Stephanie Ternullo
Gravesend heeft veel meer kerken dan Motorville en veel meer vakbonden dan Lutherton. Maar geen van beide instellingen in Gravesend doet wat ze op die andere plekken doen. Een deel van de reden is historisch. De vakbonden in deze stad waren erg militant voor een korte periode tijdens de New Deal. Ze waren betrokken bij een organisatie die plaatsgebonden was in plaats van fabrieksgebonden, en die niet gelieerd was aan de AFL of de CIO in de jaren 30. Het viel om veel redenen uiteen aan het einde van de jaren 30, en individuele fabrieken werden georganiseerd binnen individuele AFL- of CIO-afdelingen, deels vanwege een NLRB-besluit.
Toch waren de vakbonden in Gravesend actiever dan de vakbonden in Lutherton. Ze hielden twee grote stakingen waar veel mensen zich nog steeds aan herinneren en waar ze nog steeds over praten, één in de jaren 50 en één in de jaren 70. Mensen herinneren zich dat ze heel belangrijk waren. Ze herinneren zich de goede oude tijd toen de bestbetaalde mensen in de stad lid waren van een vakbond.
Ondanks die erfenis waren de vakbonden echter nooit erg politiek actief. Ik sprak met de voormalige president van de grootste vakbond in de particuliere sector in Gravesend. Hij werd president eind jaren 70, begin jaren 80 en hij kan zich niet herinneren dat ze ooit politiek actief waren. Ze waren erg militant in de jaren 30 en ze waren erg bereid om te staken — je zou ze zien als een militante arbeidersbeweging. Maar ze deden niets politieks. Dus de vakbonden in Gravesend hingen ergens tussen werkbewustzijn en klassenbewustzijn.
Ze zijn nog steeds niet betrokken bij de politiek. De huidige voorzitter van die grootste vakbond in de particuliere sector is begonnen met het steunen van gekozen functionarissen op staatsniveau, maar ze doen lokaal niets. Ze zijn gewoon niet zichtbaar in de politiek en de vakbondsleiders hebben meer moeite om zich te organiseren. Ze winnen nog steeds vertegenwoordigingsverkiezingen in fabrieken, maar het is moeilijker dan het vroeger was. De feedbackloop is verbroken, dus het is steeds moeilijker voor hen om zich te organiseren als ze zich kunnen organiseren. De stad begrijpt steeds minder het nut van vakbonden, omdat ze geen politiek argument aanvoeren dat de bedrijven profiteren van werknemers die beter betaald moeten worden. Vakbonden voerden die politieke argumenten aan tijdens de stakingen in de jaren 50 en 70, maar ze doen het niet meer. Ze proberen in feite alleen hun ziektekostenverzekering te behouden, zoals veel vakbonden tegenwoordig doen.
Er is ook een structureel aspect aan de problemen van Gravesend. Door structurele veranderingen in de lokale economie is de bevolking in veertig jaar met 20 procent afgenomen. Dat bevolkingsverlies heeft de lokale kerken, met name de kleinere kerken op het platteland, parten gespeeld. De bevolking is oud en hoewel ze misschien wat tijd hebben om bij te dragen, hebben ze niet veel geld om aan kerken te geven. De kerken in Gravesend hebben kleinere en armere gemeenten, dus ze kunnen niet zoveel doen als in Lutherton.
Bron: jacobin.com
