De Darebin-gemeenschap komt in opstand tegen het rozewassen van hun politieke lafheid jegens Palestina door de Groenen-raadsleden

Groenen-raadsleden in Darebin, een lokaal bestuursgebied in het noorden van Melbourne, worden uitgedaagd door een grassroots-campagne van leden van de gemeenschap die vastbesloten zijn de solidariteitspositie van de raad met Palestina te behouden.

Darebin is een van de zeven raden in Victoria die een terrein zijn geworden waarop lokale gemeenschappen hebben geprobeerd de pro-Israël-consensus van de politieke mainstream aan te vechten. Als teken van de diepte en breedte van de massapolitisering die is versneld door de Israëlische oorlog tegen Gaza, zijn lokale raden omgevormd tot plaatsen van politieke strijd – veel intenser dan de mechanismen van wegen, tarieven en onzin gewoonlijk met zich meebrengen. Gemeenschapsactivisten in de hele staat oefenen druk uit op raden om zich te verzetten tegen de genocidale aanval van Israël en dwingen raadsleden om te onthullen waar ze staan.

Nergens zijn deze politieke breuklijnen scherper getrokken dan in de zogenaamd progressieve Darebin-raad. Afgelopen november besloten de raadsleden van Darebin, te midden van de toenemende dood en verwoesting die het Israëlische leger in Gaza aanrichtte, stil te blijven. “Hun antwoord was feitelijk: ‘Het is niet ons probleem’”, legt Lachie Challis uit, een lid van de Victoriaanse socialisten en een van de lokale bewoners van Darebin die vervolgens hielpen bij de oprichting van de activistische groepering Darebin voor Palestina.

Toen Challis en anderen lucht kregen van de plannen van de raadsleden om op 18 december een flauwe motie aan te nemen die zou oproepen tot vrede, maar weigerden Israël significant te bekritiseren, lanceerden ze een petitie waarin ze eisten dat de raadsleden de “terugtrekking van Israël uit bezet Palestijns land” steunden. en erkennen “dat het conflict niet op 7 oktober begon, maar met de Israëlische bezetting van Palestina”. Binnen vier dagen tekenden bijna 600 mensen.

Deze opkomende basiscampagne leek echter weinig invloed te hebben op de Groenen-burgemeester Susanne Newton en de Groenen-raadsleden Tom Hannan en Trent McCarthy. Tijdens de raadsvergadering van december deed Newton haar best om elke discussie over Palestina en de inhoud van een solidariteitsmotie te voorkomen. Zoals Jaan Schild, een antizionistische jood en queer-activist die bij de bijeenkomst aanwezig was, uitlegt: “Er is een tijdslimiet voor raadsvergaderingen, en de Groenen wisten dat als ze het zo lang mogelijk zouden uitstellen, het onmogelijk zou zijn om enige discussie te voeren. over Palestina”.

“Er is een beeld in mijn hoofd blijven hangen [that] bijeenkomst”, vertelde Challis Rode vlag– van de Groenen-burgemeester die “er al het mogelijke deed om de motie te blokkeren met een ‘geen vrouw is vrij totdat iedere vrouw vrij is’-sticker op haar laptop. Palestijnse vrouwen worden uitgesloten, neem ik aan?”.

Met steun van onafhankelijk raadslid Gaetano Greco konden pro-Palestijnse activisten en leden van de gemeenschap uiteindelijk een overwinning behalen. Net na 22.00 uur, vijf minuten voordat de vergadering zou sluiten, stemde de raad een motie goed ter ondersteuning van de boycot-, desinvesterings- en sanctiebeweging en verplichtte de raad om voor onbepaalde tijd de Palestijnse vlag buiten het stadhuis van Preston te laten wapperen.

Terwijl activisten van Darebin voor Palestina feest vierden, begonnen echter achter gesloten deuren bewegingen om de motie in te trekken en de Palestijnse vlag neer te halen. Vorige week kwamen ze tot een hoogtepunt.

Op 8 januari belegden de raadsleden van Darebin op het laatste moment een onlinevergadering, waaraan het publiek niet mocht deelnemen. De urgente motie die moest worden besproken, onder leiding van Groenen-raadslid Tom Hannan, droeg de onschuldig klinkende titel: “Belangrijke data voor het wapperen van vlaggen op de vlaggenmast van de gemeenschap”.

