Tegenwoordig zijn duizend activisten van de Freedom Flotilla Coalition van plan om vanuit Turkije te vertrekken aan boord van drie schepen met meer dan vijfduizend ton aan humanitaire hulp, waaronder voedsel, medicijnen en zelfs ambulancevoertuigen. Vanuit een haven in Istanboel zal de vloot op weg zijn naar de Gazastrook, waar de aanhoudende Israëlische genocide minstens 34.262 Palestijnen heeft gedood, waaronder 14.500 kinderen en 8.400 vrouwen. Al Jazeera. Volgens het Wereldvoedselprogramma, te midden van Israëls zeventien jaar durende blokkade van Gaza, is de strook nu slechts enkele weken verwijderd van hongersnood.
Hoewel de Freedom Flotilla Coalition vastbesloten is dat haar plannen zowel wettig als vreedzaam zijn, maakt zij zich zorgen over de manier waarop het Israëlische leger zal reageren. Dit is voor een groot deel te wijten aan het feit dat Israël de laatste vloot met dodelijk geweld tegemoet trad.
“We hebben geen idee wat Israël gaat doen”, zegt Elliott Adams, een activist bij de Freedom Flotilla Coalition. ‘Ze hebben geprobeerd een aantal boten tot zinken te brengen door te rammen. Ze hebben ook boten buitgemaakt, alle humanitaire waarnemers en bemanningsleden gegijzeld, in de gevangenis gestopt en de boten gestolen. . . . En, zoals u weet, in het geval van de MV blauwe marmara., ze doodden tien van de mensen aan boord en verwondden vijftig.”
Adams verwijst naar een incident uit 2010 waarbij Israëlische troepen een konvooi van hulpboten met bestemming Gaza aanvielen, waarbij tientallen passagiers omkwamen en gewond raakten. Kort na de inval en de daaropvolgende gevolgen zwichtte Israël voor de internationale druk, waardoor de blokkade van de Gazastrook werd opgeheven. Activisten van de Freedom Flotilla Coalition hopen dat hun huidige reis de Palestijnen de broodnodige hulp zal bieden en misschien op dezelfde manier de druk op Israël zal vergroten om zijn brute belegering te beëindigen.
In 2007 begon de Israëlische regering met haar voortdurende blokkade van Gaza als reactie op het feit dat Hamas de Palestijnse verkiezingen had overrompeld en de controle over het gebied aan zijn politieke rivalen had ontnomen. Hoewel Israël volhoudt dat de blokkade bedoeld is om Palestijnse militanten ervan te weerhouden wapens te verkrijgen of deze te vervaardigen uit materialen voor tweeërlei gebruik, heeft de Israëlische mensenrechtenorganisatie Gisha het verbod op alles gedocumenteerd, op een zeer beperkte lijst na, met uitzondering van fundamentele zaken als papier, speelgoed en chocolade.
De blokkade was ernstig genoeg om Hamas begin 2008 ertoe aan te zetten de grensmuur tussen Gaza en Egypte te doorbreken, waardoor honderdduizenden Palestijnen de vrijheid kregen om in slechts één week tijd de grens over te steken en voor drie maanden voedsel te kopen. Later dat jaar lanceerde Israël wat het ‘Operatie Cast Lead’ noemde, de oorlog van 2008-2009 tegen Gaza, waarbij Israëlische troepen 1.417 Palestijnen doodden, volgens het Palestijnse Centrum voor Mensenrechten.
In mei 2010 probeerden internationale activisten ook de Israëlische blokkade van Gaza te doorbreken, zoals vastgelegd in een rapport aan de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van de Mensenrechtenraad. Op 30 mei kwamen zes burgerschepen die uit Turkije waren vertrokken bijeen in de Middellandse Zee voor de kust van Libanon. Terwijl ze samen richting Gaza zeilden, werden de schepen gecontacteerd door de Israëlische marine, die eiste dat ze van koers zouden veranderen. Toen kapiteins uitlegden dat alle 748 passagiers aan boord van de vloot ongewapend waren en dat hun lading volledig humanitair was, blokkeerde de marine hun communicatie. In het VN-rapport wordt opgemerkt dat Israëlische troepen nooit hebben gevraagd om de lading van de boten te inspecteren.
In de vroege ochtenduren van 31 mei vielen Israëlische boten en helikopters de vloot binnen, met de MV blauwe marmara geconfronteerd met de gevolgen van het geweld. Israëlische zeestrijdkrachten vuurden traangas en paintballen af terwijl ze verdovings- en rookgranaten gooiden, maar konden niet aan boord van het schip komen, dat de passagiers verdedigden met waterslangen en andere voorwerpen, waaronder stoelen.
