VN beschouwt chemische vervuiling in North Carolina als een schending van de mensenrechten – Mother Jones

Dit verhaal is oorspronkelijk gepubliceerd door Maalkoren en wordt hier weergegeven als onderdeel van de Klimaatbureau samenwerking.

De Verenigde Naties zegt dat de voortdurende PFAS-besmetting van het stroomgebied van Cape Fear in North Carolina het recht van bewoners op een schoon en veilig milieu schendt, en heeft er bij de Environmental Protection Agency op aangedrongen de vervuilers ter verantwoording te roepen.

De verklaring markeert de eerste keer dat het internationale orgaan een mensenrechtenkader heeft gebruikt om de alomtegenwoordige dreiging van zogenaamde ‘forever chemicaliën’ in de Verenigde Staten aan te pakken. Dat zou op zijn beurt de nationale en internationale inspanningen kunnen ondersteunen om rekening te houden met de gevaren voor de volksgezondheid en het milieu van de 12.000 veel voorkomende verbindingen die zijn geclassificeerd als PFAS, die niet afbreken in het milieu of in het lichaam.

De Cape Fear River levert water aan 500.000 mensen. Meer dan drie decennia lang heeft de chemische fabriek van Fayetteville Works, die eerst eigendom was van DuPont en daarna van het Nederlandse bedrijf Chemours, zonder medeweten van de bewoners, langzaam de rivier en lokale bronnen vervuild met per- en polyfluoralkylstoffen, die kankerverwekkend zijn. In 2017 ontdekte het publiek, dat lange tijd in de war was door het alledaagse voorkomen van zeldzame ziekten, wie verantwoordelijk was toen een plaatselijke krant het verhaal bekendmaakte.

In april schreef een grassrootsorganisatie die Chemours ter verantwoording wilde roepen een gedetailleerde brief aan de speciale VN-rapporteur voor de mensenrechten, met het verzoek de besmetting als een schending van de internationale mensenrechtenwetgeving te beschouwen. Tijdens Thanksgiving-weekend deed speciaal rapporteur Marcos Orellana precies dat in brieven aan DuPont, Chemours en Corteva – de drie bedrijven die verbonden zijn met Fayetteville Works – en de regeringen van de Verenigde Staten en Nederland.

In de brieven staat dat de fabriek van Fayetteville Works veertig jaar lang meer dan 160 kilometer van de rivier heeft vervuild, en dat Chemours op de hoogte was van de schadelijke effecten van PFAS-vervuiling en die informatie waarschijnlijk heeft achtergehouden. Het bericht aan de Amerikaanse regering dringt er bij de EPA op aan om het bedrijf ter verantwoording te roepen, terwijl het document dat naar Nederlandse functionarissen is gestuurd een einde eist aan de export van PFAS-afval naar de regio. Chemours heeft dergelijk materiaal naar de fabriek gestuurd voor verwerking en verwijdering, omdat de Amerikaanse wetten soepeler zijn dan die in Europa.

Inwoners van Cape Fear vertrouwen op de actie van de VN om hen enige schadeloosstelling te bieden na jaren van strijd voor epidemiologische studies door de EPA en de sluiting van Fayetteville Works.

“We hopen dat dit de Amerikaanse regering helpt de politieke moed te vinden die ze nodig heeft”, zegt Emily Donovan, medeoprichter van de gemeenschapsorganisatie Clean Cape Fear. “Niemand wil het etiket opgeplakt krijgen van een mensenrechtenschender.”

In de brief aan Chemours uitte Orellana zijn ongemak en ongerustheid over wat hij de langdurige desinformatiecampagnes van het bedrijf noemde, waaronder het verdoezelen van het werkelijke gevaar van PFAS-chemicaliën en het aandragen ervan als klimaatoplossing zonder dat peer-reviewed wetenschappelijk onderzoek deze bewering ondersteunt. “In één onderzoek”, schreef Orellana, “werden bij 97 procent van de geteste lokale bewoners bepaalde PFAS aangetroffen.” Andere peer-reviewed onderzoeken die in de brief worden aangehaald, brachten per- en polyfluoralkylstoffen in de bloedbaan in verband met verschillende vormen van kanker, vruchtbaarheids- en endocriene stoornissen, en longziekten.

