De Indiase Congrespartij wordt geconfronteerd met een strijd om te overleven

De INC, de grote oude partij van de Indiase bourgeoisie, vecht hard om overeind te blijven als een van de twee nationale partijen wier invloed bijna het hele land omvat. De partij betwist het laagste aantal Lok Sabha-zetels ooit, 328, vooral als gevolg van coalitieverplichtingen. Minstens 101 zetels die het INC in 2019 betwistte, zijn deze keer toegekend aan zijn INDIA-bondgenoten. Bij alle voorgaande verkiezingen behaalde het minstens vierhonderd zetels.

De vraag is of het INC, gehavend door eerdere verliezen, stand kan houden tegen de zegevierende BJP. Met haar nationale reikwijdte blijft de partij een spil in het INDIA-blok, maar wordt zij geconfronteerd met een zware test in 152 kiesdistricten waar zij rechtstreeks concurreert met de BJP. De zetels tussen het INC en de BJP zijn in Madhya Pradesh (negenentwintig), Chhattisgarh (elf), Rajasthan (vijfentwintig), Karnataka (achtentwintig), Gujarat (zesentwintig), Assam (veertien) , Himachal Pradesh (vier), Haryana (tien) en Uttarakhand (vijf).

Het INC is nu een schaduw van zijn vroegere zelf, met slechts een verwaarloosbare aanwezigheid in een aantal belangrijke Indiase staten, vooral in Noord-India. Toen de macht afnam, speelden de regionale partijen een harde rol in de onderhandelingen over de zetelverdeling, waardoor er minder zetels beschikbaar waren om te vechten.

Overwinningen in staten waar de partij een junior partner is, zullen een beperkte impact hebben op het herstel van de partij. De echte weg naar de macht moet beginnen in staten waar het rechtstreeks concurreert met de BJP, maar ook in een paar andere, zoals Kerala en Telangana, waar de INC een sterke concurrent is. Bij de laatste parlementsverkiezingen vocht de INC rechtstreeks tegen de BJP voor 186 zetels en won er slechts vijftien. Deze laatste hadden bijna het Hindi-kerngebied veroverd.

Met dit in gedachten waren de twee pan-Indiase marsen onder leiding van Rahul Gandhi van de afgelopen twee jaar strategisch gepland. De inaugurele Bharat Jodo Yatra (Unite India March) begon in september 2022 in Kanyakumai, Tamil Nadu, in het zuidelijkste puntje van het land. Het eindigde in Srinagar, Kasjmir, nadat het in 150 dagen ongeveer vierduizend kilometer door twaalf staten had afgelegd.

De tweede, omgedoopt tot de Bharat Jodo Nyay Yatra (Uniting India for Justice March), begon in januari 2024 in Manipur, in het noordoosten van het land, en eindigde op 16 maart 2024 in Mumbai, Maharashtra, na ruim 350 parlementszetels te hebben bezet over een afstand van 6.713 kilometer. Deze marsen door het hele land probeerden de band van de partij met het volk te herstellen, de eigen organisatie nieuw leven in te blazen en Gandhi’s geloofwaardigheid als leider te herstellen.

Hoewel het INC minder zetels betwist dan in 2019, lijkt het deze keer beter voorbereid en voorbereid. De partij maakte haar verkiezingsprogramma eerder openbaar, slechts vier dagen vóór de eerste fase van de verkiezingen in 2019, waardoor de organisatie weinig tijd had om haar verkiezingsbeloften te propageren en te populariseren. Daarentegen is het manifest uit 2024 getiteld Justitie Patra (Pledge for Justice), werd op 5 april gepubliceerd en de partij organiseerde voor het eerst een aantal bijeenkomsten door het hele land om het vrij te geven.

De afgelopen achttien maanden heeft het INC gezocht naar organisatorische herstructureringen om een ​​aantal van zijn tekortkomingen aan te pakken. De keuze van Mallikarjun Kharge, de oppositieleider in de Rajya Sabha (het Hogerhuis van het Indiase parlement), als partijvoorzitter was bedoeld om de aanvallen van de BJP op de INC tegen te gaan als een “dynastiepartij” die voor haar leiders afhankelijk was van de familie Gandhi. De twee marsen waren bedoeld om de basis rechtstreeks met elkaar te verbinden en nieuwe energie te geven.

