Brad Banducci, CEO van Woolworths, veroorzaakte een kleine cultuuroorlog met het besluit van het bedrijf om vóór 26 januari geen merchandise op Australia Day in voorraad te hebben. Peter Dutton riep op tot een boycot van Woollies, wat Banducci ertoe aanzette te pleiten dat hij niet “anti-Australië” of “wakker” was.
Maar wie had er überhaupt merchandise van Australia Day ingeslagen?
Generatie Z zou zich niets meer kunnen herinneren van het vlaggenwapperende spektakel dat Australia Day ooit was. De stranden van Sydney waren in de jaren 2000 het centrum van de Australia Day-manie. News.com-journalist Mary Madigan toerde op 26 januari van dit jaar door Bondi Beach en merkte op “er waren geen vlaggen, hoeden of geschilderde Australia Day-gezichten … het gebrek aan feest zorgde ervoor dat toeristen in de war raakten en opheldering nodig hadden”.
In 2007 was het Big Day Out-festival de muzikale steunpilaar van 26 januari en een beruchte nationalistische orgie. Stephanie Ashworth, een vaste artiest op het festival, vertelde Melbourne’s Leeftijd krant in 2007: “Mensen die ik ken zaten vorig jaar in het publiek en waren er getuige van dat mensen in feite gedwongen werden de Australische vlag te kussen en als ze dat niet deden, zouden ze op hun hoofd worden geslagen”.
Het is nu zeven jaar geleden dat ABC’s Triple J zijn “heetste 100” verplaatste naar 27 januari. Het bod van Triple M om de ruimte te vullen met een “Ozzest 100” werd kort daarna veroordeeld en mislukt.
De Leeftijd meldt dat 40 procent van de gemeenteraden van Victoria de burgerschapsceremonies op 26 januari hebben geschrapt. De stad Perth heeft onlangs de festiviteiten op Australia Day geannuleerd.
Australia Day is dus dood, en links heeft het gedood: de afgelopen tien jaar waren de belangrijkste gebeurtenis op 26 januari de grote protesten op Invasion Day.
Tien jaar geleden, Rode vlag werd gevierd toen 400 mensen naar Brisbane kwamen, waar consequent de grootste invasiedagmarsen van het land werden gehouden. Nu gaan ieder jaar tienduizenden mensen de straat op in heel Australië.
Jaren van protest, aanvankelijk geleid door een minderheid van inheemse activisten en gesteund door socialisten en anderen van radicaal-links, hebben het script omgedraaid van wat een bewuste poging van conservatief rechts in Australië was geweest om nationalisme en rassenhaat aan te wakkeren. De liberale premier John Howard pompte Australia Day vol met steroïden toen westerse imperiale troepen bloedige invasies in het Midden-Oosten lanceerden. Inheemse volkeren werden op agressieve wijze gedemoniseerd door politici, waarbij Howard de mythe populariseerde dat de landrechtenbeweging ging over het stelen van de achtertuinen van hardwerkende Australiërs.
Tegenwoordig moeten de conservatieve cultuurstrijders stront eten.
Steve Price, een van Victoria’s meest prominente rechtse commentatoren, klaagde in de Heraut Zon dit jaar: “Ik geef het op. De hondsdolle linkse en onwetende, gehersenspoelde jongere Australiërs die geloven dat de activisten nepnieuws en een ongefundeerde kijk op de geschiedenis hebben, hebben gewonnen”. Hij begreep ook de unieke en internationale betekenis van de overwinning van links op het patriottisme en klaagde: “Ik kan geen enkel ander land op aarde bedenken waar zo’n actieve campagne van zelfhaat en een eis bestaat: we verontschuldigen ons allemaal voor alles wat daarna komt. -koloniale nederzetting”.
Natuurlijk is niet iedereen aan boord. Uit een recente Ipsos-enquête blijkt dat bijna de helft van de bevolking voorstander is van een behoud van Australia Day op dezelfde datum.
Maar het mobiliseren van macht is wat telt als het gaat om het vormgeven van de politiek, en onze kant heeft dat ook. 26 januari wordt onomkeerbaar geassocieerd met genocide, ongelijkheid en kolonisatie. Politici en de media kunnen niet wegkomen met het aanvallen van inheemse volkeren die zich terecht afvragen wat ze in Australië te vieren hebben. De houding onder jongeren is de beste van het land. Het reguliere Invasion Day-evenement is voor vele tienduizenden geen barbecue of festival, maar een straatprotest tegen racisme.
De protesten op Invasiedag gaan al jaren over veel meer dan alleen de nationale feestdag, waardoor er veel vragen rijzen over de inheemse onderdrukking. Het koppelen van de protestdag aan de oppositie tegen de Israëlische oorlog tegen Gaza is een verdere linkse verschuiving, die in bredere zin opkomt tegen de misdaden van het Australische nationalisme.
Andrew Bolt, een andere rechtervleugel Heraut Zon columnist, die opmerkte hoe een Palestijnse spreker tijdens een protest in Sydney de strijd van de Palestijnen en de inheemse bevolking met elkaar verbond, zei dat het “beangstigend” is dat de mensen in Australië “geïnspireerd zijn door een door terroristen geleide oorlog tegen een democratie als Israël, en te denken dat het dezelfde oorlog hier”.
Dat politiek rechts bang is voor het niveau van antiracistische solidariteit op Invasiedag is iets om te vieren.
Bron: redflag.org.au