De brieven volgen op een reeks rechtszaken tegen dezelfde bedrijven over problemen met waterverontreiniging, waaronder een rechtszaak die onlangs in Ohio werd afgehandeld voor 110 miljoen dollar.

In een verklaring aan Maalkoren en in reactie op de VN-brief ontkende Chemours wangedrag en voegde eraan toe dat zijn producten essentieel zijn voor de groene transitie. “Bij Chemours ondersteunen we op wetenschap gebaseerde regelgeving, en onze saneringsactiviteiten en technologieën voor emissiebeheersing zijn gebaseerd op de best beschikbare wetenschap en bewezen benaderingen”, aldus het bedrijf. Het heeft echter een vergunning aangevraagd bij het North Carolina Department of Environmental Quality om de PFAS-productie uit te breiden, met name van een chemische stof genaamd GenX, die bijzonder moeilijk uit gemeentelijke watersystemen te filteren is.

Claudia Polsky, milieudirecteur van de University of California-Berkeley Law Clinic, hielp bij het schrijven van de brief waarin werd verzocht om VN-interventie. Ze zei dat het meeste werk dat de bedrijven hebben gedaan om het probleem aan te pakken, gericht is op het vermijden van aansprakelijkheid, en niet op het beheersen van de uitstoot. Ze hoopt dat een kader voor de mensenrechten de weg kan vrijmaken voor ingrijpender hervormingen.

“Het mooie van het nauwkeurig framen als een schending van de mensenrechten,” zei Polsky, “is dat het frame ruim genoeg is om verhalen op te nemen over de schade aan de gezondheid door PFAS, ecologische schade, bedrijfsverantwoordelijkheid, over een gebrek aan regelgevende kracht, over ontoereikende rechtsmiddelen. voor mensen die gewond naar buiten komen.” Het brengt ook de onrechtvaardigheden in North Carolina in verband met soortgelijke verhalen elders in de wereld, wat de pleidooi versterkt voor een internationale beweging om PFAS als een mondiaal probleem aan te pakken en ze te reguleren als een klasse van chemicaliën in plaats van één voor één.

De VN-verklaring is de eerste in zijn soort in de Verenigde Staten. Het wordt voorafgegaan door een soortgelijke, zij het minder gedetailleerde, actie van de speciale VN-rapporteur in Veneto, Italië, die de inwoners van Cape Fear inspireerde om te geloven dat ze misschien de aandacht van de internationale organisatie zouden kunnen trekken. PFAS is volgens hen een probleem met mondiale gevolgen.

Leden van de gemeenschap en functionarissen in North Carolina hekelden vorige maand de EPA voor het goedkeuren van een vergunning aan Chemours om 4 miljoen pond extra GenX PFAS-afval uit Nederland te importeren, ondanks een EPA-bevel uit 2019 dat het bedrijf verplichtte de vervuiling in het stroomgebied van Cape Fear te verminderen. De EPA heeft de import stopgezet nadat lokale media dit aan het licht hadden gebracht, wat tot verontwaardiging in de gemeenschap leidde. De federale regering heeft nog niet gereageerd op de brief van de rapporteur.

Harper Peters, voormalig burgemeester van Wilmington, North Carolina, en senator voor de regio, is een van de oprichters van de Clean Cape Fear Coalition. Hij hoopt dat deze internationale aandacht de EPA zal dwingen strengere drinkwaternormen aan te nemen, voldoende publieke verontwaardiging zal genereren voor de staat om de uitbreidingsvergunning van Chemours te weigeren, en zal leiden tot wat hij broodnodige epidemiologische onderzoeken naar de schade van PFAS noemt. De uitdaging, zo zei hij, heeft voor de wetgevers bewezen dat een terugslag van hun kiezers hen meer zal kosten dan de druk van het bedrijfsleven om niets te doen.

Als de VS er niet in slagen de kwestie aan te pakken, zei de speciale rapporteur, zal het land als nalatig worden beschouwd bij het waarborgen van de rechten van zijn eigen burgers. “We blijven ons zorgen maken over het feit dat deze acties inbreuk maken op onder meer het recht van leden van de gemeenschap op leven, recht op gezondheid, recht op een gezond, schoon en duurzaam milieu en het recht op schoon water”, aldus Orellana in de brief.