Tijdens de laatste uitbarsting van hysterie op het gebied van de nationale veiligheid verklaarde ASIO-spionagechef Mike Burgess in een toespraak op 28 februari dat een naamloze voormalige Australische politicus ons geliefde land had verraden door clandestien te werken voor een kwaadaardig buitenlands spionagenetwerk – dat hij ‘de A-staat’ noemde. -team” – om geheime informatie te verstrekken aan een rivaliserende macht.
“Deze politicus heeft zijn land, partij en voormalige collega’s uitverkocht”, verklaarde hij, “om de belangen van het buitenlandse regime te behartigen. Op een gegeven moment stelde de voormalige politicus zelfs voor om een familielid van een premier in de baan van de spionnen te brengen”. Ongelooflijk! Gewoon geen cricket!
De media slikten dit manna uit de hemel en gingen uiteraard een woedende ronde van China-bashing doen. De buitenlandse mogendheid in kwestie kunnen immers niet de Indiërs of Nieuw-Zeelanders zijn. Ze spelen cricket!
Peter Dutton en een kliek liberale politici kwamen binnen met oproepen om de kwaadaardige ‘verrader’ te ontmaskeren en de zogenaamde ‘goede naam’ van andere politici te zuiveren. Maar als ASIO een volledige lijst zou vrijgeven van Australische politici, journalisten en vakbondsfunctionarissen die informatie hebben verstrekt aan buitenlandse mogendheden, zou het inderdaad een extreem lange lijst zijn, inclusief Dutton zelf.
In 2010 publiceerde Wikileaks een hele reeks geheime telegrammen van de Amerikaanse ambassade waaruit bleek dat Mark Arbib – destijds minister van het federale Labour-kabinet en voormalig staatssecretaris van NSW ALP – lange tijd een ‘beschermde’ Amerikaanse bron was geweest.
Arbib was niet de enige. Andere Labour-contacten van de Amerikaanse ambassade zijn onder meer de huidige ministers Bill Shorten en Richard Marles, voormalig minister Bob McMullan, voormalig vakbondsleider Paul Howes en een reeks rechtse Labour-parlementsleden, waaronder David Feeney, Peter Khalil en het voormalige lid van Melbourne. Havens, Michael Danby.
Danby is een speciaal geval omdat hij als een soort dubbelagent opereerde en ook hulp en advies verleende aan de Israëlische regering. In feite verstrekte Danby niet alleen informatie aan de Israëlische staat; hij werkte er in feite als agent voor. In één geval vloog hij, terwijl hij ten onrechte beweerde dat hij vanwege ziekte het parlement niet kon bijwonen, naar Israël, onder andere om de achtenswaardige liefdadigheidsinstelling World Vision aan te vallen vanwege haar zachtaardige kritiek op Israëls onderdrukking van de Palestijnen.
Burgess’ laatste onthulling was flagrante grootsheid, bedoeld om te demonstreren wat een fantastisch werk ASIO doet om ons allemaal te beschermen tegen snode buitenlandse agenten zoals “het A-team”. Ongetwijfeld dacht hij dat dit verdere verhogingen van de opgeblazen begroting van het agentschap zou aanmoedigen.
In werkelijkheid is het grootste deel van de begroting van ASIO – die voor het lopende boekjaar in totaal 514,1 miljoen dollar bedroeg (een stijging van 33,9 miljoen dollar tussen 2021 en 2022) – altijd naar geheime operaties gegaan om de belangen van het bedrijfsleven te beschermen tegen demonstranten, vakbondsleiders en vakbondsleiders. activisten en politieke dissidenten hier in Australië in plaats van buitenlandse spionnen te bestrijden.
ASIO en de andere Australische spionageagentschappen, zoals het Australian Signals Directorate, faciliteren actief de operaties van het grote merendeel van de buitenlandse spionnen op Australisch grondgebied. Ze werken bijvoorbeeld nauw samen met de honderden Amerikaanse spionnen die opereren vanuit de Pine Gap-basis net buiten Alice Springs in het Northern Territory.
