Deze zaak bij het Hooggerechtshof zou in 2024 de controle over het Congres kunnen bepalen – Moeder Jones

Het Hooggerechtshof hoorde pleidooien woensdag in Alexander tegen South Carolina State Conference van de NAACP, een zaak die zou kunnen helpen beslissen welke partij het Huis van Afgevaardigden in 2024 controleert, samen met de toekomst van minderheidsvertegenwoordiging en stemrechtzaken in het Zuiden.

In 2018 werd Joe Cunningham de eerste Democraat in bijna 40 jaar die het eerste congresdistrict van South Carolina, gecentreerd rond Charleston, won.

Twee jaar later versloeg de Republikeinse Nancy Mace Cunningham met één punt verschil. Maar die overwinning was voor de Republikeinen te dichtbij om troost te bieden.

Toen de door de Republikeinse Partij gecontroleerde wetgevende macht van South Carolina in 2021 de congresdistricten van de staat hertekende, zei een senator van de Republikeinse Partij uit het gebied dat hij ‘het district een sterkere Republikeinse inslag wilde geven’. De Republikeinen bereikten dat doel door bijna 30.000 zwarte kiezers in Charleston County (62 procent van de totale zwarte bevolking van de provincie) te verplaatsen van het swing 1e district naar de veilig democratische zetel van oud-vertegenwoordiger James Clyburn, een van de machtigste Democraten in het Huis van Afgevaardigden. (ProPublica meldde dat Clyburn samenwerkte met de Republikeinen om meer zwarte kiezers aan zijn district toe te voegen om het te versterken; hij heeft dit ontkend en een brief ingediend ter ondersteuning van burgerrechtengroepen.)

In 2022 won Mace de herverkiezing met 14 punten verschil. Vorige week haalde ze de krantenkoppen door een van de acht Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden te worden die stemden voor het afzetten van de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, Kevin McCarthy.

Burgerrechtengroepen, geleid door de NAACP uit South Carolina, betwistten de kaart van de Republikeinse partij en in januari bestempelde een panel van drie rechters het district als een ‘grimmige raciale gerrymander’. De Republikeinen gingen onmiddellijk in beroep bij het Hooggerechtshof.

South Carolina zei dat het district dat voor Mace was uitgekozen, gemotiveerd was door politiek, niet door ras. “District 1 is geen raciale gerrymander”, zegt John Gore, een advocaat bij Jones Day die South Carolina vertegenwoordigde. (Gore was onder Donald Trump hoofd van de afdeling Burgerrechten van het ministerie van Justitie en een van de drijvende krachten achter de mislukte poging van de regering-Trump om een ​​vraag over staatsburgerschap toe te voegen aan de volkstelling van 2020, waarmee hij het valse argument naar voren bracht dat dit nodig was om de stemming beter af te dwingen. Rights Act.) Zijn argument in de Alexander Deze zaak zou kunnen worden gebruikt om bijna elk geval van raciale gerrymandering te rechtvaardigen, waardoor het vrijwel onmogelijk wordt kaarten te schrappen die gekleurde kiezers discrimineren.

De conservatieve meerderheid van de rechtbank leek sympathiek tegenover de verdediging van South Carolina dat het moeilijk was om ras en politiek van elkaar te scheiden. Opperrechter John Roberts vertelde Leah Aden, senior raadsman van het NAACP Legal Defense Fund, dat burgerrechtenorganisaties met een “hoge last” te maken kregen en “je probeert die te dragen zonder enig direct bewijs, zonder alternatieve kaart, zonder vreemd gevormde districten.” Een uitspraak die de kaart van South Carolina ontruimt op basis van wat hij ‘indirect bewijsmateriaal’ noemde, zei Roberts, ‘zou een nieuwe weg inslaan in onze jurisprudentie over stemrecht.’

Het Roberts Court heeft het al erg moeilijk gemaakt om gerrymander-kaarten te schrappen, door te oordelen dat partijdige gerrymandering niet kan worden aangevochten bij de federale rechtbank, en heeft op betrouwbare wijze de kant van de Republikeinen gekozen in geschillen over stemrecht. Zoals rechter Elena Kagan opmerkte, is de uitspraak van het Hof uit 2019 in Rucho versus gemeenschappelijke oorzaak Door te voorkomen dat federale rechtbanken partijdige gerrymandering ongeldig zouden verklaren, kregen staten als South Carolina groen licht om raciale gerrymanders in te voeren, maar beweerden ze dat ze eenvoudigweg om partijdige redenen werden gedaan.

Een verrassende uitzondering op de vijandigheid van het Hof ten aanzien van het stemrecht deed zich afgelopen zomer voor, toen het de congreskaart van Alabama ontkrachtte omdat daarin geen tweede meerderheids-zwart district was opgenomen in een staat die voor 27 procent uit zwart bestaat. Verwacht wordt dat de door de rechtbanken bevolen nieuwe zetel een nieuw zwart congreslid uit Alabama zal verkiezen en de kansen van de Democraten zal vergroten om het Huis van Afgevaardigden te heroveren. Deze ontwikkelingen hebben de hoop gewekt dat de conservatieve meerderheid open zal staan ​​voor het op een nieuwe manier controleren van raciaal gerrymanderiseerde kaarten.

In Alabama en South Carolina volgden de Republikeinen verschillende strategieën om de zwarte stemkracht te verminderen. De Republikeinen in Alabama negeerden eenvoudigweg de zwarte politieke macht door te weigeren een tweede meerderheids-zwart district te creëren. In South Carolina werden “zwarte kiezers gebruikt als politieke puzzelstukjes in de poging van de staatswetgever om de macht van de wetgevende meerderheidspartij te verzekeren en te isoleren”, zegt Mitchell Brown, senior stemrechtadviseur bij de Southern Coalition for Social Justice.

In Alabama vonden de Republikeinen ras niet genoeg. In South Carolina vonden ze ras te veel. In die zin voeren burgerrechtenorganisaties een argument aan dat vaak door de Republikeinen wordt gebruikt – dat ras niet de drijvende kracht mag zijn bij het trekken van politieke grenzen – om te pleiten tegen raciale gerrymandering.

“Staatswetgevers zijn vrij om een ​​breed scala aan factoren in overweging te nemen bij het ontwerp van een wetgevend district, inclusief partijdigheid, maar ze mogen ras niet als overheersende factor gebruiken en partijdigheid niet als proxy voor ras”, aldus het panel van drie rechters. schreef in Zuid-Carolina.

De Hoge Raad oordeelde in 2017 op soortgelijke wijze Cooper tegen Harris dat een district waarschijnlijk ongrondwettelijk is als “ras de overheersende factor was die de beslissing van de wetgevende macht motiveerde om een ​​aanzienlijk aantal kiezers binnen of buiten een bepaald district te plaatsen.”

“Geen partijconflicten Kuiper fundamentele rechtsregel dat ras bij gebrek aan een dwingend belang niet kan overheersen bij het tekenen van lijnen, zelfs niet als middel om een ​​partijdig doel te bereiken, ‘zei Aden.

Maar in de Alexander Bij mondelinge argumenten leek de conservatieve meerderheid van het Hof te suggereren dat het recente besluit om raciale gerrymandering in Alabama tegen te gaan wellicht een eenmalig besluit zou zijn.