ze kregen vooral de schuld voor het aanvallen van bruiloften, begrafenissen en andere soortgelijke gelegenheden. Ik denk dat de meeste van hun luchtaanvallen na 2020 heel specifiek en op de juiste manier gericht waren op militaire situaties, voornamelijk in en rond het Marib-gebied, dat een van de grootste fronten tussen de verschillende groepen was.

Dus als je naar de algemene ontwikkeling van de oorlog kijkt, heb je tussen 2016 en 2022 ongelooflijk beperkte veranderingen aan de fronten gehad. In 2020 probeerden de Huthis een groot offensief uit te voeren om Marib in te nemen vanwege de olievoorraden, die belangrijk voor hen waren. En ze hadden deze offensieven in 2020, 2021. Uiteindelijk slaagden ze er niet in vanwege de Saoedische luchtmacht, of de Saoedische en Emirati luchtmacht. En de Jemenitische elementen van de coalitie concentreerden zich echt om te voorkomen dat ze op dat gebied vooruitgang zouden boeken. In 2022 was er feitelijk sprake van een patstelling in de oorlog, omdat er op geen enkel front veel veranderde. De humanitaire situatie desintegreerde en verslechterde in de loop van de periode steeds dramatischer en systematischer. De economie stortte in. Deze wapenstilstand kwam tot stand op een moment dat het erop leek dat de zaken in een patstelling verkeerden.

Tegelijkertijd met de wapenstilstand vond de vervanging van Hadi plaats door wat bekend staat als een Presidential Leadership Council. Dit is iets dat volledig een VAE-Saoedische operatie was, waarbij acht mannen werden geselecteerd om deze Presidentiële Leiderschapsraad te vormen. Ik denk dat zelfs de leden niet naar hun mening over dit onderwerp is gevraagd; ze zijn zojuist benoemd. En de Jemenitische betrokkenheid bij dat besluit was minimaal, als die er al was.

Deze Presidentiële Leiderschapsraad bestaat feitelijk uit acht militaire leiders, van wie sommigen minder militaire macht hebben dan anderen, die verschillende facties politiek vertegenwoordigen, verschillende regio’s van het land, en wier rivaliteit en verschillen de boventoon voeren en veel belangrijker zijn dan hun intentie of wens om zich te ontdoen van van de Huthis. Dus sinds ze aangesteld waren, brachten ze veel meer tijd door met bloedstollende gevechten en strijd, omdat er nauwelijks daadwerkelijke militaire gevechten tussen deze groepen hebben plaatsgevonden. En het belangrijke element is dat sommige van deze mensen voornamelijk worden gesteund door de Saoedi’s, en de andere helft voornamelijk wordt gesteund door de Verenigde Arabische Emiraten. Wat dat betekent is dat hun meningsverschillen, die verband houden met de interne macht, ook verband houden met de rivaliteit tussen de Saoedi’s en de Emiraten in het conflict in Jemen. En dat is een belangrijk element, zowel in de opkomst van deze rivaliteit tussen de Saoedi’s en de Emiraten als in de potentiële toekomst van het land in termen van het vinden van een oplossing.

Het andere belangrijke element dat vanaf eind 2022 plaatsvond, waren directe onderhandelingen tussen de Saoedi’s en de Huthis. Zoals we eerder zeiden, is het belangrijkste doel van de Saoedi’s in Jemen vanaf 2020 om uit deze puinhoop te komen en te kunnen zeggen, zelfs als ze niet kunnen zeggen: ‘We hebben de oorlog gewonnen’, dat ‘we de oorlog hebben gewonnen’. heeft de oorlog beëindigd en wij zijn er niet langer bij betrokken.” De Saoedi’s willen dit, denk ik, al sinds 2020 doen, mogelijk zelfs eerder. En hun inspanningen om dit te bereiken zijn gebeurd via directe onderhandelingen met de Huthis, die sinds eind 2022 openlijk zijn gevoerd.

In de loop van 2023 vonden er twee grote gebeurtenissen plaats die velen deden geloven dat er een akkoord zou worden bereikt. Ten eerste was er een grote Saoedische delegatie die in april naar Sana’a ging. En ten tweede ging in september een Huthi-delegatie naar Saoedi-Arabië. In beide gevallen dachten mensen dat dit het was, en nu komen we tot een overeenkomst. Het is niet gebeurd; het gebeurde niet. Er werd heel veel gepraat, ook door de speciale gezant van de VN in december, dat de overeenkomst was bereikt en dat er nu een routekaart zou komen, enzovoort, en dat dit begin januari zou gebeuren. Het is niet gebeurd.

Ik denk dat een van de dingen die hier moet worden toegevoegd, is wat de overeenkomst was, of wat de overeenkomst zou zijn, en hoe deze zou werken. De belangrijkste elementen waarover werd gedebatteerd en waar uiteindelijk overeenstemming over werd bereikt [upon] waren dat de Saoedi’s de salarissen van het overheidspersoneel gedurende ten minste een jaar zouden betalen, wat enige discussie en enige tijd vergde voordat dit gerealiseerd kon worden. De blokkade van de havens van Hodeida zou volledig worden beëindigd. Het is grotendeels opgeheven, maar het bestaat nog steeds tot op zekere hoogte. En dat de bestemmingen voor de luchthaven van Sana’a, die inmiddels alweer een paar jaar heropend is, uitgebreid zouden worden. Op dit moment gaan ze alleen naar Caïro en Amman. Dat waren dus enkele van de belangrijkste overeenkomsten. En natuurlijk zouden de Huthis aan de andere kant stoppen met proberen de export van olie uit de zuidelijke havens te voorkomen.

Een van de belangrijkste knelpunten, waarvan sommige mensen beweren dat deze zijn opgelost en die volgens anderen nog steeds bestaan, is onder welke naam en onder welke voorwaarden de Saoedi’s de overeenkomst zouden ondertekenen. De Huthis hebben er lange tijd op aangedrongen dat de Saoedi’s als deelnemers moesten tekenen. En de Saoedi’s zeggen dat we willen tekenen als bemiddelaars. Nu de [difference] Dat is belangrijk, want als ze als deelnemers tekenen, staan ​​ze bloot aan beschuldigingen en rechtszaken van oorlogsmisdaden vanwege wat ze in het verleden hebben gedaan, dat wil zeggen de periode waarin ze scholen bombardeerden, bruiloften, begrafenissen en dergelijke. Terwijl dit probleem zich niet voordoet als zij als bemiddelaar tekenen.

Er werd alom gezegd dat de Huthis hadden toegegeven, en zo [Saudi Arabia] zou als bemiddelaar tekenen. Er is discussie geweest en sommige mensen zeggen dat dit niet waar is. Maar hoe dan ook, het punt is dat het betekent dat de partijen die deze overeenkomst daadwerkelijk zouden ondertekenen aan de ene kant de Huthis zouden zijn, en aan de andere kant de PLC, oftewel de internationaal erkende regering. En het is belangrijk op te merken dat geen van de PLC, noch enige andere elementen van de internationaal erkende [government], noch de speciale gezant van de VN, zijn op enige wijze betrokken geweest bij de onderhandelingen tussen de Huthis en de Saoedi’s. Dus wat die twee ook zijn overeengekomen, wordt feitelijk aan alle anderen opgelegd, ongeacht wat ze er wel of niet van vinden.





Bron: jacobin.com



Laat een antwoord achter