Het door de CIA gecontroleerde Pine Gap is een essentiële basis voor het monitoren van informatie van Amerikaanse spionagesatellieten en het aansturen van Amerikaanse militaire operaties over de hele wereld. Pine Gap speelde een centrale rol tijdens de Amerikaanse invasie van Irak en talloze andere oorlogen, en blijft die rol spelen in door de VS gesteunde oorlogen, zoals de Israëlische aanval op Gaza vandaag de dag.
Pine Gap wordt ook gebruikt voor de geolocatie van mobiele telefoons die door mensen over de hele wereld worden gebruikt, van de Stille Oceaan tot de rand van Afrika. Hierdoor kan het Amerikaanse leger luchtaanvallen en drone-aanvallen lokaliseren en geheime operaties uitvoeren, zoals de moord op dissidenten.
In 2013 onthulde de voormalige Amerikaanse National Security Agency (NSA)-analist Edward Snowden dat Pine Gap, evenals drie andere locaties in Australië en één in Nieuw-Zeeland, hebben bijgedragen aan de wereldwijde onderschepping en verzameling van internet- en telefooncommunicatie door de NSA, waarbij systemen als XKeyscore. De basis wordt gebruikt door Amerikaanse en Australische spionnen om civiele communicatie, waaronder telefoongesprekken, e-mails en internetverkeer, in Australië en de rest van de wereld te monitoren.
Pine Gap is slechts een van een groeiend aantal Amerikaanse militaire en spionagebases hier in Australië, waaronder de al lang bestaande Noordwestkaap-basis in West-Australië.
Een echt probleem dat door ASIO aan de orde wordt gesteld, is het toegenomen toezicht op en de aanvallen door buitenlandse regeringen op politieke dissidenten die nu in Australië wonen. Deze acties moeten zeker worden opgeroepen en aan de kaak worden gesteld.
De veiligheidstroepen zijn echter zeer selectief als het gaat om het onder de aandacht brengen van buitenlandse inmenging in de Australische politiek. Ze onderscheiden China, Iran enzovoort. Ze houden hun mond over acties van zogenaamde bevriende machten zoals India, dat zich richt op Sikh-activisten in het buitenland. Ze werken nauw samen met de activiteiten van de Israëlische staat, ondanks het feit dat zijn spionageagentschap Mossad notoir valse Australische paspoorten vervaardigde voor gebruik door zijn agenten.
Maar wat de hypocrisie van de moreel rechtvaardige beweringen van de Australische media en politici over de vuile daden van buitenlandse mogendheden echt benadrukt, is de lange geschiedenis van de Australische staat van spionage en geheime operaties, zowel in het buitenland als tegen zijn eigen burgers.
Een van de meest beruchte gevallen was het afluisteren van de kantoren van de regering van Oost-Timor door de Australische geheime inlichtingendienst (ASIS) – de overzeese spionagedienst van Australië – in de aanloop naar onderhandelingen over de rechten op fossiele brandstoffen in de Zee van Timor. naar schatting $ 71 miljard. Dit zorgde ervoor dat Australische functionarissen in een goede positie verkeerden om iets te doen aan de door armoede geteisterde Timorezen.
Vervolgens werden, om deze typische Australische daad van bastaarderij nog verder te verergeren, de heldhaftige klokkenluiders die het ASIS-plan aan de kaak stelden – een door hun geweten geteisterde hoge inlichtingenofficier en zijn advocaat Bernard Collaery – onderworpen aan jarenlange vervolging.
De Australische spionageoperaties zijn echter veel uitgebreider en al langer bestaand dan alleen de Timorese zaak. In ieder geval sinds de jaren tachtig – als onderdeel van een operatie met de codenaam ‘Reprieve’ – hebben Australische ambassades in onder meer Port Moresby, Jakarta en Bangkok zeer geavanceerde elektronische onderscheppingsapparatuur gebruikt om alle telecommunicatie te monitoren.
Als het gaat om het exploiteren van snode internationale spionagenetwerken, kan Australië zich meten met de besten.
Bron: redflag.org.au
