Als je ooit hebt getwijfeld aan de kracht van een staking in de productiesector, kijk dan eens naar de staking die de United Auto Workers (UAW) voert tegen de Grote Drie autofabrikanten.
De historische staking – de eerste keer dat de vakbond het drietal uit Detroit in één keer heeft aangepakt – heeft snel tot een politieke crisis geleid. Joe Biden, die zichzelf de meest pro-labour-president in de Amerikaanse geschiedenis blijft noemen, staat onder druk om zelf naar een piketlijn te reizen, omdat Donald Trump beweert dat hij nog een GOP-debat zal overslaan ten gunste van een soort evenement met autoarbeiders.
Biden legde een verklaring af die de lijn van de vakbond weergaf – recordwinsten, recordcontracten – en de regering zei dat ze arbeidssecretaris Julie Su en Witte Huis-adviseur Gene Sperling naar Detroit zou sturen, voordat ze dat plan voorlopig opzij zou zetten. Uit de berichtgeving over het heen-en-weerverkeer tussen de vakbond en het Witte Huis blijkt dat de vakbond eenvoudigweg een uitnodiging heeft gestuurd naar iedereen die solidair aan de piketlijn wil verschijnen. Biden, die ondanks zijn praatjes over Scranton zelden of nooit aan een piketlijn is gezien, heeft niet gezegd dat hij dat zal doen. Zoals we vaak zeggen in de arbeidersbeweging: wij organiseren de politici, zij organiseren ons niet.
Ondertussen zet Trump zijn nep-populistische tactiek voort terwijl hij zich voorbereidt om tegen Biden op te treden bij de presidentsverkiezingen van 2024. De voormalige president beweert de vakbondsleden te steunen, maar hij heeft er bij hen op aangedrongen te stoppen met het betalen van hun vakbondscontributies, terwijl hij een opmerking maakt over het feit dat de leiding van de UAW leden ‘afzet’ door de steun van de regering-Biden voor een transitie naar elektrische voertuigen (EV’s) niet te veroordelen. . Het maakt niet uit dat geen van de talloze eisen van de staking een verzet tegen de productie van elektrische voertuigen omvat; De leden maken bezwaar tegen de kwaliteit van de banen in EV-fabrieken, maar niet tegen het concept dat we milieuvriendelijkere voertuigen nodig hebben, en dat zij degenen moeten zijn die deze moeten bouwen.
“Elke vezel van onze vakbond wordt ingezet in de strijd tegen de klasse van miljardairs en een economie die mensen als Donald Trump verrijkt ten koste van de werknemers”, zei UAW-president Shawn Fain tegen CNN in reactie op de opmerkingen van Trump. “We kunnen niet miljardairs en miljonairs blijven kiezen die geen enkel begrip hebben van hoe het is om van salaris tot salaris te leven en te worstelen om rond te komen, en van hen te verwachten dat ze de problemen van de arbeidersklasse oplossen.”
Uiteraard blijven de andere voorspelbare oplichters in de “populistische” vleugel van de Republikeinse partij ook verklaringen uitbrengen die de boodschap van de Grote Drie-bestuurders weerspiegelen – JD Vance, Josh Hawley, de in de Ivy League opgeleide bende zijn er allemaal. Dat ze pro-bedrijfsverklaringen presenteren alsof ze pro-arbeiders zijn, is alleen maar logisch als je, net als zij, gelooft dat mensen uit de arbeidersklasse idioten zijn.
Onder de leden van de Republikeinse Partij die blijkbaar de memo over het zich voordoen als pro-worker niet hebben gelezen: de Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties en de voormalige gouverneur van South Carolina Nikki Haley (die ooit zei dat ze liever banen zou produceren dan kom naar South Carolina dan kom en wees vakbond), die deze week op Fox News de schuld gaf aan de regering-Biden voor het aanmoedigen van werknemers om eisen te stellen waar bedrijven ‘niet’ aan kunnen voldoen. Ook in deze categorie valt een andere Zuid-Caroliniër, senator Tim Scott, die, toen hem tijdens zijn campagnereis naar de kwestie werd gevraagd, de manier waarop Ronald Reagan omging met de PATCO-staking, een massaal ontslag van werknemers in de publieke sector, die een intensivering van de staking markeerde, als voorbeeld noemde. oorlog van de heersende klasse tegen de arbeidersklasse waarvan we nog moeten herstellen.
“Ik denk dat Ronald Reagan ons een geweldig voorbeeld gaf toen federale medewerkers besloten dat ze gingen staken”, aldus Scott. ‘Hij zei: ‘Als je slaat, ben je ontslagen.’ Eenvoudig concept voor mij. Voor zover we dat weer kunnen gebruiken, absoluut.”