Na deze mislukking vuurde een Israëlische helikopter scherpe kogels af op het dek, waarbij ten minste vier passagiers omkwamen, terwijl commando’s naar beneden konden abseilen. Passagiers probeerden de commando’s te ontwapenen en zichzelf te verdedigen met gereed gereedschap, zoals metalen staven, terwijl ze het doelwit waren van zowel scherp als minder dodelijk vuur van Israëlische troepen, die er nog eens vijf doodden.
Onder de doden bevonden zich een Turkse Amerikaan en negen Turkse burgers, van wie de laatste in coma raakte en vier jaar later stierf. Het VN-rapport merkt op dat meerdere passagiers van dichtbij leken te zijn gedood, sommigen mogelijk na pogingen tot overgave.
De Israëlische marine voerde ook het bevel over de vijf andere schepen in de vloot, zij het zonder dat er doden vielen, en sleepte alle zes schepen naar een Israëlische haven. Alle overige passagiers werden gedeporteerd, sommigen pas nadat ze waren vastgehouden en met vervolging waren bedreigd. Hoewel geen van de schepen Gaza heeft bereikt, schrijven waarnemers als Gisha de vloot en de internationale veroordeling na de aanval toe aan het besluit van Israël om de blokkade van Gaza in juli op te heffen.
De VN-Mensenrechtenraad publiceerde in september 2010 zijn rapport over het incident. De auteurs concludeerden dat Israëlische strijdkrachten niet alleen het internationaal recht hadden geschonden tijdens hun aanval op de vloot, maar riepen Israël ook op om zijn blokkade van Gaza te beëindigen: “De aanval op de vloot moet worden gezien in de context van de aanhoudende problemen tussen de regering van Israël en de Palestijnse Autoriteit en het volk. . . . Soortgelijke rampen zullen zich waarschijnlijk opnieuw voordoen, tenzij er een dramatische verschuiving plaatsvindt in het bestaande paradigma.”
Ondanks het geweld dat door Israëlische troepen op de MV is ontketend blauwe marmara in 2010 beginnen activisten van de Freedom Flotilla Coalition vandaag aan een soortgelijke reis. Volgens Adams, een gepensioneerde uit de staat New York, werden de onderhandelingen met de Turkse autoriteiten over het vertrek van de vloot verlengd door pogingen van de Israëlische en Amerikaanse regeringen om de missie helemaal te voorkomen.
Adams zegt dat alle activisten aan boord zijn getraind in en zich inzetten voor geweldloosheid, en dat hun lading volledig humanitair is. En hoewel het Amerikaanse leger bezig is een drijvende pier voor de kust van Gaza te bouwen, heeft de vloot geen nieuwe infrastructuur nodig om hulp te verlenen.
“We hebben de capaciteit om het rechtstreeks op de kust te lossen”, zegt Adams. “We hebben niets nodig dat er niet is.”
Hoewel Adams er vertrouwen in heeft dat de door de vloot verscheepte vracht een verschil zal maken in Gaza, dat na 7 oktober te maken kreeg met een totale blokkade door Israël, erkent hij de honderden vrachtwagens met hulpgoederen die vastzitten bij de grensovergangen van de Gazastrook, die Israël blijft uitstellen met claims van inspectie. Met dat doel voor ogen leven de activisten dat de vloot, net als in 2010, Israël ertoe zal aanzetten zijn blokkade op te heffen. En het is mogelijk dat de vloot, net als in 2010, wordt onderschept door de Israëlische marine.
‘Mijn vrouw zei: ‘Er zijn mensen gestorven terwijl je dit werk deed dat jij doet. . . . Hoe kun je gaan?’” Adams deelt. ‘En ik zeg – en dat zou ook voor haar gelden – als ik de genocide in Gaza zou kunnen stoppen door nu te sterven, zou het mij geen vijf minuten kosten om te beslissen. Natuurlijk zou ik dat doen, om honderdduizenden levens te redden. Wie zou dat niet doen? Aan de andere kant is dit een veel lager risico.”
Het vertrek van de Freedom Flotilla Coalition volgt op een litanie van Amerikaanse maatregelen om Israël te bewapenen en te beschermen tegen aansprakelijkheid, meest recentelijk inclusief een tweeledige maatregel om nog eens 26 miljard dollar aan financiering naar Israël en de Verenigde Staten te sturen, die het enige veto uitspreken tegen een volledig Palestijns lidmaatschap de Verenigde Naties.
“Het is van cruciaal belang dat mensen de realiteit van de crisis daar erkennen en dat ze alles doen wat ze kunnen”, aldus Adams. “Je moet begrijpen dat dit niet had kunnen gebeuren zonder de Amerikaanse regering. We hebben een morele plicht om te doen wat we kunnen om het te stoppen, omdat wij het veroorzaken.”
Bron: jacobin.com
