Zal Ethiopië het nieuwe mijnmekka worden? – BitcoinBlog.de – de blog voor Bitcoin en andere virtuele valuta

Blijkbaar ontdekken steeds meer Bitcoin-mijnwerkers Ethiopië. Het land scoort punten met goedkope en groene energie en een overheid die vriendelijk is tegen mijnwerkers. Maar het heeft ook zijn locatienadelen.

Sinds de Grand Ethiopische Renaissance Dam operationeel werd, is Ethiopië steeds aantrekkelijker geworden voor Bitcoin-mijnwerkers. Vooral Chinese Bitcoin-mijnwerkers trekken blijkbaar massaal naar het Noord-Afrikaanse land.

Het belangrijkste argument voor Ethiopië zijn de op een na goedkoopste elektriciteitsprijzen ter wereld. Dankzij de grootste dam van Afrika beschikt het land al anderhalf jaar over een aanzienlijk overschot aan groene stroom. Daarnaast is er een regering die autocratisch is, maar redelijk stabiel en vriendelijk tegen de mijnwerkers. Een slecht ontwikkeld elektriciteitsnet en strenge regelgeving zijn minder voordelig.

De Business Mirror vroeg binnen de sector naar de omvang van de belangstelling van mijnwerkers in Ethiopië. Hij citeert de leverancier van mijnbouwapparatuur Luxor Technology, die meldt dat Ethiopië sinds september een van de grootste afnemers van mijnbouwapparatuur ter wereld is. De elektriciteitsleverancier van de staat vertelde het tijdschrift dat het al leveringscontracten had getekend met 21 Bitcoin-mijnwerkers – hoe passend! – Op twee na komen ze allemaal uit China. En de oprichter van de Chinese Digital Mining Association zegt dat Ethiopië “een van de populairste bestemmingen voor Chinese mijnwerkers” zal worden.

De regering van Ethiopië stond in 2022 Bitcoin-mining toe, maar blijft de handel in cryptocurrency verbieden. Eén van de motieven voor het legaliseren van mijnbouw was dat mijnbouwbedrijven hun elektriciteitsrekeningen voornamelijk in vreemde valuta, d.w.z. buitenlandse valuta, betalen.

Deviezen zijn blijkbaar schaars in Ethiopië. Dit maakt het moeilijker om goederen te importeren en zet de lokale munt, de Birr, onder druk. De regering probeert dit tegen te gaan door exporteurs van goederen, zoals koffieproducenten, te dwingen de buitenlandse valuta die zij innen aan de centrale bank te betalen. Omdat de elektriciteitsvoorziening onderworpen is aan een staatsmonopolie, vloeien de deviezenbetalingen van de mijnwerkers rechtstreeks naar de staat.

Met een elektriciteitsprijs van het equivalent van 3,14 dollarcent per kilowattuur verdient de energieleverancier bovendien aanzienlijk meer aan mijnwerkers dan aan particuliere consumenten, die slechts 0,6 cent per kilowattuur betalen.

Naast de lage elektriciteitsprijzen is het gunstige klimaat voor mijnbouw gunstig, dat dicht bij de ideale temperaturen ligt voor Bitcoin-mijnbouw op het Ethiopische plateau. De geopolitieke omstandigheden – vooral de nabijheid van China – maken Ethiopië ook aantrekkelijk voor Chinese mijnwerkers.

Het elektriciteitsnet is echter waarschijnlijk minder optimaal. Hoewel Ethiopië inmiddels ruim voldoende elektriciteit opwekt via de grote dam, is het land er nog niet in geslaagd om significant meer dan de helft van zijn inwoners op het elektriciteitsnet aan te sluiten. Degenen die een stroomaansluiting hebben, hebben regelmatig last van stroomuitval, die experts niet toeschrijven aan een gebrek aan elektriciteit, maar aan verouderde componenten in het elektriciteitsnet.

De mijnwerkers komen nu van pas om de overtollige elektriciteit op te kopen. Maar ze lopen het risico een zondebok te worden voor stroomuitval, zoals in Iran; Mogelijk zouden zij als gunstig gelegen elektriciteitsverbruiker – wellicht direct aan de dam – de motivatie kunnen verminderen om de noodzakelijke uitbreiding van het netwerk aan te pakken. Dit zou kunnen leiden tot een controverse over de economische functie van mijnwerkers, zoals nu al het geval is in China, Kazachstan en de VS.

Ethiopië zou vanuit regelgevend perspectief ook een problematische locatie kunnen blijken te zijn. De overheid staat alleen mijnwerkers met een directe licentie toe; Degenen die al onder dekking zouden opereren, worden met vervolging bedreigd. De gewoonte van de overheid om het internet met regelmatige tussenpozen af ​​te sluiten om onrust en onvrede in regio’s of organisaties te blokkeren, kan ook problematisch zijn. In sommige regio’s zijn internet en mobiele communicatie de afgelopen jaren meerdere keren gedurende meer dan een maand uitgeschakeld, en in de opstandige Tigray-regio zelfs al meer dan twee jaar. Zo’n shutdown kan uiteraard ook ernstige gevolgen hebben voor mijnwerkers.

Kennelijk nemen de mijnwerkers dit risico graag, zolang ze er maar goedkope elektriciteit voor terugkrijgen. En de Grand Ethiopische Renaissance Dam biedt dit in overvloed. De grootste dam van Afrika ligt aan de Blauwe Nijl in de westelijke Ethiopische regio Benishangul-Gumuz, vlakbij de grens met Soedan. Het is sinds 2011 in aanbouw en omvat een twee kilometer lange en 145 meter hoge muur. Het reservoir bevat 74 miljard kubieke meter water. Vanaf medio 2020 werd het gevuld, wat aanvankelijk tot conflicten met de buurlanden leidde, omdat zij vreesden dat de Nijl daardoor zou opdrogen. Deze zorgen werden echter weggespoeld door hevige regenval in de daaropvolgende jaren. De eerste turbines gingen in februari 2022 in bedrijf en wekten momenteel zo’n vier gigawatt aan elektriciteit op. In totaal zal de dam naar verwachting ruim zes gigawatt aan elektriciteit opwekken, wat betekent dat de bevolking van Ethiopië vrijwel uitsluitend op hernieuwbare energie zal kunnen vertrouwen.