Natuurlijk was het Bernie Sanders die tijdens de eerste grote stakingsbijeenkomst van de vakbond in Detroit sprak, gekleed in een UAW-jasje, en zei: “Als de heersende klasse van dit land een herverdeling van de rijkdom wil, zullen we die aan hen.” De gouverneur van Michigan, Gretchen Whitmer, die de succesvolle poging steunde om de staatswet op het recht op werk ongedaan te maken, voegde zich ook bij de vakbondsleiders op het podium.
Terug op de werkvloer van de UAW-fabrieken zijn de Grote Drie bedrijven begonnen met het ontslaan van werknemers, waaronder tweeduizend bij een GM-fabriek in Kansas, daarbij verwijzend naar de impact van de staking. Het is wijselijk dat de UAW deze arbeiders helpt het hoofd boven water te houden via haar omvangrijke stakingsfonds, dat naar schatting zo’n 800 miljoen dollar heeft; stakers en ontslagen werknemers zullen $500 per week ontvangen.
Slechts 12.700 UAW-leden zijn momenteel in staking, dus de meerderheid van de 150.000 werknemers die onder de Grote Drie-contracten vallen, werkt nog steeds, nu onder een verlopen contract. (Om eens goed te lachen: hier is een bericht waarin wordt gesuggereerd dat de bedrijven vielen voor een onnauwkeurige lijst van mogelijke doelwitten voor de stand-up staking en dat ze veel tijd en geld hadden verspild aan pogingen om de UAW voor te blijven door vorige week onderdelen rond verschillende fabrieken te verplaatsen.) Veel werknemers hebben geweigerd vrijwillig overuren te maken, omdat dit de bedrijven zou helpen, die hun faciliteiten systematisch onderbemand hebben.
Het aflopen van het contract betekent ook dat ook de rechtenclausules van het management zijn verlopen. Dat wil zeggen dat over elke verandering die het management wil aanbrengen in de status quo, zoals de planning of andere arbeidsvoorwaarden, moet worden onderhandeld. Er wordt bij de leden op aangedrongen om elke poging van de baas om eenzijdige wijzigingen door te voeren, te melden, wat nu een overtreding van de wet zou zijn.
Helaas zijn er ook verhalen over obstructie van een dergelijke organisatie door de Administration Caucus, de befaamde corrupte, vaak feitelijk pro-bedrijfs-caucus die de vakbond decennialang controleerde, tot dit jaar, toen een hervormingsplan de eerste rechtstreekse leiderschapsverkiezingen in de geschiedenis van de vakbond won. . Die oude garde verloor pas vijf maanden geleden de macht, en haar aanwezigheid onder veel plaatselijke bewoners mag niet over het hoofd worden gezien als een serieuze factor in de dynamiek van de staking.
De acties van werknemers die nog steeds aan het werk zijn, verschillen van fabriek tot fabriek, maar de wijdverbreide organisatie – of het nu gaat om bijeenkomsten op parkeerplaatsen, roodhemdendagen of vliegende squadrons die reizen om piketlijnen bij stakingsfaciliteiten te versterken – gaat door terwijl de werknemers wachten op nieuws van hun gekozen leiderschap en onderhandelingscomités in Detroit. De steun voor de stakers onder het Amerikaanse publiek is intussen alleen maar toegenomen sinds het begin van de staking.
Als ze met mij praten over hoe dit moment voelt, gebruiken veel werknemers de taal van een sportbriefing: ze blijven alert en wachten met spanning op het moment waarop het lokale nummer wordt gebeld om op te staan en te staken.
Wat betreft degenen die al staken, in gesprek met de Washington Postbeschreef een Ford-aanvaller zijn trots op deze nieuwe, meer militante, meer democratische UAW als onvergelijkbaar met wat hij de afgelopen decennia had gevoeld.
“In het verleden waren we trots, maar niet op deze manier”, vertelde hij de publicatie, in een geweldig verhaal over de onmogelijkheid om de kost te verdienen als een lagere Big Three-werknemer en de onrechtvaardigheid van het bestaan van lagen in een vakbondscontract. ‘Je borst klopt.’
Fain zal morgen om 10.00 uur EST terug zijn op zijn favoriete medium, Facebook Live, om de leden toe te spreken. Als er onvoldoende vooruitgang is geboekt aan de onderhandelingstafels, zal de UAW-president een beroep doen op de volgende golf van UAW-inwoners om op te staan en twee uur later hun baan neer te leggen, op de middagdeadline die hij de Grote Drie had gegeven. Tik tik.
Bron: jacobin.com