Bij het uitleggen van de motie zei Hannan tegen de raadsleden dat “een tijdlijn voor het neerhalen van de Palestijnse vlag nodig is om andere vlaggen te laten hijsen en om de cohesie en inclusie in onze gemeenschap te bevorderen”. De Palestijnse vlag, zo zei hij, moest naar beneden, zodat de raad de vreemde vlag kon hijsen voor het Midsumma Festival en de Aboriginal-vlag voor de Invasiedag.

Er is een bijzonder failliete politiek en een bijzonder huiveringwekkende bureaucraat voor nodig om met spoed een nieuw vlaggenbeleid voor te stellen als reactie op het gemeenschapsactivisme tegen een genocidaal bloedbad. “Deze motie”, grapte Greco tijdens de bijeenkomst in januari terecht, “is minachtend voor wat er ter plaatse in Gaza gebeurt”.

Alsof dat nog niet genoeg was, probeerde het Groenen-raadslid zijn poging te beschermen om de gemeenschapssteun voor Palestina terug te draaien onder de dekmantel van LGBTIQA+ en inheemse rechten.

“We zouden niet in een positie moeten verkeren waarin we de ene zaak tegenover de andere moeten plaatsen”, piekerde Hannan.

En hij heeft gelijk: de raad van Darebin heeft meerdere vlaggenmasten. Buiten het gemeentehuis wapperen consequent de vlaggen van de Aboriginals en Torres Strait Island. De raad had ook kunnen stemmen, zoals voorgesteld door Greco, om de Palestijnse vlag onmiddellijk na de Invasiedag opnieuw te hijsen. In plaats daarvan werd de motie van Hannan verworpen.

De enigen die de strijd voor sociale rechtvaardigheid willekeurig tegen elkaar uitvechten waren Hannan en zijn collega-raadsleden van de Groenen – in tegenstelling tot de gemeenschappen in wier naam de Palestijnse vlag zou worden gestreken, en zonder enig overleg. Zoals activisten van Darebin voor Palestina het in hun persbericht van 11 januari stelden, “blijft de Darebin-gemeenschap waakzaam tegen de lafhartige pogingen van raadsleden om genocide-apologismen te verbloemen en de inheemse strijd tegen kolonisten-koloniaal geweld in de kiem te smoren”.

“De Darebin Groenen en andere raadsleden hebben hun ware aard getoond”, vervolgden ze. “Ze willen geen sterk, principieel standpunt innemen tegen de genocide op de Palestijnen, maar hebben in plaats daarvan gewerkt aan het actief ondermijnen ervan”.

Velen zijn geschokt door de politieke lafheid van deze raadsleden, aangezien deze in contrast staat met het standpunt van de Groenen-politici op staats- en federaal niveau. De senatoren van de Federale Groenen, Mehreen Faruqi en Janet Rice, organiseerden afgelopen november een parlementaire walk-out uit protest tegen de onwankelbare steun van de federale Labour-regering aan Israël. De Victoriaanse Groenen-leidster Samantha Ratnam heeft gesproken tijdens pro-Palestina-bijeenkomsten en heeft haar steun uitgesproken voor scholieren die voor Palestina staken.

Volgens Challis laat het gedrag van de raadsleden van de Darebin Groenen zien dat ze verstoken zijn van “ruggengraat, politieke overtuigingen of kennis van wat er sinds 1948 in Palestina is gebeurd”. Voor Schild belichamen deze raadsleden de tegenstrijdigheid van een partij “gevuld met kleine bureaucraten die niet bereid zijn de leiding van hun bekendere leiders te volgen”.

Terwijl de Palestijnse vlag voorlopig boven het stadhuis van Preston blijft hangen – dankzij manoeuvres van Greco en aanhoudende druk van activisten – is de toekomst onduidelijk. Er is op maandag 22 januari een speciale raadsvergadering belegd die uitsluitend online is en die waarschijnlijk het standpunt van de Darebin-raad over deze kwestie zal bepalen. Activisten roepen de lokale bevolking en de bredere gemeenschap op om zich te mobiliseren voor een bijeenkomst op donderdagavond 18 januari, om de druk op de gemeenteraad hoog te houden. Een ander protest is gepland op maandag 22 januari om 17.00 uur buiten het gemeentehuis.

Sluit je aan bij het protest van Darebin voor Palestina op donderdag 18 januari om 18.00 uur, bijeenkomst buiten Ged Kearney’s Office, 159 High Street, Preston (details hier: https://fb.me/e/8owDpChZx) en het protest op maandag 22 januari om 17.00 uur , bijeenkomst buiten het stadhuis van Preston (details hier: https://fb.me/e/54SqtEYfQ)