Om een ​​verenigd front tegen de BJP te garanderen, heeft de partij concessies gedaan en zetels opgeofferd door allianties te vormen. Het heeft ook geprobeerd innovatieve voorstellen te bedenken om de campagne van de BJP te bestrijden, waarin ultranationalistische Hindutva-standpunten samensmelten met neo-ontwikkelingsthema’s.

Het INC had beloofd een landelijke sociaal-economische en kastentelling uit te voeren om positieve discriminatie te versterken, resulterend in een gelijke vertegenwoordiging van alle lagen van de samenleving en de ontwikkeling van beleid voor hun welzijn. Zij hoopt dat deze belofte het land in staat zal stellen de steun terug te winnen van grote delen van de samenleving die de afgelopen tien jaar hun voorkeuren naar de BJP hebben verlegd.

Voorheen slaagde het zacht-hindoeïstische beleid van het INC en andere oppositiepartijen er niet in om de kiezers voor zich te winnen. Ze hebben dit beleid aangenomen om te voorkomen dat ze als anti-hindoeïstisch worden bestempeld of in de publieke belangstelling worden geïdentificeerd met minderheidsgemeenschappen. Volgens deze zogenaamd realistische logica was het nastreven van religieuze gevoeligheden, of zelfs gematigde Hindutva, de beste manier om zich tegen de BJP te verzetten.

De strategie mislukte echter vanaf het begin en stortte jammerlijk in tijdens de parlementsverkiezingen van Madhya Pradesh vorig jaar. Uit de historische gegevens van het INC blijkt dat het secularisme altijd pragmatisch heeft omarmd in plaats van er een principieel standpunt van te maken.

Jarenlang was er weinig dat het economische beleid van de INC onderscheidde van dat van de BJP. De huidige berichtgeving van de partij richt zich op het waargenomen economische en sociale lijden van mensen. Hoewel de kernverhaallijn geen kritiek levert op het neoliberalisme, benadrukt het wel de grote winsten die enkelen hebben geboekt, terwijl de meerderheid worstelt met kwesties als werkloosheid, inflatie en sociale ongelijkheid.

Het INC heeft eerder een soortgelijke aanpak gevolgd tijdens zijn winnende campagnes bij de parlementsverkiezingen in Karnataka en Telangana. Hiermee rekening houdend, ligt de huidige focus op het ongedaan maken van de schade die aan alle sectoren van het staatsbestel en de economie is toegebracht. Het legt vooral de nadruk op de kwesties groei, werkgelegenheid en inflatie, waarvan het hoopt dat het weerklank zal vinden bij een groot deel van de kiezers.

Het zal echter niet eenvoudig zijn om de campagne van de BJP over sociale voorzieningen tegen te gaan, die gebaseerd is op Modi’s staat van dienst als op resultaten gerichte leider. De BJP rekent op succes bij het implementeren van welzijnsprogramma’s zoals gratis voedselgranen, goedkope benzinecilinders, huisvestingssubsidies en directe overdrachten van uitkeringen.

De partij verwacht haar vertegenwoordiging in het Zuiden, waar ze in 2019 achtentwintig zetels behaalde, te vergroten. Het doel is om minimaal twee keer zoveel te winnen. De moeilijkere uitdaging zou zijn om te winnen in het noorden, waar Hindutva en Modi dominant zijn.

De Noord-Indiase staten – met name Uttar Pradesh, die tachtig leden kiest voor de Lok Sabha – zijn naar voren gekomen als het meest recente laboratorium van fascistische experimenten, met een langzaam maar gestaag cascade-effect in de aangrenzende staten. Het keren van de huidige trend van maatschappelijke achteruitgang zou een reeks gedurfde, radicale initiatieven vereisen, en zelfs een uitdaging op korte of middellange termijn van het wetgevende monopolie van de BJP zal meer vergen dan verkiezingsbeloften of lippendienst aan herverdelende gerechtigheid.

Elke poging om de Hindutva-moloch te laten ontsporen moet radicale voorstellen inhouden om de talloze problemen op te lossen waarmee de bevolking van deze voornamelijk agrarische en economisch verarmde regio wordt geconfronteerd. Naast het bieden van banen, economische zekerheid en mogelijkheden voor opwaartse mobiliteit voor grote aantallen mensen, is het van essentieel belang om een ​​zinvolle oplossing te bieden voor de huidige agrarische crisis, inclusief de kwijtschelding van de schulden van de boeren.

