‘We laten ons niet het zwijgen opleggen’: waarom middelbare scholieren naar Palestina vertrekken

“Het feit dat we jong zijn, betekent niet dat we geen politieke meningen kunnen hebben”, zegt Ramona. Ze is een 14-jarige studente aan een middelbare school in Melbourne en een van de organisatoren van de schoolstaking voor Palestina op donderdag 23 november.

Er wordt verwacht dat honderden middelbare scholieren de klas uitlopen en elkaar tegen lunchtijd op de trappen van Flinders Street Station ontmoeten om solidariteit te tonen met de inwoners van Gaza die te maken krijgen met een genocidale aanval door de staat Israël. Ze willen ook hun verzet tonen tegen de steun van de Australische regering aan Israël. Voor Ivy, een andere organisator van de walk-out, is het sentiment dat veel van haar collega’s ertoe aanzet om deel te nemen simpel: “We kunnen niet achterover leunen terwijl onze regering genocide steunt”, zegt ze.

“Mijn schoolvrienden en ik gingen samen naar de zondagse rally’s, maar we willen meer doen”, vertelde Audra Hope, een andere student, aan de duizenden man. demonstratie in Melbourne afgelopen zondag – het zesde opeenvolgende weekendprotest ter ondersteuning van Palestina. “We kunnen niet doen alsof dit niet de grootste misdaad is die onze generatie heeft gezien. We kunnen niet zwijgen terwijl Israël kinderen in koelen bloede vermoordt. We kunnen niet accepteren wat onze opdrachtgevers zeggen: dat dit een oorlog is met gelijke partijen.”

Ramona, Ivy, Audra en hun vele collega’s treden in de voetsporen van middelbare scholieren over de hele wereld die zich mobiliseren tegen de Israëlische apartheid en de medeplichtigheid van hun regeringen daaraan. Van San Francisco naar Londenhebben middelbare scholieren de klas verlaten om voor Palestina te demonstreren. Ze hebben brulde gezangen van “Van de rivier tot de zee, Palestina zal vrij zijn!” door schoolgangen en geschaald monumenten om de Palestijnse vlag te hijsen.

En net als Andere middelbare scholieren over de hele wereld, de organisatoren van de schoolwandeling in Melbourne, worden geconfronteerd met een campagne van zowel veroordeling als neerbuigendheid van hun schoolbestuur, gevestigde media en grote politieke partijen.

De rechtse pers en politiek rechts zijn apoplectisch. 3AW-radiopresentator Neil Mitchell heeft gekleineerd de ‘manipulatie’ van middelbare scholieren door zogenaamd pro-Hamas, professionele activisten. De Dagelijks telegram‘s zorgvuldig uitgekozen kinderpsycholoog Michael Carr-Greg heeft dat gedaan smeekte ouders om te voorkomen dat hun kinderen deelnemen aan de wandeling, omdat “De hersenen van jonge mensen zijn nog niet volledig ontwikkeld, [and] het is de taak van de ouder om de frontale cortex te zijn”.

Ondertussen heeft de federale minister van Schaduwonderwijs Sarah Henderson hetzelfde gedaan betreurde het gebruik van studenten als “politieke pionnen” en aangeklaagd politieke activisten voor het importeren van het “uiterst complexe conflict in het Midden-Oosten in Victoriaanse klaslokalen”.

Wat rechts betreft kunnen middelbare scholieren en jongeren in bredere zin alleen maar instrumenten zijn, en geen agenten, van de politiek – vooral als het gaat om meningen en acties die in strijd zijn met de pro-Israëlische status quo.

De boodschap van de PvdA is eveneens afwijzend. De Victoriaanse minister van Onderwijs en vice-premier Ben Carrol uitgegeven vorige week een neerbuigend pleidooi aan middelbare scholieren: “Wil jij de wereld veranderen? Naar school gaan. Ga een opleiding volgen”. Federaal minister van Onderwijs Jason Clare verteld de Voogd dat leerlingen, hoe gepassioneerd ook, “onder schooltijd op school moeten zijn”.

In de ogen van het politieke establishment zijn middelbare scholieren eenvoudigweg te jong en naïef om de veronderstelde complexiteit van Israëls genocide tegen de Palestijnen te begrijpen, en te onmachtig om überhaupt een verschil te maken. Maar middelbare scholieren die actief zijn in de Palestijnse solidariteitsbeweging zijn het daar niet mee eens.

‘We weten dat het verkeerd is om een ​​ziekenhuis vol kinderen en baby’s te bombarderen. We weten dat het verkeerd is om Palestijnen uit hun huizen te dwingen en ze vervolgens op straat te bombarderen. We weten dat het verkeerd is om een ​​genocide uit zelfverdediging te verzinnen”, zegt Audra.

Voor Ivy is de reactie op het vertrek uit het politieke establishment puur eigenbelangig opportunisme. “Het is gewoon een afleiding van hun medeplichtigheid”, zegt ze. “Als ze echt om studenten en onderwijs zouden geven, zouden ze er ook om geven dat de Palestijnse kinderen op hun scholen worden gebombardeerd.”

Ramona en haar collega’s zijn zich ook scherp bewust van de manieren waarop middelbare scholieren historisch gezien hebben gevochten voor sociale rechtvaardigheid – niet door zich te onderwerpen aan autoriteit en ijverig hun huiswerk te maken, maar door collectief de status quo te ontwrichten. De strijd tegen de Zuid-Afrikaanse apartheid en de rol van studenten daarin speelt een grote rol in hun politieke referentiekader. “Middelbare scholieren zijn al eerder weggelopen en het heeft gewerkt”, zegt Ramona.

En hoe meer ze het doelwit zijn van schoolbesturen, hoe meer hun leeftijdsgenoten hun eigen conclusies trekken. “Er is zoveel repressie geweest op mijn school”, legt Ramona uit, “en zoveel van mijn klasgenoten zijn geschokt en willen actief worden”.

Met middelbare scholieren in Sydney, Wollongong en Adelaide nu organiseren Om zich bij hun tegenhangers in Melbourne aan te sluiten bij de walk-out van donderdag, lopen jonge mensen voorop en laten ze zien wat de “volwassenen in de zaal” werkelijk zijn: laffe, meegaande verdedigers van de Israëlische apartheid.

FOTOCREDIT: Matt Hrkac