Donald Trump was als president een ramp voor het klimaat, waarbij de milieuregels links en rechts werden uitgeroeid, voorheen beschermde Amerikaanse gebieden en wateren werden opengesteld voor de exploratie en het boren van fossiele brandstoffen, de Verenigde Staten uit het Klimaatakkoord van Parijs werden getrokken en in het algemeen alles werd gedaan wat menselijkerwijs mogelijk was om de productie van fossiele brandstoffen op een hoger plan te brengen.
Het klinkt alsof een tweede Trump-termijn meer van hetzelfde gruwelijke zou zijn.
Dat hebben de adviseurs en campagnefunctionarissen van Trump onlangs verteld Financiële tijden dat de klimaatbeleidsplannen van de voormalige president, mocht hij volgend jaar winnen,, niet verrassend, bijna al het goede dat president Joe Biden de afgelopen twee jaar op dit gebied heeft gedaan, ongedaan zullen maken. Dat betekent in de eerste plaats de intrekking van de Inflation Reduction Act (IRA), de zeer gebrekkige maar belangrijke klimaatwetgeving die diende als het afgezwakte eindpunt van Bidens eens zo grootse klimaatagenda.
Het vermogen van Trump om de wet te verscheuren zal afhangen van de samenstelling van het Congres onder zijn toekomstige presidentschap, maar hij zal een vrijere hand hebben om zijn andere doelstellingen na te streven. Daartoe behoren naar verluidt het schrappen van de normen voor een autobrandstofverbruik, het heropenen van federale gebieden voor boringen, het vernieuwen of volledig uitsluiten van overheidsinstanties die zich bezighouden met het milieubeleid, het ontslaan van ambtenaren die zich niet aansluiten bij zijn visie, en het in het algemeen terugdraaien van regelgeving die wordt gezien als een belemmering voor de productie van fossiele brandstoffen. Dit beleid sluit aan bij de nihilistische opvatting van de voormalige Trump-regering dat het onmogelijk is om een op hol geslagen klimaatverandering te voorkomen, dus moeten we gewoon het gaspedaal intrappen en van de ecologische afgrond af rennen.
Als je de klimaatcrisis serieus neemt, wat je ook zou moeten doen, is dit allemaal behoorlijk beangstigend, en het zou Biden en de Democraten een enorme opening moeten geven om het grootst mogelijke contrast met Trump te trekken. De reden dat dit misschien niet het geval is, komt helemaal aan het einde van de Financiële tijden verhaal, waarin een campagnewoordvoerder van Biden opschept dat de Amerikaanse olieproductie onder Biden “een recordhoogte heeft bereikt” en Trump heeft overtroffen, en dat als “Republikeinen zich daadwerkelijk bekommerden om de energie-onafhankelijkheid van de Verenigde Staten, ze de agenda van president Biden zouden steunen.”
Bidens woordvoerder liegt helaas niet. Hoewel de Democraten ongetwijfeld de komende twaalf maanden zullen wijzen op de plannen van Trump voor planetaire zelfverbranding, is het feit dat het presidentschap van Biden niet bepaald de doodsklok voor Big Oil heeft geluid.
Het is waar dat het klimaatbeleid onder Biden belangrijke vooruitgang heeft geboekt, vooral dankzij de IRA, wiens investering van 370 miljard dollar in schone energie lang niet in de buurt komt van wat nodig is om de Amerikaanse transitie naar hernieuwbare energiebronnen te ondersteunen, maar nog steeds het grootste stuk klimaatfinanciering van de overheid in de geschiedenis van de VS is. . IRA-bepalingen waren van cruciaal belang voor de goedkeuring van de New Yorkse Build Public Renewables Act, iets dat in de buurt komt van een Green New Deal op staatsniveau, en deze stimuleert nu al de uitbreiding van de productie van hernieuwbare energie en elektrische voertuigen in het hele land, terwijl de belastingsubsidies voor koolstofvrije vervuiling zal mogelijk tientallen jaren van kracht blijven, op voorwaarde dat de wet in de boeken blijft. Dit alles zal de verschuiving van de markt naar hernieuwbare energiebronnen versnellen, die nu al aan het versnellen is en die de afgelopen twee jaar zowel steenkool als kernenergie heeft ingehaald op het gebied van elektriciteitsopwekking, en 82 procent uitmaakt van alle nieuwe elektriciteitsopwekking die dit jaar is ontwikkeld. Dit had niet kunnen gebeuren zonder de afgelopen bijna tien jaar van linkse organisatie en politieke druk – organisatie en druk die onder Trumps presidentschap geen invloed zouden hebben.
Maar dit is slechts de helft van het verhaal. Biden heeft in zijn eerste twee jaar tegelijkertijd meer olie- en gasboorvergunningen afgegeven dan Trump in dezelfde periode. Hij heeft Trump ook overtroffen wat betreft de productie van ruwe olie en de goedkeuring van nieuwe olie- en gasbronnen gedurende zijn eerste eenentwintig maanden. Hij zette een door Trump geïnspireerde inspanning voort die resulteerde in de grootste olie- en gasleaseverkoop in de geschiedenis van de VS, en keurde het grootste boorproject op openbare gronden goed. Hij heeft meerdere nieuwe pijpleidingen voor fossiele brandstoffen goedgekeurd en voor de rechtbank betoogd dat “er geen grondwettelijk recht bestaat op een stabiel klimaatsysteem” om een rechtszaak te vernietigen die is aangespannen door kinderen die bang zijn voor hun toekomst. Terwijl ik dit schrijf, dringt hij tijdens de jaarlijkse klimaattop van dit jaar aan op een zwakkere versie van een mondiale koolstofmarkt, en de Verenigde Staten blijven ernstig achter bij de ontwikkelde wereld op het gebied van klimaatfinanciering, terwijl ze recordbedragen in meer militaire uitgaven stoppen, in feite een CO2-uitstoot. bom bij volmacht.
Het presidentschap van Biden is op klimaatgebied nog steeds veel superieur aan dat van Trump. Maar het land is in het licht van de crisis lang niet moedig genoeg geweest en heeft soms zelfs klimaatdodende maatregelen genomen die niet zouden misstaan in een regering-Trump.
Het Witte Huis van Biden zou zich grote zorgen moeten maken over de vraag of ze daadwerkelijk een record genoeg hebben neergezet en klimaatgerichte kiezers voldoende reden hebben gegeven om in 2024 op hem te stemmen. Deze bezorgdheid is vooral acuut bij jonge kiezers, die zich het meest zorgen maken. over de klimaatverandering en die al diep teleurgesteld zijn in Biden over zijn aanpak van de Israëlische oorlog tegen Gaza. Superieur zijn aan Trump op het gebied van klimaat is immers net zo weinig indrukwekkend als opscheppen dat je een aardiger man bent dan Ted Bundy.
Een krachtiger breuk met het beleid van de vorige regering en het nakomen van ambitieuze beloften om een klimaatnoodtoestand uit te roepen of fracking te verbieden, zouden daar uitkomst kunnen bieden. Opscheppen over hoeveel meer olie jij produceert dan Trump zal waarschijnlijk niet gebeuren.
Bron: jacobin.com