Dit zal de achilleshiel zijn voor het INC. Omdat zij sinds de parlementsverkiezingen van 1991 pionierswerk heeft verricht op het gebied van neoliberale hervormingen in het land, mist de partij een visie die verder gaat dan dit veel verguisde dogma, dat als ontwikkelingsmodel in India en wereldwijd heeft gefaald. Het neoliberale economische beleid van het INC is een sleutelfactor geweest bij het effenen van de weg voor de opkomst en consolidatie van Hindutva en het fascisme in de Indiase politiek.

De Hindutva-krachten onder leiding van de BJP hebben het eerdere neoliberale economische beleid voortgezet en versterkt, met niet aflatende steun van het Indiase en mondiale kapitaal als de beste hervormers. Het Indiase succesverhaal van ‘groei’ en ‘welvaart’ heeft een klap gekregen in de periode sinds 2012, toen de BJP de wijdverbreide ontevredenheid over de uitkomsten van het neoliberale kapitalisme en de prestaties van de door de INC geleide regering van de Union Progressive Alliance in haar voordeel kon kanaliseren.

Bovendien heeft het INC, omdat het historisch gezien verschillende tendensen van rechts naar links heeft geaccommodeerd, neoliberale hervormingen in zijn ambt doorgevoerd door middel van administratieve mechanismen die de partijstructuren omzeilen om afwijkende meningen van vakbonden, sociale organisaties en anderen te vermijden.

Het trio van de toenmalige premier Manmohan Singh, minister van Financiën P. Chidambaram en vice-voorzitter van de Planningcommissie Montek Singh Ahluwalia leidde de hervormingen. Singh en Ahluwalia waren voormalige bestuurders van de Wereldbank die ijverig de plannen van de bank en het Internationale Monetaire Fonds uitvoerden. Geen van de drie had enige betrokkenheid bij de organisatorische aangelegenheden van de partij en was er grotendeels van geïsoleerd.

Manmohan Singh kwam uiteindelijk naar voren als een van de meest prominente INC-figuren buiten de Gandhi-familie. Deze praktijken verzwakten de organisatie en hollen haar structuren uit. Het INC wordt momenteel gehinderd door het ontbreken van een echte organisatie, vooral wanneer het strijdt tegen een strikt op het kader gebaseerde partij zoals de BJP en haar moederorganisatie, de Rashtriya Swayamsevak Sangh.

Nu het grote geld de Indiase verkiezingen steeds meer domineert, presteert de BJP beter dan alle andere politieke partijen op het gebied van fondsenwerving, inclusief de INC. Uit gegevens vrijgegeven door de State Bank of India over verkiezingsobligaties bleek dat de BJP van april 2019 tot veruit de grootste ontvanger van bedrijfsdonaties was. Januari dit jaar.

De BJP ontving iets minder dan 48 procent van alle verkiezingsobligaties die tot maart 2023 door partijen waren geïnd, voor een totaalbedrag van ongeveer 726 miljoen dollar. Het Trinamool-congres was de op één na grootste begunstigde en ontving 193 miljoen dollar (12,6 procent). De INC, de belangrijkste oppositiepartij van India, ontving ongeveer 170 miljoen dollar (11 procent).

Om de zaken nog moeilijker te maken heeft de afdeling Inkomstenbelasting onlangs de rekeningen van het INC bevroren, zodat het geen geld meer had voor de verkiezingscampagne. Op aandringen van de regering van Modi werd de voornaamste oppositiepartij zo zwaar gestraft dat haar een gelijk speelveld werd ontzegd.

Te midden van een algemene economische en sociale crisis moet het INC terugkeren naar de standaard sociaal-democratie om de publieke steun terug te winnen, vooral onder grote delen van de arbeidersklasse. Maar kan de partij het neoliberalisme opgeven en een herverdelend economisch beleid voeren? Dit zou het risico met zich meebrengen dat zowel de Indiase bourgeoisie als het mondiale kapitaal tegenwerken. Het INC moet ook een krachtig standpunt innemen voor democratische rechten en hervormingen, waaronder de democratisering van zijn eigen organisatie.

Hierin ligt de sleutel om de fortuinen van het INC op zinvolle wijze nieuw leven in te blazen. Anders moet de partij genoegen nemen met een lichte stijging van het aantal zetels vanwege de ontevredenheid onder de bevolking over het bewind van Modi. Onder deze omstandigheden zal het buitengewoon gelukkig zijn om maar liefst honderd zetels te winnen.